Wolf

Als kind wordt je al getraind om tegen de wolf te zijn. Roodkapje, de wolf en de zeven geitjes en wat recenter Midas de wolf. Een beeld is gecreëerd of alle wolven wel even alle mensen op gaan eten.

Het past in de bangmakerij waar de elite zo goed in is:

- als je niet lief bent ga je mee naar Spanje.

- als je zondigt kom je in het vagevuur en met een beetje pech zelfs in de hel.

- en natuurlijk de bovengenoemde sprookjes.

Voor iedere doelgroep heeft de elite wel het juiste instrument om je bang te maken. 

Zelf ben ik echter erg enthousiast over de wolf. Diversiteit kan de redding van de aarde worden. En die paar schapen die door worden gebeten? Ja misschien wordt het tijd dat we onze veestapel eens met 50% indikken.

De grond die daar bij vrijkomt verdelen over akkerbouw, huizen en natuur.

Natuurlijk is het mega naar als het jouw schapen zijn, maar ik verdom het om met de wolven in het bos te gaan zitten huilen.

Het mag allemaal wel eens een tandje minder en er is voor mij maar één echte huilende wolf..........

Namelijk Chester Arthur Burnett die op 10 jun 1910 in West Pount - Mississippi werd geboren en als artiest de naam Howlin' Wolf hanteerde. Deze bluesgingant werd slechts 65 jaar, maar heeft een unieke catalogus aan ons achtergelaten. 

Howlin's Wolf was daarnaast voor heel veel artiesten een inspiratie zoals voor The Beatles, Clapton, The Stones, Led Zeppelin en heel veel anderen.

Afgelopen week liep ik even een platenwinkel binnen en kwam deze fijne verzamelaar tegen. Een heruitgave van het album uit 1962 en als gimmick ook nog eens op gekleurd vinyl.

Net geen 20 Euro maar ik liet het wel bij dit ene album. Na vijf minuten browsen door de bakken kreeg ik het gevoel in een juwelierswinkel te staan. 

De prijzen van LP's blijven maar stijgen en het is echt te gek aan het worden. Een luxe probleem maar als dit soort producten te duur worden stort zo'n branche op enig moment toch in elkaar en dat gaat dan veel mensen hun werk of handel kosten. 

Dit gaat echt de verkeerde kant op. Ik zou bijna met de wolven in het bos gaan zitten huilen...........

Blues dan maar...........

Peter Green

Vandaag is het de geboortedag van deze bluesgigant. We kennen Green - die in 2020 overleed - natuurlijk vooral van de beginperiode van Fleetwood Mac. Met deze band heeft hij slechts een drietal studioalbums gemaakt. 

Ondanks deze korte periode is Green voor mij van "voor en na".

We kennen dat rijtje wel en zonder compleet te willen zijn noem ik er toch een paar:

The Rolling Stones voor en na Brian Jones.

Lynyrd Skynyrd voor en na Ronnie van Zandt

Queen voor en na Freddie Mercury

The Doors voor en na Jim Morrison

....

...

..

.

Het is echter opmerkelijk hoeveel uitgesproken meningen ik door de jaren ben tegengekomen over Fleetwood Mac voor en na Green. 

Natuurlijk transformeerde Fleetwood Mac van een bluesband naar een popband.

Van een straffe Schotse whisky naar een soepel drinkend Californisch wijntje. 

Voordat Peter met Fleetwood Mac uit de startblokken ging had hij al ruime ervaring opgedaan bij The Bluesbreakers. 

Aanvankelijk ging Green na zijn vertrek bij Fleetwood Mac op de solotoer waar hij een zevental album maakte waaronder deze In The Skies die nu op de draaitafel ligt.

Fijn album met heerlijke experimentele passages ingepakt tussen prima Blues.

 

Green speelde daarna in diverse andere bandjes waarvan The Slpliter Group de bekendste is. Met deze band maakte hij een tiental albums in de periode van 1997 t/m 2003.

