Het tiende album van deze Limburgse formatie verscheen enkele maanden geleden, maar er kwam toen zoveel geweldige albums uit dat het even duurde voor deze in mijn collectie was opgenomen.
Gisteren was ik in Gouda voor wat nieuwe kleren en gelijk maar even de platenwinkel ingeschoten. Een paar manko's (JJ Cale en Ry Cooder) uit de jaren 70 gescoord en dit nieuwe album van DeWolff.
De vinyl versie bestaat uit twee platen die in een hoes zitten die sterk doet denken aan het tweede deel van de jaren 60 toen in de VS de Psychedelische Rock in opkomst kwam.
De Wolff laat zich ook nu weer verleiden tot geëxperimenteer met Psychedelische Rock die heerlijk is doorspekt met Southern Rock en Bluesrock.
Als je het album een eerste keer opzet hoor je onmiskenbaar invloeden van Leon Russell en The Allman Brothers. Vooral bij het bijna 17 minuten lange "Rosita". Smullen trouwens!
Na een paar nummers is echter duidelijk dat DeWolff een heel eigen invulling aan hun muziek geven. Vier kantjes knalt het uit de speakers. Stevige en vooral brede sound zet DeWolff met dit album neer. Soms ook gewoon heel mooi zoals het nummer "Pure Love". Of een mega zwoele Blues zoals "Mr Garbage Man".
Niet alle voorgaande albums ben ik mee bekend, maar we kunnen gerust stellen dat DeWolff na 15 jaar zich nog steeds ontwikkeld.
Love, Death & In Between is een zeer volwassen album geworden dat voor vele uren luisterplezier gaat zorgen. Dit album gaat zeker in mijn 2023 top 10 komen............brrr wat goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten