Burton Cummings

Gister nog een blogje gemaakt over Rick Danko en vandaag is er weer een Canadese muzikant aan de beurt. Het is ook bizar hoeveel goede rockartiesten en bands en uit Canada komen. Misschien eens een lijstje maken.

Dit keer aandacht voor de vandaag jarig Burton Cummings die tijdens de succesvolle jaren de belangrijke drijfveer was bij The Guess Who. Tussen 1966 en 1975 maakte de The Guess Who een dertiental uitstekende albums.

Na het vertrek van Burton werd het echter toch een stuk minder. Niet gek want frontman Burton zorgde in de succesvolle jaren voor een groot deel van de nummers en was daarnaast toetsenist en zorgde voor de heerlijke zang.

Voor bij de koffie heb ik het album Flavours uit 1975 (in VS Canada 1974) maar eens op de draaitafel gelegd. Album begint met de hit "Dancin' Fool" maar het zijn gewoon negen heerlijke nummers.

De pers was over dit soort albums in tegenstelling tot het publiek doorgaans wat minder enthousiast. De fans waren er echter genoeg gezien een groot aantal hits zoals "American Woman", "No Sugar Tonight", "Clap for the Wolfman" en natuurlijk het hierboven genoemde "Dancin' Fool".

Randy Bachman was naast Burton Cummings in de eerste paar jaar ook een belangrijke speler binnen de band. Een ruzie tussen de twee zorgde dat Bachman vertrok en een eigen band begon namelijk Bachman-Turner Overdrive.

Hoewel Bachman een van oprichters was en Burton pas later bij de band was gekomen was het toch Bachman die de band verliet. Niet geheel ten onrechte want als er iemand is die er voor gezorgd heeft dat The Guess Who op de kaart is gezet dan is dat Burton Cummings!
Dat doet uiteraard niks af aan de kwaliteiten van Bachman die met zijn eigen band een groot aantal successen wist te verzamelen.

Ook Burton bleef na zijn vertrek bij The Guess Who niet zonder succes, want van het dozijn solo albums wat hij maakte haalde de helft (!) de platina status. 

Door een zwaar auto ongeluk staat bij Burton alles op een laag pitje.

Happy Birthday Burton!

Rick Danko

Medeoprichter van The Band en vandaag had Rick 80 jaar moeten worden. Drugs, hartproblemen en diverse andere gezondheidsproblemen zorgde ervoor dat Rick 10 december 1999 op 55 jarige leeftijd overleed.

Een groot muzikant en vooral geweldige zanger was van ons heengegaan. The Band was formeel gestopt en Rick had inmiddels ook al een paar fraaie solo albums gemaakt. Rick begon als jonge gast op gitaar maar deze werd vrij snel vervangen door een basgitaar. 

Bij The band mocht ieder wel een keer de zang voor zijn rekening nemen, wat een prima traditie voor de groep is geworden. Zo ook al op het debuutalbum waar Rick op vijf van de elf nummers een nadrukkelijk rol bij de zangpartijen heeft.

Heerlijk vind ik vooral zijn zang bij het nummer "This Wheel's on Fire" wat hij samen met Bob Dylan heeft geschreven.

The Band begon natuurlijk min of meer als begeleidingsband van Dylan. De titel van dit debuutalbum uit 1968 verwijst dan ook naar het huis waar The Band samen met Dylan de legendarische Basement Tapes hebben opgenomen.

Hoewel deze opnames snel in het bootleg circuit terecht kwamen zou het tot 1975 duren voor er officiële releases van deze tapes verschenen. Overigens was het in die periode dat The Band haar naam kreeg. Tot dat moment ging de groep met de naam The Hawks door het leven, maar omdat omstanders het steeds over The Band hadden werd dat uiteindelijk de definitieve naam.

Rick Danko was een uitstekend muzikant, een prima songwriter en een geweldige zanger. Helaas was hij blijkbaar harder nodig in de rockhemel en gingen we de 21ste eeuw in zonder deze enorm gedreven rockartiest.

De muzikale erfenis van Rick is echter om duimen en vingers bij af te likken.

David Knopfler

De vandaag jarige David is het jongere broertje van de bekende Mark Knopfler. Samen richtte ze in 1977 de Dire Straits op.

David is een multi-instrumentalist en speelt naast gitaar ook piano en drums. Bij de opnames van het derde album voor de Dire Straits hield David het voor gezien en ging hij zijn eigen weg. Alles wat hij voor dat album (Making Movies) had opgenomen is ook niet gebruikt.

Zijn eerste solo album kreeg de titel Release en dat zegt eigenlijk wel genoeg.