Het grote publiek kent Green natuurlijk vooral van hits als  "Black Magic Woman" (later een hit door Santana), het instrumentaal meesterwerk "Albatross", "Man of the World", "Oh Well" en "The Green Manalishi".

Een unieke bijdrage aan de moderne muziek en nog steeds een inspiratie voor velen.

With God On Our Side

Grote fout die we kunnen maken in deze vreselijke crisis is denken dat het wel goed zal komen omdat we God aan onze zijde hebben.

Dylan 1964:

I've learned to hate the Russians
All through my whole life
If another war comes
It's them we must fight
To hate them and fear them
To run and to hide
And accept it all bravely
With God on my side

 

But now we got weapons
Of chemical dust
If fire them, we're forced to
Then fire, them we must
One push of the button
And a shot the world wide
And you never ask questions
When God's on your side

 

Deze briljante tekst is onderdeel van het negen coupletten tellende meesterwerk "With God On Our Side" en is te vinden op het legendarische album The Times They Are a-Changin' .

Het nummer is een echte klassieker en veelvuldig gecoverd onder meer door Joan Baez, Odetta en Manferd Mann.

Gruwelijk actueel maar gelukkig hebben God aan onze kant..........

Museum Rockart

Afgelopen zondag eindelijk een bezoek gebracht aan Rockart Museum in Hoek van Holland. Dat stond al heel lang op de wensenlijst maar als het mega mooi weer is ga ik liever fietsen of wandelen.
Ik had een paar dagen flink gefietst (racefiets) en gewandeld dus dagje rustig aan en op naar Rockart met een maatje en daar heb ik geen spijt van.

Het is een relatief klein museum met een geïntegreerde shop, waar een muziekliefhebber permanent het kwijl achter z'n kaken vandaan voelt komen.

Een enorm aanbod aan LP's en CD's maar ook beeldjes, posters, boeken, pins, T-shirts en wat je maar aan merchandise rond rockmuziek kan bedenken.

Heerlijk om hier rond te neuzen. De vitrines staan vol met prachtige relikwieën uit 60 jaar rockgeschiedenis. Je onderdompelen in een stuk muziekhistorie kan je afwisselen door lekker te browsen door de vele bakken met muziek.

De prijzen van LP's zijn de laatste maanden helemaal door het dak aan het gaan, maar bij Rockart kan je voor nette prijzen toch voldoende platen scoren.

Leuk om een zondagmiddag stuk te slaan. Ben je echter een liefhebber van LP's dan is het verstandig om een budget met jezelf af te spreken want het aanbod is enorm.

Verder aardig en behulpzaam personeel. Prima!

Sfeerimpressie (ik ga zeker nog een keer met een echte camera)

Website Rockart Museum/Shop

Morrison Hotel Sessions

Het album Morisson Hotel van The Doors verscheen in 1970 en behoord tot een van de meesterwerken van deze Amerikaanse rockband.

Het album is de opvolger van het toch iets mindere The Soft Parade. Eigenlijk is The Softparade het enige iets mindere album wat de The Doors onder leiding van Jim Morrison hebben gemaakt.

Het album Morrison Hotel haalde in een groot aantal landen de platina status en is dan ook regelmatig opnieuw uitgebracht.

Ook zijn er jubileum edities bij de 40e en 50e verjaardag van het album uitgebracht. Voor de audiofiel is er dan nog de 2x45 toeren editie en uiteraard is er ook een picture disc. Wie geen vinyl wil draaien kan terecht bij de CD, SACD, cassette en in de begin jaren van het album zijn er ook versies op 8-track en reel-to-reel uitgebracht. Die laatste doet het erg goed bij verzamelaars, maar hou rekening met minimaal 200 Euro!

Vorig jaar verscheen met Record Store Day (RSD) een gelimiteerde oplage met outakes onder de naam Morrison Hotel Sessions. Het betreft hier een dubbel LP in een zeer fraaie hoes met op de binnenzijde info over de opnames.

