Dag van de Moedertaal

Ik draai relatief weinig Nederlandstalige muziek. Niet omdat ik het niet goed vind, maar op de een of andere manier kan ik Nederlandstalige muziek niet als achtergrond gebruiken.
Ik moet vandaag nog een zakelijk voorstel schrijven. Zijn misschien 3 A4tjes maar dat moet ik echt niet doen met Nederlandstalige muziek op de achtergrond. Komt er geen letter op papier.
Maar eerst maar eens ontbijt en koffie.
Ik heb 8 stuks Moedertaal uit de kast gehaald.

Het Goede Doel
Met name in de jaren 80 waren ze niet uit de hitlijsten weg te slaan. Geweldige nummers zoals “In Het Leven”, “Gijzelaar”, “Vriendschap” en “België”
Na een dozijn jaren succes ging de band uit elkaar maar in 2007 stroomde bij Henk & Henk het bloed toch teveel door de muziek-aderen. Sindsdien hebben ze weer een paar albums gemaakt. Ze zijn niet meer zo nadrukkelijk aanwezig als in de 80er jaren en een beetje jammer is dat wel. Toch?

Dimitrie van Toren
Bij het grote publiek wat minder bekend en hoewel hij een aantal hits heeft gehad was dat van deze troubadour nauwelijks een doel.
Natuurlijk moet er geld verdient worden maar dat deed Dimitrie toch het liefst in kleine zalen. Ik heb hem een keer op zien treden en dat was meer dan de moeite waard. Mooie kleine liedjes!
Dimitrie is een jaar of vijf geleden overleden aan kanker.

Frank Boeijen
Eigenlijk kan mij dit niet boeien. Is per ongeluk in de kast gekomen. Een keer een collectie van iemand overgenomen en de dubbelen en niet leuk als partij weer verkocht. Frank had zich in de kelder verstopt en is achtergebleven.
Ga het vandaag toch een keer draaien.

Boudewijn De Groot
Het is bijna ondenkbaar als je 8 Nederlandstalige platen uit de kast trekt daar niks tussen zit van Boudewijn de Groot.
Wat een geweldige platen heeft deze man gemaakt en hij heeft ook een stem die niet snel gaat vervelen.
Dit album kwam uit toen ik net aan wielrennen deed. Daar ben ik wel een paar keer mee geplaagd. Ook met die borsten van tante Julia………..maar dat vertel ik wel een andere keer!
Klassiek album dit!
Boudewijn heeft recent bekend gemaakt niet meer op te treden. Ik ken heel wat mensen die dat echt heel, heel jammer vinden.

Shaffy & List
Wat voor Boudewijn geldt is natuurlijk ook op dit geweldige duo van toepassing. Onwaarschijnlijk hoe deze twee artiesten elkaar konden inspireren. !
De combinatie van hun stemmen is echt prachtig. De wat chique List met de wat rauwe Shaffy. Mooier kon het niet worden. Afgelopen december was het al weer 10 jaar geleden dat we van Ramses afscheid hebben genomen……...

Nachtwerk
Een project van Henny Vrienten, Boudewijn de Groot en George Kooijmans. Dit drietal met ieder een geweldige historie in de Nederlandse muziekwereld hebben twee puike platen afgeleverd.
Het zijn natuurlijk allemaal bejaarde heren dus of er nog een vervolg komt is maar de vraag.
De twee albums die ze gemaakt hebben zijn echter om te smullen.

Drukwerk
Ik krijg altijd pukkeltjes van 010-020 discussies. Als Rotterdammert ben ik al 25 jaar met een Amsterdams maissie getrouwd en nog steeds gelukkig. En Drukwerk vind dik gewoon heel, heel leuk! PUNT!

Van Piekeren
Ik heb over dit album al eens zeer uitvoerig geschreven. Wat een heerlijke plaat en waarom hebben deze jongens niet een wat hogere status? Dit album blijft toch wel overeind tussen die andere zeven platen?
Mooie en soms wat gekke liedjes……………

Nou ik lust nog wel een bakkie pleur met een kaakie

Weet iemand trouwens wanneer de dag van de vadertaal is?

Kurt Cobain

Het is vandaag de geboortedag van Kurt Cobain.
Jullie kennen mij mening: jonge mensen horen niet dood te gaan. Ook niet als ze zelf die keuze maken.
Als maatschappij hebben we dan toch gefaald.

