Steve Winwood 76 jaar

Vandaag jarig en wat heeft deze gast een indrukwekkende CV bij elkaar gespeeld. Songwriter, multi instrumentalist en wat mij betreft een geweldige zanger.
Winwood heeft gespeeld in de Spencer Davis Group, Traffic, Blind Faith en Ginger Baker's Air Force. Daarnaast is hij door zijn multi-inzetbaarheid altijd een zeer gevraagd sessiemuzikant geweest en mocht hij met veel grote namen op het podium staan.

Winwood speelde onder meer met The Who, Eric Clapton, Muddy Waters, John Lee Hooker, Tina Turner, Marianne Faithfull, David Gilmour, Talk Talk en Jimi Hendrix...........Dat is toch wel een heel, heel indrukwekkend lijstje. 

Toch zijn het vooral de solo albums van Winwood waar ik heel warm voor loop. Winwoods eerste vier solo albums deden het erg goed bij het grote publiek.
Vooral Arc of a Diver (1980) en Back in the High Life (1986) werden erg goed ontvangen. Toch mogen latere albums niet aan de aandacht ontsnappen. Zo vind ik het album Nine Lives uit 2009 een van Winwoods beste albums. Heb ik alleen digitaal maar dat album is het wel waard om toch eens op vinyl te kopen. Aanstaande zaterdag platenbeurs in Schiedam.......... eens kijken.....

Niet alleen ik vind Winwood een heerlijke zanger, want in de lijstjes van het gerenommeerde tijdschrift Rolling Stone staat hij steevast bij de beste zangers.

Ik ga zo de deur uit maar toch even wat platen uit de kast getrokken en begonnen met dat heerlijke album Back in the High Life.........

Happy Birthday Steve!

 

50 jaar: "I saw rock and roll's future and its name is Bruce Springsteen!"

Het is vandaag 50 jaar geleden dat Bruce Springsteen en de E-Streetband in het voorprogramma stond van Bonnie Raitt.

John Landau schreef vervolgens een artikel met een van de bekendste regels uit de rockgeschiedenis:  "I saw rock and roll's future and its name is Bruce Springsteen!". 

 

Landau schreef als muziekjournalist vanaf het begin voor het toonaangevende blad Rolling Stone maar kwam ook in het team Springsteen terecht. Daar vervulde hij diverse rollen en produceerde hij alle albums van Born To Run (1975) tot en met  Lucky Town (1992).

 

Landau is nog steeds actief en werkt op dit moment samen met Springsteen aan een film die het album Nebraska (1982) als thema zal gaan hebben. Nebraska is een van mijn favoriete Springsteen albums en ik kijk met veel belangstelling uit naar deze (Netflix?) film.

Overigens een beetje jaloers gevoel bekruipt mij echter wel als ik denk aan dat concert 50 jaar geleden waar Springsteen in het voorprogramma stond van Bonnie Raitt. Beide speelde trouwens twee sets zoals dat in die jaren in de VS wel gebruikelijk was.

Wie had daar niet bij willen zijn?

 

Van beide dan maar even een plaatje.......

 

Neil Young - Fu##in' Up

Het afgelopen vrijdag verschenen album heeft duidelijk een titel die door de censuur is gemangeld. Waarschijnlijk als knipoog naar het meer en meer preutser worden van de maatschappij.

Bij de vinyluitvoering gaat het om een dubbelalbum met een totale speelduur van een kleine 65 minuten. Het album is een live registratie van het oorspronkelijke album Ragged Glory dat in 1990 verscheen.

 

Ragged Glory nam Young samen op met Crazy Horse en deze Rockers zijn uiteraard ook bij deze live opname van de partij. 

Deze Fu##in' Up is vorig jaar herfst opgenomen dus 33(!!) jaar na de oorspronkelijke opnames. Ragged Glory wordt zelfs na jaren nog steeds gezien als een van de beste studio albums die ome Neel met Crazy Horse heeft gemaakt. 

Om zo'n meesterwerk op je oude dag even live na te spelen ga je wel in hele grote schoenen staan en zijn verwachtingen dan ook erg hoog.

Na één luisterbeurt van Fu##in' Up kan het oordeel heel simpel zijn. De mannen zijn nog niet versleten maar een stevige kanttekening is op z'n plaats. Je zal toch even moeten wennen aan de ouder geworden stemmen. Dat is toch een stuk minder maar daarentegen is het gitaarwerk van een sublieme rijpheid.

Gitaarwerk op "Country Home", "Over and Over", "Mansion On The Hill" zijn echt om te smullen. Ook het ruim 15 minuten lange "Love And Only Love" zal bij liefhebbers van gitaar in de smaak vallen. Een heerlijke jam die van mij een half uur had mogen duren.

 

Vergelijk het maar met kaas. Toen de heren Ragged Glory opnamen hadden ze al een ruime ervaring. Zeg maar belegen kaas. Deze Fu##in' Up kan je dan weer vergelijken met zeer oude kaas. 

Het smaakt geweldig maar wel wat scherp op het gehemelte, een harde korst en het brokkelt hier en daar.

Zo kunnen je ook naar deze Fu##in' Up kijken. Met kijken bedoel ik natuurlijk luisteren, maar wie goed naar de fraaie hoes kijkt zal toch even in de war raken. 

Uiteraard is dat ook de bedoeling van Ome Neel, want onze eigenzinnige Amerikaanse Canadees houdt wel van een verwarrend grapje. De namen van de songtitels zijn namelijk vervangen door een stukjes tekst uit de betreffende song.

Eigenlijk wel een heel leuke set vragen voor een Rock quiz!

 

Fu##in' Up laat horen dat je nooit te oud bent om te rocken en we horen Neil samen met Crazy Horse in een prima vorm. Prima maar ook niet meer dan dat.

 

Veel nummers zijn al eerder live verschenen zoals op de uitstekende 4LP set  Way Down In The Rust Bucket, die in dezelfde periode is opgenomen als Ragged Glory zelf maar pas 30 jaar later beschikbaar kwam.

Wie al in het bezit is van Way Down In The Rust Bucket zou deze Fu##in' Up wellicht beter in de winkel laten staan. Zelf heb ik al jaren last van een chronisch compleetheidssyndroom als het om Neil Young gaat en ik heb mij bij de eerste luisterbeurten toch wel vermaakt.

De twee platen zitten in een stemmige zwarte hoes waar dan wel enorme kleurige binnenhoezen uit tevoorschijn komen. Verder bevat het album een inlegvel met een soort van plattegrond van de Neil Young Archives.

Deze Fu##in' Up komt echter niet uit de krochten van het archief, maar is dus recent (najaar 2023) opgenomen. Misschien is het toch een idee voor Ome Neel om voor een volgend album eerst maar weer een greep te doen uit albums die op de plank zijn blijven liggen. Daar zitten net als Hitchhiker, Homegrown en Chrome Dreams vast nog wat pareltjes tussen.

Note: een week voor de officiële is tijdens Record Store Day speciaal voor deze dag in een gelimiteerde oplage een pre-release van dit album uitgebracht op transparant vinyl. De officiële releasedatum is echter 26 april 2024.