 

Toch is op dit album nog niet heel veel van een eigen stijl te horen. Als je tegen iemand zegt dat dit outtakes zijn uit de begin periode van de Dire Straits gaan de meeste mensen dat wel geloven.

Dat neemt niet weg dat David toch zijn eigen weg heeft gevonden en hij brengt regelmatig (laatste is van vorig jaar) een album uit. 

Prima platen maar het haalt in mijn ogen niet het niveau wat hij met de Dire Straits maakte.

Het is wat relaxer en zit meer tegen Soft Rock en Pop aan dan de wat meer pure Rock varianten die de Dire Straits spelen.

 

David heeft een twintigtal soloalbums uitgebracht en maakt daarnaast regelmatig filmmuziek.

Ik heb niet alle soloplaten van David gehoord maar wel een groot aantal. Persoonlijk heb ik er hetzelfde bezwaar bij als met de Dire Straits. Het is toch braaf en heel clean. Foutloos en vaak overgeproduceerd.

Van één zo’n plaat per dag kan ik enorm genieten, want het is natuurlijk geweldige muziek. 

 

Toch is één zo’n plaat per dag voor mij meer dan genoeg. Het roept toch een beeld op als Rutte die z’n excuses maakt nadat hij weer ergens geen herinnering aan heeft.

Gesouffleerd, beetje nep, onvoldoende authentiek en een hang naar het foutloos te doen roept bij mij een ongeloofwaardig beeld op. 

 

Prima plaat dit maar als de koffie op is pak ik toch een wat rauwer plaatje.

 

David Happy Birthday!

 

Vroeger was alles beter: NOT

Hoe vaak zie je niet op allerlei sociale media dat er vroeger betere muziek werd gemaakt. Is dat eigenlijk wel zo?

Zelf heb ik nu het album Folklore van Taylor Swift opstaan en als ik naar de Top 40 van 50 jaar geleden kijk kom ik niet veel muziek tegen die daar aan kan tippen.

 

Zelf heb ik heel veel muziek uit de jaren 60 en 70 maar de kortzichtige opmerking dat er vroeger veel betere muziek werd gemaakt mag toch wel een keer in de prullenbak.

Taylor Swift die in glamourpakjes staat te dansen voor hysterische meisjes hoeft van mij ook niet, maar albums als Evermore en Folklore zijn toch van een betoverende schoonheid?

Het hoeft je smaak niet te maar de kwaliteit is toch van een heel, heel veel hoger niveau dan zo'n 60% uit die laatste Top 40 van 1973:

 

"'t Is Weer Voorbij, Die Mooie Zomer" van Gerard Cox op nummer 1. Ik heb niks tegen Cox maar was dat het beste wat je in december 1973 op je draaitafel kon leggen?

"Johanna" van Henk Elsink en "Joekelille" van Nico Haak ook in het dozijn beste nummers? 

Of wat te denken van "Dzjing Boem! Te-Ra-Ta-Ta" van Sandra & Andres? Dzjing Boem! Te-Ra-Ta-Ta? Ja het staat er echt en behoorde tot de 40 beste platen van de laatste week van 1973.......

Kijk gewoon eens in die lijst en steek dan je vinger op voor welke klassiekers je morgen naar de winkel gaat om die op vinyl of CD te halen?

 

Zelf heb ik ook diep moeten graven voor nummers uit deze Top 40 die in mijn collectie zitten. Ik heb ze er wel even bij gepakt. Dan ga ik straks na Folkore van Taylor Swift nog even terug in die "goede" oude tijd.

 

In mijn collectie

14 "Star" - Stealers Wheel (Greatest Hits)

19 "Samba Pa Ti" - Santana (Abraxas)

27 "My Music" - Loggins & Messina (Full Sail)

29 "Goodbye Yellow Brick Road" - Elton John (Greatest Hits)

38 "Jimmy" - Boudewijn De Groot (Hoe Sterk Is De Eenzame Fietser)

40 "Angie" - The Rolling Stones (Goats Head Soap)

 

Misschien dat er nog een 1of 2 bijkomen maar meer gaat het echt niet worden........... Vroeger!

 

Eerst nog even van Taylor Swift genieten:

 

Hackney Diamonds Live

18 december - en dus nog op tijd voor Kerst - brachten de Stones deze special editie uit. Helaas alleen op CD maar dat doet niks af aan de pret die deze 2CD set je gaat geven.

De eerste CD is het reguliere album Hackney Diamonds wat 20 oktober jl, verscheen. De tweede CD is een live registratie van een optreden van The Stones tijdens de presentatie van dit album.

 

De heren spelen een drietal klassiekers waaronder "Jumpin' Jack Flash" en "Tumbling Dice" en een viertal nummers van het nieuwe album.

Zoals we op het studio album al hadden kunnen horen zitten de nummers goed in hun kop. "Whole Wide World" wat sowieso een echte meezinger is laat horen waarom het geen slecht idee is het label beste Rock & Roll Band nog even bij The Stones te laten.

 

Dat geldt ook voor het lekker agressief gebrachte "Bite My Head Off".  Uiteraard spelen ze de singles die van dit album zijn getrokken. "Angry" komt als eerste aan de beurt en.................is deze versie niet beter dan op het reguliere album? Persoonlijk vind ik deze versie net wat eerlijker klinken.

Dat is wat mij betreft ook van toepassing op de tweede single en tevens uitsmijter van dit optreden. Het nummer "Sweet Sounds Of Heaven" met Lady Gaga begint toch een gooi te doen naar mijn favoriete Stones nummer. Gaga haalt gewoon het beste uit de Stones.

Het nummer staat nu op en ik zit dit met kippenvel te tikken. Echt fenomenaal.

 

Wie het album Hackney Diamonds nog niet in z'n bezit had kan dat met deze 2 CD set helemaal goed maken en de extra CD maakt het extra aantrekkelijk.

Echte Stones fans hadden het album uiteraard al, maar zullen er geen enkel probleem hebben met een gedeeltelijk doublure want alleen deze live set is een wandeling naar de winkel meer dan waard.

 

Zelf stond ik ook al bijna in de winkel maar kreeg thuis de instructie om toch vooral even te wachten wat er onder de kerstboom zou liggen.

Chet Baker Sings

Het is vandaag de geboortedag van Chet Baker en dit ingetogen album is een passende manier om daar even bij stil te staan.

We kennen Chet natuurlijk vooral als trompettist, maar persoonlijk ben ik vooral fan van de zanger Baker.

Natuurlijk behoort hij tot een van de beste blazers die we hebben gehad, maar als zanger kan ik hem echt de hele dag hebben.

Dit mag gewoon van wakker worden tot s'avonds naar bed gaan gedraaid worden. Z'n zang is ook best lastig te beschrijven of in een hokje te stoppen. 

Het is klein maar toch met overtuiging. Het is een tikje triest zonder gelijk depri te zijn. Soms echt verdrietig (The Thrill Is Gone) en soms opbeurend (Silver Lining). 

Sommige nummers nodigen ook nog eens uit je geliefde beet te pakken en zachtjes op de muziek mee te wiegen............. Het is vooral allemaal prachtig

 

Chet was een geweldige trompettist en kreeg ook als zanger wel waardering, maar de waardering als zanger mag van mij best een tikje meer zijn.

Wie Chet als zanger nog niet kent doet met dit album een geweldige ontdekking.

Als muzikant was Chet enorm succesvol maar privé was het toch kaarthuizen bouwen in windkracht 8. Z'n hele loopbaan een zware heroïneverslaving daardoor gedonder met justitie en minder fraaie types.

Op 13 mei 1988 ging het dan ook fout en werd Chet gevonden op de de stoep van z'n hotel aan de Prins Hendrikkade in Amsterdam. 

De meest logische verklaring is dat Chet zwaar onder invloed uit het raam is gevallen. Toch zijn dit soort tragische gebeurtenissen altijd voer voor speculatie.

Aan de gevel van het hotel is een plaquette van Chet Baker geplaatst en in de Jazz buurt in Amsterdam is een straat naar hem vernoemd.

 

Chet Baker heeft overigens een enorme catalogus aan albums voor ons achtergelaten. Als budget geen bezwaar is sprokkel je zonder probleem 100 verschillende albums bij elkaar. 200 waarschijnlijk ook nog wel.

Wil je eerst rustig beginnen dan is deze Chet Baker Sings een geweldige keuze.....

Look for the silver lining:
Whenever a cloud appears in the blue
Remember, somewhere the sun is shining
And so the right thing to do is make it shine for you

A heart full of joy and gladness
Will always banish sadness and strife
So always look for the silver lining
And try to find the sunny side of life

A heart full of joy and gladness
Will always banish sadness and strife
So always look for the silver lining
And try to find the sunny side of life

De kortste dag: donker

Het is vandaag de kortste dag van het jaar. Je bent dan net een mol die in het donker leeft..................DARK dan maar. 

 

De keuze is dan enorm. Zonder te zoeken in m'n database heb ik zomaar deze albums met Dark in de titel

• Dark Side Of The Moon - Pink Floyd
• Dark Side Of The Moon Live - Pink Floyd
• The Dark Side Of The Moon Redux - Roger Waters 
• Dark Sky Island - Enya
• Darkness On The Edge Of Town - Bruce Springsteen 
• Dark Horse - George Harrison
• Darkness And Light - John Legend

Voor nummers met dark in de titel moet ik dan toch even geholpen worden:

Fraai vind ik "Where Are You Tonight? (Journey Through Dark Heat)" van Bob Dylan. We vinden het op het album Street Legal uit 1978. Een van de eerste albums die ik kocht toen ik militaire dienst kwam. 

 

Crosby, Stills & Nash zingen in 1977 op CSN het door Stills geschreven "Dark Star" en een jaartje eerder zingt Jackson Browne op het album Pretender het wonderschone "Sleep's Dark And Silent Gate"

 

Andere lekkere nummers met dark in de titel die ik even snel in de kast zag staan:

"Dark As A Dungeon" - Johnny Cash (At Folsom Prison/1968)

"In The Dark" - Tony Banks (A Curious Feeling/1979)

"Deep Dark Dungeon" - J.J Cale (album Shades/1980)

"Whispers In The Dark" - Mumford & Sons (Babel/2015)

"Blind Man In The Dark" - Gov't Mule (Bring On The Music/2019)

 "When The Way Gets Dark" - Lucinda Willims (Good Souls Better Angels/2020)

 

Een van mijn favoriete nummers met dark in de titel is toch wel "Beware Of Darkness" van George Harrison. We vinden het op zijn solo debuut All Things Must Pass uit 1970. 

 

Voor deze donker dag is het dus "Beware Of Darkness" geworden. Het laatste couplet van dit schitterende nummer is overigens nog steeds gruwelijk actueel:

Watch out now, take care
Beware of greedy leaders
They take you where you should not go
While Weeping Atlas Cedars
They just want to grow, grow and grow
Beware of darkness (beware of darkness)

 

Het album bestaat uit drie platen wat toen een primeur was voor een solo artiest. Briljant album en nog steeds een benchmark hoe je zes kantjes vult zonder dat het gaat vervelen. En op deze korte dag ga ik alle zes de kantjes draaien en dat wordt genieten.

Jaaroverzicht 2023

Heel, heel veel is er dit jaar uitgebracht wat ik mogelijk mooi zou kunnen vinden. Veel online zitten beluisteren en uiteindelijk weer meer gekocht dan goed is voor mijn spaarvarken.

Een top 10 maken van wat ik fysiek heb gekocht was best lastig, maar na wijs intern beraad ben ik er toch uitgekomen.

Van een aantal had ik eerder al een blogje gemaakt en de top drie is voor mij sowieso een no-brainer:

 

Mijn 2023 album top 10:

1. Cat Power - Sings Bob Dylan: The 1966 Royal Albert Hall Concert
2. Neil Young - Chrome Dreams 
3. The Rolling Stones - Hackney Diamonds 
4. Neil Young - Before And Later
5. Christone Kingfish Ingram - Live In London
6. Glen Hansard - All That Was East Is West Of Me Now
7. The Teskey Brothers - The Winding Way
8. DeWolff - Love, Death & Inbetween
9. Bob Dylan - Shadow Kingdom
10. Bob Dylan - 14 Hidden Gems From The Bootleg Series 1963-1997 (als CD bij Uncut)

 

Eervolle vermeldingen:

• Pink Floyd - The Dark Side Of The Moon Live
• Dolly Parton - Rockstar
• The Ducks - High Flyin' live
• Gov’t Mule - Peace….Like A River
• Ally Venable - Real Gone
• Joe Bonamassa - Blues Deluxe Vol. 2
• Eric Bibb, -  Ridin’
• Cat Stevens - King Of A Land
• Vreemde Kostgangers - Mist

 

Misser van het jaar 2023

• Roger Waters - Dark Side Of The Moon

 

Met meer tijd en budget hadden de lijstje er mogelijk anders uitgezien maar met een brede muzieksmaak valt het niet mee maar ik kijk nu al uit naar 2024.

 

Fijne kerstdagen en kijk uit met vuurwerk en een gezond 2024! 

Alan Parsons 75 jaar

Geluidstechnicus, muzikant, componist, producer en onder z'n collega's een graag geziene gast vanwege zijn grandioze bijdrages.

In de Abbey Road Studio's werkte Parsons zich omhoog en zijn eerste bijdrage als engineer was - hoe treffend - op het album Abbey Road van The Beatles.

 

Zijn bekendheid als geluidsman explodeerde na zijn bijdrage aan het album Dark Side Of The Moon van Pink Floyd. Voor zijn werk achter de knoppen voor dit album ontving Parsons dan ook een Grammy Award.

Naast zijn eindeloze rij aan bijdrages aan albums van andere artiesten bracht Parsons in 1976 het album Tales of Mystery and Imagination uit. Samen met Eric Woolfson vormde hij The Alan Parsons Project en per album werden er extra muzikanten ingezet. 

Het debuut album werd direct door liefhebbers van Progressieve Rock over de hele wereld omarmt. Het album was - zeker binnen dit genre - een groot succes en Parsons ontving voor dit album een Grammy Award.

 

Vanaf dat moment was Parsons in de muziekwereld echt een grote meneer, maar hij ging niet op z'n lauweren rusten. Zijn bijdrages aan albums van andere artiesten als engineer en producer bleven onverminderd doorgaan. Daarnaast bouwde Parsons een enorme eigen catalogus op.

 

Tussen 1976 en 1990 bracht The Alan Parsons Project ieder jaar een album uit. Daarna ging het tempo iets omlaag maar Parsons is nog steeds actief en leverde vorig jaar nog een schitterend album af.

Het in die zomer verschenen From the New World doet sterk denken aan albums van het eerste uur. Helaas is dat een genre wat niet meer zo populair is als begin jaren 70, maar Parsons laat op dat album duidelijk horen hij nog lang niet versleten is.

Ik heb de digitale versie van From the New World gehoord en de geluidskwaliteit is van een heel nieuwe wereld. Bizar!

Vandaag maak ik er maar eens een Alan Parsons Project dag van met negen pareltjes uit de begin periode. Het is toch shit weer dus gewoon lekker plaatjes draaien.........

 

Happy Birthday Alan

 

Kerst met Bob

In mijn jeugd heb ik een gezonde aversie tegen Kerst op weten te bouwen. Toen ik eenmaal uit huis was heeft het zomaar 15 jaar geduurd voor er een kerstboom in m'n huis stond.

Het opzitten en pootjes gegeven had mij in mijn jeugd geen goed gedaan. 

 

Inmiddels staat er al jaren een boom, we doen wat cadeautjes en lekker eten doen we hier het hele jaar.

We vieren hier kerstavond maar voor mij is het daarna wel klaar. Ik ga niet opgedirkt ergens als een Ken m'n tandpastaglimlach zitten showen. Heerlijk om met vrienden te eten maar als Kerst in een smoking moet ben ik niet van de partij.

 

Normaal ben ik een positief mens die overal ja op zegt maar met Kerst komt de dwarsligger in mij naar boven. Dus...........ook maar een kerstplaat gekocht van een van de grootste dwarsliggers uit de rockgeschiedenis: Bob Dylan.

 

Dylan maakte deze plaat in 2009 en de opbrengst ging naar een drietal goede doelen. Dylan lijkt mij ook zo'n type dat allergisch is voor feestjes met een protocol. Dat weerhield hem er echter niet van om met een aantal uitstekende muzikanten de studio in te duiken voor een kerstalbum.

15 nummers van anderen en de traditionals heeft Dylan van een eigen arrangement voorzien.  Dit album is natuurlijk op geen enkele manier met welk ander album van Dylan dan ook te vergelijken.

Is het goed? Misschien wel niet!

Is het dan slecht? Nee helemaal niet!

 

Dylan is natuurlijk verre van een goede zanger en het zijn doorgaans de nachtegaaltjes die de kersthitlijsten bevolken. Juist die imperfectie maakt dit kerstalbum van Dylan voor mij tot een perfecte kerstplaat.

 

Toch is het lastig als het om Dylan gaat de context Kerst ineens van stal te halen. Na twee draaibeurten springt echter toch het vokje over. De ideale kerstplaat voor wie niet wil opzitten en pootjes gegeven. Geen protestgeluiden dit keer van onze woordentovenaar die op een heel eigenzinnige wijze een 15 tal kerstliedjes heeft weten op te nemen.

Net als het kerstalbum Have Yourself A Rockin' Little Christmas van Lucinda Williams is dit zo'n album voor echte speciale gelegenheden. De visite is de deur uit en met een glaasje whisky nog even Kerst van een rauw randje voorzien........... Even dat hele brave weg laten glijden. Die whisky mag dan best een stoere Islay zijn..........

Billie Eilish

Vandaag jarig en pas 22 en wat een catalogus heeft deze dame al bij elkaar gezongen. In 2015 als jong meisje kwam ze met het minialbum Don't Smile at Me.

Daarna twee volwaardige albums die beide 4-5 sterren waard zijn, een live album en een enorme rij singles. Daarbovenop speelt ze mee in films en TV series.

 

Of dat nog niet genoeg was voor deze singer-songwriter zorgde ze voor de titelsong van de James Bond film No Time To Die ui 2021.