Zelf ben ik zwaar allergisch voor RSD omdat handelaren meer en meer specials achter houden om later - al of niet onder een andere naam - voor schandalige prijzen te koop aan te bieden.

Het album staat op Discogs ook al 200 keer te koop. Voor een album met outtakes wat vorig jaar verscheen is dat toch een beetje gek. 

Vraagprijzen van boven de 100 Euro, maar voor je zoveel geld uit je zak laat kloppen is het altijd goed om naar de verkoophistorie van een album te kijken! Dan weet je dat bij dit album 30 Euro haalbaar moet zijn en dan moet hij beslist in de seal zitten.

Deze Sessions kwam ik deze zomer tegen voor nog geen 24 euro in de seal. Hoewel het album veel dubbele nummers bevat was mijn interesse toch te groot.

Ook van The Allman Brothers, Stones, Neil Young en Bob Dylan heb ik wel tien versies van bepaalde nummers. Persoonlijk vind ik het van bepaalde artiesten machtig interessant om te horen hoe een nummers zich ontwikkeld.

Door de vele doublures is het album minder geschikt voor wie The Doors niet heel stevig omarmt.

Voor echte fans is het echter vier kantjes smullen want sommige tracks geven het gevoel dat je in de studio achter de mengtafel zit. Een heerlijk kijkje in de keuken en een feest voor de oren. Het album prikkelt echter vooral je verbeeldingsvermogen hoe het in die jaren in de studio er aan toe is gegaan.

 

Smullen! Dit mede omdat de geluidskwaliteit uitzonderlijk goed is. 

Jammer dat een aantal handelaren zo misbruik van RSD maken, want deze Morrison Hotel Sessions is in alle opzichte een bijzonder en erg fraai product.

 

Nu even het gas erop met "Roadhouse Blues".................

Land of the Midnight Sun

Dit album viert deze maand haar 45e verjaardag en toevallig gaf ik een exemplaar vorige week aan een maatje cadeau. Hij kende dit niet en wil zich wat in Jazz verdiepen.
In mijn ogen kan Jazz-Fusion dan een mooie tussenstap zijn en dan is Al Di Meola een van de eerste artiesten waar je aan moet denken.

Hij heeft nog niet laten weten wat hij er van vindt, maar ieder met een beetje brede muzieksmaak gaat hier wel van genieten. Jazz Rock met hier en daar heerlijke Latin invloeden.

Het album gaat met het nummer "The Wizardals" een waanzinnige uit het vertrek en eigenlijk heb je dit album dan al vijf sterren gegeven. Let zo nu en dan ook eens op het percussion en wie dan wat Santana denkt te horen zit gelijk op het goede pad. Op dit album spelen meerdere muzikanten mee die bij Santana achter de drumkit of andere percussion hebben gezetten.

Ook de diversiteit van het dit album is mega groot. Het is prachtig hoe na ruim een kwartier met behulp van J.S. Bach de luisteraar even pauze krijgt............

De muzikanten op dit album zijn echte een sterrenelftal (het zijn er ook echt elf) en het resultaat is - ook na 45 jaar - om duimen en vingers bij af te likken.

Na twee rustige intemezzo's gaat daarna het gas er weer op en wie laagdrempelige muziek zoekt zal dit niet direct weten te waarderen. Vooral kant twee is totaal ongeschikt als achtergrondmuziek maar de dynamiek, interactie tussen de muzikanten en tempowisselingen zijn fenomenaal.

 

Briljant meesterwerk. Lekker met een ontbijtje op schoot!

 

 

Stones voor managers

Afgelopen vier dagen was er op RTLZ steeds een deel uit een serie docu's over The Rolling Srones. Bij ieder deel lag de nadruk op een van de vaste leden inclusief de vorig jaar overleden Charlie Watts.

Ik durf mijzelf wel een groot fan van The Stones te noemen dus zo'n cadeautje laat ik niet voorbijgaan.

Uiteraard was er aandacht voor de muziek, maar het ging vooral over het unieke gegeven dat deze band 60 jaar lang succesvol is. Dat met maar minimale wijzigingen in de samenstelling en toch mega grote successen. Dat is wel heel uniek!

Daar kan menige regering. managementteam een voorbeeld aan nemen. De docu's gingen over samenwerken, elkaar respecteren en dus ieder z'n eigen specifiek rol. Ook zaken als zelf financieel in controle zijn (nadat het bijna fout ging) en breed naar je product kijken kwamen aan bod.

Uiteraard ging het ook over conflicten en hoe je daar samen uit kan komen. De verhalen die langs kwamen zijn niet echt nieuw, maar door ze vier dagen achter elkaar langs te zien komen is het zonder meer indrukwekkend te noemen.

 

Zelf heb ik - zelfs tot vervelens toe - allerlei management trainingen gedaan, maar deze vier afleveringen bevatten alles in wat je als manager moet weten. Niet alleen moet weten maar ook overtuigd van moet zijn.

 

Heel mooi om te zien maar voor de meeste van ons gaat het toch om de muziek. Op dat vlak wordt ik van zo'n serie programma's wel een beetje onrustig dus ik heb voor nu een Stones ochtend ingepland.

 

Gewoon drie willekeurige albums uit de kast getrokken.

Kijktip: vanavond om 20:30 zend RTLZ als afsluiter van de docuserie het concert Sticky Fingers uit. Deze heb ik zelf op DVD en is echt de moeite. De docu serie wordt de komende week op diverse tijdstippen herhaald.

Chuck Berry

Vandaag is het de geboortedag van deze rocklegende die in 2017 op 90(!!!) jarige leeftijd overleed,
Geweldige muzikant die ook wel een aantal keren in opspraak is geweest. Dat mag niet gebagatelliseerd worden, maar binnen de context van de blog beperk ik mij even tot de een enorme muzikale erfenis die hij heeft achtergelaten.

Daarmee hoort hij in de lijst top 25 artiesten. Of niet? Zelf heeft hij prachtig materiaal op de plaat gezet en daarnaast heel, heel, heel, heel veel andere geïnspireerd.

Berry is veelvuldig gecoverd door oa The Stones, dat bandje uit Liverpool, Elvis, Emmylou Harris, Status Quo en vele, vele anderen.............

Ook Nederlandse covers zijn er gemaakt zoals door Normaal en .............het is dat iemand mij er ooit op wees: Het Cocktail Trio!

Geen ander heeft "de plank" zo'n positie in de Rock bezorgd als Chuck Berry! Naast Rock & Roll kon Chuck ook een lekker stukje Blues spelen. En niet zelden met lekkere teksten:

In the wee, wee hours
That's when I think of you
In the wee, wee hours
That's when I think of you
You say, but yet I wonder
If your love was ever true
In a wee little room
I sit alone and think of you
In a wee little room
I sit alone and think of you
I wonder if you still remember
All the things we used to do
One little song
For a fading memory
One little song
For a fading memory
Of the one I really love
The only one for me

Street Survivors 45 jaar

Januari 2020 blogde ik al eens uitvoerig naar aanleiding van de geboortedag van frontman Ronnie van Zandt.

Je komt er dan niet omheen om die tragische vliegtuigcrash te benoemen. Bij dit vreselijk incident komen naast Ronnie nog twee bandleden en de roadmanager om het leven. De crash vond plaats een paar dagen  nadat het album Street Survivors was verschenen.

De platenmaatschappij besloot de hoes aan te passen en jarenlang waren de vlammen om begrijpelijke redenen niet op de hoes afgebeeld.

 

Lynyrd Skynyrd kreeg daarna nog met een groot aantal tegenslagen te maken, maar de band wist iedere keer weer overeind te krabbelen. De band bestaat nog steeds en Gitarist Gary Rossington is de laatste van de oorspronkelijk leden.
Op dit moment is Lynyrd Skynyrd bezig met een zeer lange (mede door de Corona zijn concerten opgeschoven) afscheidstournee. De tournee eindigt op 23 februari 2023 met een optreden tijdens de San Antonio Stock Show & Rodeo.

Het album Street Survivors zal voor heel veel fans een bijzonder album blijven. Het is immers het laatste studio album waar de eigenzinnige Ronnie van Zandt de rol van frontman vervulde.

Puik album waar echter altijd ook een trieste bijsmaak aan zal zitten. Dat heeft niks met de muziek te maken want die is gewoon helemaal ok!

45 jaar oude Southern Rock.............smullen!

Justin Hayward

De vandaag jarige Justin kwam in 1966 de Moody Blues versterken en is vanaf dat moment het gezicht van de band. De eerste jaren waren er wat wisselingen in de samenstelling geweest en was het ook nog even zoeken naar een eigen sound.

Die sound vonden ze met hun tweede album en tevens het eerste album waar Justin van de partij was. Het album Days of Future Passed werd een mega succes en wordt door velen gezien als de geboorte van Progressieve Rock. 

 

Ook na dit meesterwerk hebben de Moody Blues nog een aantal parels uitgebracht zoals In Search of the Lost Chord, Every Good Boy Deserves Favour en mijn persoonlijke favoriet Long Distance Voyager.

 

Na het overlijden vorig jaar van drummer en medeoprichter Graeme Edge hebben de overige bandleden besloten dat dit tevens het einde van de Moody Blues betekend. Begrijpelijk maar op dat soort momenten gaat ook je jeugd een beetje dood.

 

Het mooiste werk maakte de Moody's als zoveel andere bands in de beginperiode. Toch is de totale catalogus die ze bij elkaar hebben gespeeld zeer indrukwekkend.

Even twee willekeurige uit de kast getrokken om Justins verjaardag te vieren.............lekker koffie en stroopwafeltje erbij............

Justin Happy Birthday!

Paul Simon

De vandaag jarige Paul maakt al een mensenleven lang muziek. Een zeer indrukwekkende catalogus bij elkaar gezongen als solo artiest en natuurlijk in de jaren 60 met z'n maatje Art Garfunkel.
Die samenwerking leverde slechts vijf studio albums op en natuurlijk dat heerlijke dubbele live album dat is opgenomen eind van de zomer van 1981 in Central Park (NY).

 

Paul heeft als soloartiest een 14 tal studio albums gemaakt en een aantal live albums. Het aantal singletjes is duizelingwekkend en uiteraard verschenen er de nodige verzamelalbums en boxen.

Voor bij de koffie en met de regen op de achtergrond kies ik voor Paul's debuut. Albums als Graceland, Still Crazy After All These Years en There Goes Rhymin' Simon worden doorgaans als Paul's beste albums genoemd.

Toch mag dit debuut uit 1965 wel een keer in de schijnwerpers. Soms wat ingetogen maar steeds met zeer grote overtuiging.

Het album - dat in de UK is opgenomen - verscheen in eerste instantie niet in de VS en hoe dat precies zit is mij nooit duidelijk geworden. 

Dat neemt niet weg dat dit wel een heel, heel fijn plaatje is om de dag te beginnen.

 

Happy Birthday Paul!

Pure Prairie League

Na een dagje beuken op kantoor en de bijbehorende file even lekker bijkomen met Pure Prairie League. Uitstekende Countryrock van een band die wat mij betreft teveel in de schaduw heeft gestaan ven de Eagles en in de VS ook van Poco.

De band werd in 1970 opgericht en met wat tussenpauze zijn ze nog steeds actief. Vooral de eerste twee albums zijn echt briljant, maar zelf mag ik ook deze If The Shoe Fits graag draaien. 

Als fan van dit genre smul ik van nummers als "Long Cold Winter". "Aren't You Mine" en "Sun Shone Lightly". Lekkere Countryrock met alles erop en eraan!

Wie met name het eerdere werk van de Eagles en Poco weet te waarderen doet zichzelf beslist een plezier wat van Pure Prairie League door de oren te laten waaien.