De periode kort voor de zelfmoord van Cobain zou het script kunnen zijn van een goedkope horror film.
Die maanden voor de zelfmoord moeten zowel voor Cobain als z’n omgeving een gruwelijke en inktzwarte periode zijn geweest.
Een mislukte poging in Rome met pillen, een inval van politie die wapens in beslag nam en een ontsnapping uit een afkickkliniek.
Het is maar een korte opsomming van de vele incidenten. Boeken zijn er inmiddels over vol geschreven en waarschijnlijk weten we de helft nog niet.

In zijn afscheidsbrief verwijst Cobain met "It's better to burn out than to fade away" naar een nummer van Neil Young.
Nirvana speelde vooral Grunge en Neil Young is daar toch de peetvader van. Een album van Young met Nirvana had er zeker een keer ingezeten.

Nu restte het Neil Young niet anders dan een afscheidslied te maken.
Het werd Sleeping With Angles.
Het album waar dit nummer op terecht is gekomen was eigenlijk al klaar. De zelfmoord van Cobain was voor Young zo’n ingrijpende gebeurtenis dat hij besloot het album aan te passen.
Het nummer Sleeping With Angels werd toegevoegd en als eerbetoon werd het tevens de titel van het album.
He sleeps with angels
Too soon
He's always on someone's mind
He sleeps with angels

Cobain en Young hadden grote bewondering voor elkaar dus dat Young met zo’n nummer kwam was niet zo gek.
Maar de dood van Cobain had heel veel artiesten diep geraakt.
Songs van Red Hot Chili Peppers, Patti Smith, Cold en REM zijn wel de bekendste, maar er zijn veel songs waar sterke aanwijzing is dat ze gaan over de dood van Cobain.

Uiteraard hebben The Foo Fighters meerdere nummers die een eerbetoon aan Cobain zijn.
Frontman bij The Foo Fighters David Grohl was immers drummer bij Nirvana.

Ik had eerst Nevermind in m’n handen maar besloot de dag toch wat ingetogen te beginnen.
De allerbeste Unplugged en een van de beste live albums ooit........
Kurt Happy Birthday!

Dennis DeYoung

Paradise Theatre? Zou ook een mooie naam zijn voor Facebook. Veel berichten lijken of mensen alleen maar in het paradijs zijn, maar het is eigenlijk één groot theater………. Met berichten over ziekenhuizen probeer ik toch een beetje balans aan te brengen, want het leven is niet alleen maar glimmende racefietsen, eten in restaurants, kattenfilmpjes, nieuwe auto’s, bling, glim en slim. Dat laatste vooral in de vorm van die veel TE makkelijke rekentestjes………….
Krijgen mensen een goed gevoel als ze het goed hebben, maar het doet mij altijd denken aan die Romeinse Legionair die een kiezelsteentje optilt en roept: Het werkt!
Daarmee verwijzend naar de toverdrank die het denkt te hebben genomen.

Zo heb ik toch wat tekst want over Styx kan ik niet zoveel melden.
Ja ik weet dat DeYoung één van de oprichters is.
Ik weet dat de band zoals zoveel bands uit eind jaren 60 begin jaren 70 tweemaal een adempauze hebben gehad.
Ik weet dat de band zoals al die bands met die ontwikkeling meerdere wisselingen heeft ondergaan.
En dat de kwaliteit daardoor in de loop van de jaren toch wat afnam. Ik weet ook dat ze een aantal heerlijke albums hebben gemaakt zoals deze Paradise Theatre.

Styx maakt doorgaans wat brave Pop. Het klinkt zuiver, netjes, afgewogen. Ik kan er twee kantjes enorm van genieten maar het is geen muziek die ik de hele dag kan verdragen.
Neil Young, Led Zeppelin, Allman Bros, Pink Floyd kan ik gewoon 24/7 draaien maar dit is mij voor een hele dag te zoetjes.

Toch is een collectie zonder een paar platen van Styx in mijn ogen niet compleet. Overigens is Styx een van de redenen waarom Kayak in Amerika is mislukt.
Styx was al populair in de VS toen Kayak daar voet aan de grond probeerde te krijgen.
Ja wat moet je als Amerikaan van Kayak vinden als je al een paar albums van Styx hebt gehoord?
Paradise Theatre is een heerlijke plaat voor bij de koffie en heeft ook nog een mooi detail.
Aan kant B is het vinyl geëtst wat voor die tijd best bijzonder was.
Over geëtst vinyl kom ik nog een keer terug. Er zijn namelijk drie varianten: Door de groeven geëtst, een blanco kant met een ets en we hebben “geheime” geëtste boodschappen tussen de uitloop groeven.
Vooral dat laatste is een boeiend fenomeen en door veel vinyl-liefhebbers over het hoofd gezien.
Koffie en nog een kantje Styx en op een telefoontje wachten want de echte wereld is immers meer een theater dan een paradijs!

Happy Birthday Dennis!

Peter Gabriel

Vandaag doet deze top artiest er een jaartje bij.
Eerst in bandjes die vooral covers speelde en daarna een van de oprichters van Genesis.
Alleen zoals bij veel bands waar teveel talenten en ego's zitten gaat het niet goed.
Dus na een paar albums met Genesis ging Gabriel voor een solo carrière.
Dat heeft ons als luisteraar een heel pak fraaie albums opgeleverd.
Bij het grote publiek viel vooral het album SO erg in de smaak. Dat niet in de laatste plaats door het geweldige duet met Kate Bush.
Bij het zien van de clip van Don't Give Up waren de meeste mannen toch ook wel een beetje jaloers op Peter.
Ik wel!

Gabriel is niet heel erg productief wat er voor zorgt dat z'n catalogus redelijk overzichtelijk is.
Naast zijn eigen soloprojecten is Gabriel altijd wel heel erg actief geweest als sessiemuzikant. Maar ook veel activiteiten naast de muziek en kwam meermaals in het nieuws vanwege zijn maatschappelijke betrokkenheid.

Met negen studioalbum, vier soundtracks en wat livealbums wordt het de fanatieke Gabriel fan niet al te moeilijk gemaakt.
Ik blijf echter z'n eerste album verreweg het lekkerste van allemaal. Wat is dat toch gruwelijk goed.

Happy Birthday Peter

Michael McDonald

Wat moet het een aparte ervaring zijn om zowel in Steely Dan als in The Doobie Brothers te hebben gespeeld en in dat laatste geval zo nu en dan nog spelen.
McDonald is een uitstekend toetsenist, zanger, songwriter en producer.
Bij Steely Dan hebben ze van Mike (voor vrienden) vooral gebruik gemaakt als achtergrond zanger. Zowel op een aantal albums (Ao Katy Lied en Aja). Zijn samenwerking was zo close dat hij wel als een van de vaste leden gezien mag worden.
Fagen en Becker hebben altijd nadrukkelijk als duo de naam Steely Dan gedragen, maar Michael McDonald was zowel in de studio als tijdens tournees een vaste en belangrijke pion.
Zelf was ik mij nooit zo bewust van zijn rol bij Steely Dan hoewel hij gewoon op diverse hoezen staat vermeld met soms een foto en al. Pas toen hij naar de Doobies ging werd mij duidelijk waar hij vandaan kwam....

Zijn rol bij de Doobie Brothers kan niemand omheen. Een van z’n succesvolste nummers is What A Fool Believe.
Door problemen met de gezondheid was frontman Tom Johnston weggevallen en nam Mike zijn plaats in.
Hoewel Mike ook later nog regelmatig een bijdrage leverde aan de Doobies was hij met name in de jaren 75-82 degene die een enorme stempel op de band drukte.
Tot de komst van Mike hadden de Doobies vooral recht voor z’n raap Rock gespeeld en met de Soft-Rock, Pop en een vleugje Soul was de invloed van Mike duidelijk hoorbaar.
Tom Johnston is na een aantal jaren weer opgekrabbeld en beide heren vormen op dit moment onderdeel van de formele bezetting. Opmerkelijk is dat de laatste jaren de heren met de Doobies dan weer wat meer Country Rock en Southern Rock zijn gaan maken.
Toch nog even terug naar het nummer What A Fool Believe. Als je Mike daar hoort zingen snap je waarom perfectionisten als Fagen en Becker interesse in hem hadden.
Een mega hit is dat nummer geworden met alle Grammy’s die je maar kan bedenken.
Mike werkte verder samen met oa Chicago, Toto en Kenny Loggins (medesschrijver What a Fool Believe).

Naast een aantal heerlijke platen met Steely Dan en de Doobies heeft Mike ook een serie geweldige soloplaten gemaakt.
Zijn soloplaten die ik ken vind ik om te smullen. Het is dikke vette Blue Eyed Soul. Yummie!
Ik ken ze niet allemaal maar z’n debuut album If That's What It Takes en Sweet Freedom mag je niet missen.
Helaas heb ik ze niet op vinyl maar digitaal is alles te vinden!
Het album Sweet Freedom is een soort de best of Michael McDonald met daarop uiteraard ook het nummer What A Fool Believe.
Het album is daarnaast interessant omdat er ook betere solowerkjes van Mike op te beluisteren zijn.Verder bevat het album een tweetal duetten. Een met Patti LaBelle en een duet met James Ingram. Blue Eyed Soul in duet met twee van dit soort giganten. Dan durf je wel!

Mike Happy Birthday!

Stormy Monday

Ja dat is het. En een veel gebruikte term in muziek, film, literatuur en wat al niet meer.
De titel van een Jazz nummer van Earl Hines.
Een nummer van T. Bone Walker
Titel van diverse albums
Titel van een film
Naam van diverse bandjes waaronder een Hollands bandje.
Maar ook diverse fabrikanten van muziek hardware hebben deze term omarmt en is de naam gebruikt voor gitaar elementen en volgens mij is er zelfs een gitaar type met deze naam.
Het is zelfs een kleur en inspiratie voor vele T-shirts en Tattoo ontwerpen.
Als ik aan Stormy Monday denk dan komen er twee dingen direct naar boven:
– geen fijne fietsdag
– de moeder aller Stormy Monday versies

The Allman Brothers speelde dit nummer al voor ze een officiële band waren en het kwam dan ook logischerwijs op hun eerste live album.
Hoewel een nummer als Jessica bij het grote publiek het lekker doet is Stormy Monday toch wel een van hun signatuur songs geworden.
Het nummer is van T. Bone Walker maar de Allman Bros hebben een heel eigen versie van het nummer gemaakt.
Die eigenheid zit natuurlijk voor een deel in de zware bezetting. Zwaar zowel in de zin van aantal muzikanten maar ook zwaar in de zin van onwaarschijnlijke samenkomst van talenten.
Ik heb in het kader van de Fillmore East al eens eerder wat over dit album geschreven. Ongeacht welke muziekrecensent we pakken zullen ze alle dit live album tot een van de beste live albums benoemen.
Het album is ook opgenomen in de National Recording Registry wat een soort muzikale culturele erfgoed lijst is.
Live at the Fillmore East is volgend jaar 50 en nog steeds de meetlat voor een live rock/jazz/blues album.
Van het album is al eens een jubileum (40? 45?) versie verschenen maar we mogen aannemen dat volgend jaar bij de 50e verjaardag er een mooie box gaat komen
Het album begint met het heerlijke Statesboro Blues. Ooit geschreven door Blind Willie McTell en verschenen op 10 inch 78 toeren.
Dat soort 78 toeren platen zou ik in de collectie willen hebben.
 

In Nederland werd dat soort muziek in die jaren nauwelijks verkocht dus ben je afhankelijk van Amerikaanse veiling sites. Prijs voor platen valt wel mee maar porti is dan een venijnig dingetje.
Dit nummer door de Allman Brothers heeft bij het blad Rolling Stone de top 10 gehaald in het lijst beste gitaarnummers aller tijden.
Na deze lekkere Blues opwarmer komt het wat lastigere Done Somebody Wrong met zulk belachelijk gaaf mondharmonica werk.
Probeer gewoon eens mee te blazen en dan zonder geluid te maken………….gaat je niet lukken. Het een special guest die dat speelt maar naam weet ik niet.
Na deze twee heerlijke blues krakers is het de beurt aan Stormy Monday. Wie dan nog niet aan deze plaat verkocht is.
Het begint natuurlijk mooi slow en ze spinnen het nummer uit over ruim acht minuten.
Oppervlakkig lijkt het een niemendalletje maar deze gasten spelen zo gemakkelijk en zijn als band zo op elkaar ingespeeld dat het als vanzelf klinkt.
Het is zo bizar knap dat met zoveel muzikanten en heel intens gitaar werk het geen herrie wordt.
Gewoon briljant en een van die nummers die je gelijk weer op wilt zetten.
Is er niet ergens een 20 minuten versie van dit niveau?
Stormy Monday is eigenlijk een nummer om juist een beetje relax te worden op een stormachtige maandag!
En wie de storm zat is? Ik heb slecht nieuws want ik hoor Greg Allman net zingen:
They call it Stormy Monday
But Tuesday's just as bad.
They call it Stormy Monday
But Tuesday's just as bad.

Carole King

78 wordt deze pracht artieste vandaag. Aanvankelijk was Carole vooral componiste. Dat ging haar goed af en vele grote artiesten hebben nummers van haar tot een hit gezongen.
Componeren deed ze in het begin van haar carrière samen met haar eerst echtgenoot Gerry Goffin.
Samen zijn ze verantwoordelijk voor een enorme rij hits uitgevoerd door de groten der aarden zoals The Everly Brothers en Aretha Franklin,
Zelfs The Beatles hebben meerder nummers opgenomen van dit duo en sommige van deze pareltjes zijn pas veel later boven water gekomen.
100en artiesten hebben nummers van King en Goffin opgenomen.

Vanuit het oogpunt als componisten en songwriters duo was het jammer dat het huwelijk tussen King en Goffin niet lang heeft geduurd.

Aan de andere kant heeft het King er toe aangezet om zelf als zangeres een carrière op te zetten.
Dat ging na een relatiebreuk die zowel impact had op haar privéleven als op haar leven als een professional in eerste instantie wat rommelig. Wie zo'n T-shirt in de kast heeft hangen snapt dat.
Na in de jaren 60 vooral te hebben gecomponeerd komt King in 1970 met haar eerste eigen album.
Het is beslist niet slecht maar het ontbrak King aan ervaring en mensen om haar heen hadden ook wel een stapje harder mogen lopen. Het album voelt een beetje als: We doen King een plezier ipv dat er vol voor wordt gegaan.
King liet zich niet uit het veld slaan want haar debuut album had voldoende potentie om voor een eigen carrière te gaan.
De opvolger was Tapestry en de…
……….de rest is geschiedenis. Wat een album!
In de VS zijn er minder dan 100 albums die de verkoopstatus diamant hebben gekregen. Het album Tapestry staat in dat indrukwekkende lijstje.
Daarnaast heeft dit album zo’n beetje iedere prijs (oa vier Grammy’s) gewonnen die er te winnen valt.
Dit was toen ik zelf net interesse in muziek kreeg ook een van de eerste albums die ik had. Ik kan alle teksten ook uyit m'n hoofd.
Als ik naar een onbewoond eiland wordt verbannen en maar 50 LP’s mee mag nemen zit Tapestry er ook zeker bij.
Zo’n meesterwerk als Tapestry is bijna niet te evenaren, maar we doen Carole echt tekort door ons niet te verdiepen in de rest van haar catalogus.
Erg fraai is het livealbum The Living Room Tour (2005) met daarop een aantal nummers van Tapestry en samen met haar dochters op het podium.
Persoonlijk vind ik albums als Rhymes & Reasons, Thoroughbred (staat nu op lekker hoor!) en Pearls meer, ,maar dan ook meer dan dik de moeite waard.

Ook de musical Really Rosie van King kreeg geweldige lovende recensies.
King doet de laatste jaren natuurlijk wat rustiger aan maar heeft zich in deze eeuw vooral maatschappelijk ingezet.
Ze heeft vele optredens gedaan de afgelopen 20 jaar voor de democratische partij maar heeft zich ook ingezet voor diverse organisaties die begaan zijn met het milieu.

Carole Happy Birthday!

Graham Nash

Als er iemand jarig is uit de stamboom van The Byrds en The Buffalo Springfield kan ik het niet laten even een vrolijk hupje te doen.
Graham Nash speelde weliswaar niet in een van deze twee bands, maar vormde wel met Stills (ex Buffalo Springfield) en Crosby (Ex Byrds) het geweldige trio Crosby, Stills & Nash.
Later aangevuld met Neil Young (ook ex Buffalo Springfield).
Met name in het begin maakte de heren geweldige nummers en albums. Helaas zakte het door de jaren heen wat in. Niet dat het allemaal ineens slecht werd maar albums als Crosby, Stills & Nash en Deja Vu steken toch ver boven de rest uit.

Daar waar de andere drie heren uit CSN&Y uit de Byrds en Buffalo Springfield kwamen had Graham Nash z’n oorsprong in de Hollies. Een succesvolle Britse band waar Nash een jaar of zes gespeeld zal hebben en aan een idem aantal platen heeft meegewerkt. Misschien een paar meer.
Leuke prijsvraag. Ik moet dat dan ook opzoeken of het antwoord goed is.

Mooie tijden, prima muziek en zeker succes, maar Nash voelde dat zijn toekomst niet in de UK maar in de VS lag.
Daar vormde hij met Stills en Crosby een trio en maakte een van de beste rock albums die er in dit heelal zijn gemaakt.
Daar waar Crosby de mystiek inbracht en Stills de stevigere rock (en emotie) was het toch Nash die voor de close harmony zorgde.
Crosby, Stills & Nash is nog steeds een van m’n favoriete albums en ik vind de samenhang beter dan bijvoorbeeld de opvolger waar Neil Young aan heeft meegewerkt.
Geen slecht woord over Neil Young, maar het album Crosby, Stills & Nash is voor mij gewoon een van de beste platen die er gemaakt is.
Ik heb grote bewondering voor Nash dat hij op deze plaat zich durfde te meten met Crosby en Stills.
Strikt genomen zijn de nummers van Nash iets minder heftig, maar Nash levert een mooie klus.
Natuurlijk domineert op dit album de kapot gelopen liefde van Stephen Stills.
Bedankt Judy!
Crosby zorgt dan voor wat meer mystiek en……….het zit zelfs tegen psychedelische rock aan maar de nadruk van wat de heren maken ligt toch op Folk-Rock en Country-Rock.

Nash was vooral van de mooie close harmony en vond in Crosby een geweldig maatje.
Stills wilde echter ook wat meer (Blues) Rock wat de reden was dat Neil Young het drietal kwam vergezellen.
Bij alles wat het viertal deed was er de spanning tussen close harmony (Crosby & Nash) en gitaaroorlog (Stills & Young).
Niet vreemd dat beide duo’s dan ook een plaat maakte. De Stills & Young Band en natuurlijk gewoon het duo Crosby & Nash. De laatste twee waren actiever als duo dan de andere twee.
Logisch want Stills dacht bij iedere band dat het zijn band was en Young is natuurlijk iemand met een handleiding die een normaal mens in een leven niet gelezen krijgt. We hebben daar een woord voor: ego’s!

Crosby en Nash zijn daar iets relaxer in maar ook daar ging het door de jaren heen genoeg fout. Ze hebben als duo wel een rij prachtige platen gemaakt.
Ik heb nagenoeg al m’n bootlegs weggedaan maar eentje gaat nooit weg. Die is juist van dit duo.
Ze deden (ze hebben nu ruzie) het samen zo heerlijk. Nash is toch een beetje de brave ideale schoonzoon en Crosby is het ongeleid projectiel. Mooie combi!
Naast zijn werk bij The Hollies, CS&N, CSN&Y en C&N heeft Nash ook een paar heerlijke solo platen gemaakt.

Helaas is Nash wel de zeurkous die een reünie van een van de belangrijkste supergroepen in de weg staat. Er zijn maar weinig supergroepen waar ieder nog van leeft.
Ze hoeven geen plaat te maken. Maar waarom niet een anti-Trump concert?
Want alle vier zijn ze enorm maatschappelijk betrokken.
Zou toch mooi zijn? Of gewoon een Broadcast optreden met van ieder twee songs dat er een beter keuze is dan Trump. Wie de catalogus van de heren kent weet dat het een appeltje eitje is om zo’n uitzending te vullen!
Wat zou het mooi zijn als ze nog één keer samen Let's Impeach The President zingen. En dan nu speciaal voor Donald!

Gewoon doen mannen en zoals we dat in NL zo mooi zeggen: even over je schaduw stappen!

Maar wat jullie ook gaan doen? Happy Birthday Graham!