Voor dit nummer ontving Billie een Grammy en dat was niet haar eerste en de teller staat inmiddels op zeven!

Het TV debuut van deze film is overigens morgen om 20:30 te zien op RTL 7.

Billie heeft inmiddels een CV waar menig artiest van 40-50 jaloers op zal zijn!

 

Als arbeidsvitamine haar album When We All Fall Asleep, Where Do We Go? dat in 2019 verscheen.

Dit album haalde in tientallen landen een meervoudige platina status!

Billie Happy Birthday!

 

Jim Morrison

Het is vandaag de geboortedag van deze rocklegende die veel en veel te jong is overleden. Jim werd vooral beroemd als voorman van The Doors. Met deze band maakte hij zes reguliere studio-albums en postuum is er natuurlijk een lawine muziek over fans van The Doors uitgestort.

Zelf ben ik beslist een groot fan van de muziek van de Doors. Zeker die beginperiode. Ook vond ik Jim een fascinerende gast die briljante teksten wist te maken. Dat had veel te maken met zijn voorliefde voor literatuur en zijn enorm creatieve geest. Een creatieve geest die niet beperkt werd door kantlijnen en dat bezorgde hem ook de nodige problemen waaronder meervoudige arrestaties. In het zoeken van grenzen ligt ongetwijfeld ook de oorzaak van zijn zijn vroege overlijden.

Persoonlijk was ik ook minder gecharmeerd van de Jim die zich op het podium misdroeg. Rock mag (moet?) best een beetje provocerend zijn. Zeker als je maatschappijkritische teksten maakt en meent een boodschap te hebben. Een beetje "schoppen" kan ondersteunend aan je boodschap zijn. Je zwaar misdragen ontkracht dan weer de boodschap die je wilt brengen.

Wat ik ergens van vind is overigens totaal niet belangrijk, maar de maatjes van Jim bij de Doors waren er op en bepaald moment ook klaar mee. Ze besloten niet meer met hem op te treden.

In het voorjaar van 1971 en kort voor het verschijnen van het legendarische album L.A. Woman verhuisde Jim naar Europa. Jim vond in Parijs de nodige anonimiteit en gebruikte deze mondaine stad als culturele en creatieve inspiratie. Helaas ging dat ook gepaard met drank waar Jim al jaren een probleem mee had.

Het Parijse avontuur duurde nog geen vier maanden en op 3 juli 1971 overleed Jim als gevolgen van een ongezonde levensstijl. Formele doodsoorzaak is nooit vastgesteld, maar mensen van 27 gaan niet zomaar dood.
Jim ligt begraven op het beroemde Cimetière du Père-Lachaise. Hij ligt daar in goed gezelschap want hier rusten tientallen beroemde schrijvers, dichters, muzikanten, componisten, schilders en beeldhouwers.
Triest genoeg is het graf van Jim al meermaals vernield en dat zijn toch dingen die iedere verbeelding te buiten gaan.

Jonge mensen horen niet dood te gaan, maar het is toch lastig voor te stellen dat er veel mensen verbaasd waren toe het bericht kwam dat Jim Morrison was overleden. Door zijn jonge overlijden trad Jim toe tot de bizarre 27 Club waar het jaar daarvoor nog Alan Wilson (Canned Heat), Jimi Hendrix en Janis Joplin waren toegetreden. Trieste tijden waren het............

Over Jim Morrison zijn een onwaarschijnlijke rij boeken en documentaires verschenen. Los van zijn misdragingen blijft hij in alle opzichten een fascinerend figuur. Zijn muzikale erfenis - met veel Psychedelische Rock en heerlijke Blues invloeden - zal ook nog vele jaren door een groot aantal muziekliefhebbers gewaardeerd worden.

Op de geboortedag van Jim Morrison draai ik daarom deze schitterende dubbelaar van The Doors.

Tom Waits

Een van de meeste indrukwekkende stemmen uit dit deel van het universum doet er vandaag een jaartje bij. De stem van Waits wordt dus nog een beetje rijper......

Over Waits al een paar keer geblogd dat ik met een inhaalslag bezig ben.  In m'n CD tijd had ik bizar veel van deze stemkunstenaar, maar in de overstap terug naar vinyl viel Waits aanvankelijk tussen wal en schip. Dat heb ik inmiddels goed gemaakt en beschik inmiddels over voldoende Waits albums om zijn verjaardag op gepaste wijze te vieren.

Ik heb dan ook een heerlijk trio van Waits uit de kast getrokken:

 

Blood Money (2002)

Bijna een profetisch album. Het is donker, duister en toen ik het tijdens de Coronacrisis kocht paste het daar al ingelopen schoenen. Corona mag weg zijn maar er zijn genoeg andere crisissen en dit album kan als een template over welke ellende dan ook.......... Verder blijf ik erbij: als je iets niet begrijpt wat er gebeurt heeft het meestal met geld te maken!

Nighthawks At The Diner (1975)

Zelf ben ik vooral voor dit album gevallen vanwege de sfeer. Iedereen de deur uit. Licht op maximaal 28%, goedkope whisky (maximaal 48%) inschenken en steek desnoods een peuk op.

Doe je ogen dicht en laat Waits z'n ding doen. Je waant je in een kleine bar waar Waits op een provisorisch podium zit. De planken kraken maar niet zo hard dat het de muziek verstoord. Een dame van lichte zeden in een slonzig jurkje hangt aan de bar en als Waits het nummer "Better Off Without A Wife" inzet voelt dat ineens.........een beetje ongemakkelijk zonder dat de intieme sfeer van dit unieke concert teniet wordt gedaan.

Smullen!

 

Early Years Vol.2 (1992)

Mijn favoriete Waits album is echter toch deze verzamelaar. Strikt genomen ben ik niet zo van de verzamelalbums omdat ik het liefst het creatieve product heb zoals de artiest het bedacht heeft.

Deze compilatie is echter een muzikaal feest van de horse categorie. Een dozijn pareltjes die alleen de grootste der aarde bij elkaar kunnen zingen. Natuurlijk helpt het als je de stem van Waits kan waarderen maar als je nog niks van Waits hebt is dit album wel een heerlijk vertrekpunt!

 

Tom Happy Birthday!

Pakjesavond

Als kind kon ik weken nerveus zijn voor pakjesavond. Over mijn jeugd kan ik echt wel een paar hele nare verhalen vertellen maar Pakjesavond was altijd wel ok.

Chocomelk, van die tering harde pepernoten, suikerbeesten en een lekker stuk banketstaaf.

Lego, een trein, een racebaan, experimenteerdozen en LP's waren door de jaren wel mijn favoriete cadeau's. 

Toen we wat ouder waren zaten die cadeaus steevast in een surprise en daar kon ik helemaal op losgaan.

 

Laatste jaren doen we wat rustiger aan met Sinterklaas, maar als ik dan net voor de file uit richting huis rij kriebelt het toch wel een beetje.

Ik heb echter de laatste jaren een wat vieze bijsmaak bij het feest van Sinterklaas. Vooral hoe de intocht wordt verstoord. Door beide kanten!

Het is verdorie een kinderfeest. Ga lekker actie voeren op een plaats en tijdstip dat die kinderen met rust worden gelaten. 

 

Zelf ben ik sowieso allergisch voor individuen die vooral ergens tegen zijn. Als je boodschappen gaat doen schrijf je toch ook niet wat je allemaal NIET wil. Beide kampen zouden er goed aan doen om:
A: actie voeren buiten de kinderen om

B: benoemen wat we wel willen. 

 

Dan niet oppervlakkig benoemen zoals "ik wil witte pieten" (je zal maar een kleurtje hebben) of "ik wil zwarte pieten". Benoem eens dingen die er ECHT toe doen: respect, gelijkwaardigheid, veiligheid voor kinderen, zo nu en dan een leuk feest, inleven, traditie, toekomst, empathie ............... 

Actievoeren is prima maar als je kinderen bang maakt ben je gewoon een enorme sneuneus.

 

Toch even twee plaatjes om MIJN positieve gevoel van het feest van Sinterklaas te onderstrepen! Deze platen koester ik puur om sentimentele redenen en daar is niks mis mee.......

Fijne pakjesavond en stiekem ben ik wel een beetje jaloers dat de Sint en zijn Pieten wel bij jouw langskomt.........geniet ervan! Met volle teugen!

Gestemd Top2000 - 2023

Zoals ik al eens eerder op deze blog heb geschreven ben ik wat allergisch voor dit concept. Het idee van een Top2000 is natuurlijk geweldig, maar sommige stemmers doen toch een beetje flauw. Alleen maar stemmen op één bepaalde band is gewoon flauw en zelfs ongeloofwaardig.

Ook hoor ik mensen zeggen dat ze op een bepaald nummer (die rap van Queen) stemmen omdat ze niet willen dat een bepaald ander nummer op 1 komt.

Strategisch stemmen is niet alleen voorbehouden als we met een rood potlood in een hokje voor de verkiezingen van De Tweede Kamer staan.

 

Mijn lijstje van dit jaar bevat een paar nummers die ik muzikaal geweldig vind, maar een heel groot deel sluit aan op de emotionele rollercoaster die 2023 voor mij is geweest.

Carole King - So Far Away (1971)
Rory Block - Lovin' Whiskey (1988)
Van Morrison - Bright Side Of The Road (1979)
Four Tops - Don't Walk Away (1982)
Chris Stapleton - Tennessee Whiskey (2015)
Joni Mitchell - Both Sides Now (1968)
Gianna Nannini - Primadonna
The Doors - Roadhouse Blues (1970)
Van Piekeren - Blijf
Lucinda Williams - Lake Charles
The Teskey Brothers - Pain And Misery (2019)
Vonda Shepard - Reason To Believe
Otis Redding - That's How Strong My Love Is (1965)
Ten Years After I'm Going Home (1971)
Pink Floyd - Us And Them (Albumversie) (1973)
Eagles - The Last Resort (Albumversie) (1976)
Joe Cocker - Bird On The Wire
DeWolff & Dawn Brothers - What Kind Of Woman (2022)
The Who - Won't Get Fooled Again (Albumversie) (1971)
Steely Dan - Deacon Blues (1977)
The Rolling Stones - Far Away Eyes (1978)
Poco - Kind Woman (live)
Gram Parsons - We'll Sweep Out The Ashes In The Morning
Leon Russell - Out In The Woods
Jan Rot - Lola
Allman Brothers Band - Soulshine
Jeff Buckley - Lilac Wine
John Mayall - Room to Move
Blood Sweat & Tears - You've Made Me So Very Happy (1969)
Chicago - Saturday In The Park (1972)
Neil Young - Thrasher
Led Zeppelin - Thank You (1969)
Cat Stevens - Tuesday's Dead
Bob Dylan - Don't Think Twice It's All Right (1963)
Cream - Sunshine Of Your Love 

Winter

Vandaag begint de meteorologische winter. De astrologen onder ons moeten echter nog drie weken wachten. Zelf heb ik niks met astrologie dus ik vier de start van de winter samen met de meteorologen.

De winter is - buiten kerstalbums - niet een heel groot thema in de muziek.

Bij een eerdere winter gelegenheid (toen wel 21-12) had ik nummers als het prachtige "Winterlong" van Neil Young en het ijzige "Winter" van The Rolling Stones getipt.  IJzig is ook de tekst van het toen genoemde "Winter Lady" van muziekdichter Leonard Cohen.

Prima muziek allemaal maar ik ben toch eens verder gaan zoeken en drie andere fijne nummers in de collectie gevonden:

 

Blood, Sweat & Tears - Sometimes In Winter

Deze wintersong is te vinden op het tweede album van Blood, Sweat & Tears en het album kreeg gewoon de titel van de band. Het album verscheen in 1969 en bevat vooral Rock met stevige invloeden van Jazz. De meeste nummers zullen voor veel luisteraars niet erg toegankelijk zijn. Het nummer "Sometimes In Winter" is echter een voortkabbelende ballad die - zelfs als de blazers erbij komen - makkelijk door de oren kabbelt. Heb je liefdesverdriet is dit nummer misschien niet gelijk een grote aanrader maar wel een heel mooie liedje!

 

Steve Miller Band - Winter Time

De meeste van ons kennen dit nummer wel omdat het toch wat keren op de radio is gedraaid. Het was in 1977 de B-kant van de single "Swingtown" die niet verder kwam dan de Tipparade.

"Winter Time" vinden we op het album Book Of Dreams dat in het voorjaar van 1977 verscheen. Voor mij is dit nummer een inspiratie om in deze donkere maanden niemand te laten roepen omdat hij eenzaam is.........

 

Pure Prairie League - Long Cold Winter

Prima Countryrock en het nummer "Long Cold Winter" vinden we op het album If The Shoe Fits uit 1976. Pure Prairie League heeft in Nederland nooit een grote bekendheid gekend en dat is toch een beetje jammer. Liefhebbers van The Byrds, Eagles en Poco doen zichzelf echt een plezier deze band eens te verkennen. Het nummer "Long Cold Winter" is trouwens een lekker stukje tekst en de eerste twee regels zijn al om te smullen:

 

Well, with a break-in come to stay, who stole my heart - I remember only glimpses
With a hard core smile like a homeless child I was reduced to present tenses

 

Een Long Cold Winter? 

 

Ik ging vanmorgen een kerstboom halen en ik vond het al goed koud.........er wordt ook al "gestreden" wie de eerste wedstrijd op natuurijs mag houden.

Wie liever binnen blijft doet zich met deze drie albums wel een plezier om een lange koude winter op gepaste wijze van start te laten gaan...........