50 jaar Brothers And Sisters

Juist nu de zomer zich verkleed heeft als de Herfst is een zomerse plaat wel een lekkere opsteker. Zomers is het album Brothers And Sisters - dat deze zomer 50 wordt - zeker al is het maar door die opgewekte hit "Ramblin' Man".

Op dit album ook het vrolijk klinkende "Jessica" wat we allemaal kennen van het TV programma Top Gear.

 

Toch was in die jaren niet alles rond The Allman Brothers even vrolijk. In de herfst van 1971 was Duane Allman met de motor verongelukt en is maar deels te horen op het album Eat A Peach. Of er een vloek rond de band hing verongelukte een jaar later Berry Oakley. Bizar genoeg ook met de motor en slechts een paar straten verder dan waar Duane was verongelukt.

De band was al begonnen met de opnames van Brothers And Sisters en op de nummers "Wasted Words" en "Ramblin' Man" is Berry nog te horen als bassist. Berry zou voor de overige nummers vervangen worden door Lamar Williams.

 

Twee verongelukte bandleden had een enorm effect op de band maar het maakte de familieband alleen maar sterker. Met de titel en het artwork van dit album wilde de band ook laten zien dat ze een echte familieband zijn en er voor elkaar waren.

Op de cover zien ze dan ook Vaylor Trucks en op de achterzijde staat Brittany Oakley's. Op de binnenkant van de klaphoes staat een geweldige foto met de gehele band en aanhang. 

 

Brothers  And Sisters behoort beslist tot een van de beste albums van The Allman Brothers en het lijkt wel of de overgebleven leden door de tragische gebeurtenissen extra hun best hebben gedaan.

Een en andere vertaalde zich ook naar een enorm commercieel succes. In de VS ging er een driekwart miljoen exemplaren van dit album in de eerste drie weken over de toonbank

Het album doet het ook door de opleving van de LP erg goed en wereldwijd zijn we op weg naar de 8 miljoen fysiek verkochte exemplaren.

 

In 2013 verscheen er een 40 jarige jubileum cd-box van dit album. Het gaat daarbij om 4 cd's met onder meer outtakes en een concert in Winterland. 

De LP zat toen volgens de platenmaatschappij blijkbaar nog onvoldoende in de lift en ze lieten de vinylliefhebbers op hun honger zitten. Helaas...............maar de gewone standaard versie is perfect om een beetje vrolijk te worden!

 

Het is 31 juli en als ik naar buiten kijk lijkt het wel herfst. Deze Brothers And Sisters geeft echter een mega zomers gevoel waarbij je niet teveel na moet denken hoe de band tot dit album is gekomen.

Neil Young ORS Vol 5. deel II

Twee weken later dan officieel was aangekondigd verscheen vandaag (28 juli) de vijfde box in de serie ORS (official release series) van Neil Young.

Ome Neel is al jaren druk om zijn volledige muzikale erfenis op zijn manier voor de fans beschikbaar te stellen.

De laatste jaren brengt hij veel albums uit die op de plank zijn blijven liggen en brengt officiële versies uit van opnames die eerder als bootleg zijn verschenen. Dat alles naast een jaarlijks nieuw album.

In die lawine aan releases ook regelmatig een box met heruitgave van eerdere albums.

Dat gaat steeds in groepjes van vier en inmiddels zijn we aan de vijfde box bezig.

Bij de eerste vier delen werd 1 op 1 de oorspronkelijke albums in de box opgenomen. Van dit principe is bij dit vijfde deel op een aantal punten afgeweken. 

Dit vijfde deel uit Original Release Series  bestaat uit de albums:

• Freedom (2lp)
• Ragged Glory (3lp)
• Weld (3lp)
• Arc (1lp)

Freedom

Door een aantal muziekjournalisten werd in 1989 dit album gezien als een soort van comeback. Onzin! Neil Young is nooit weggeweest. Hij maakt hooguit dingen die je niet bevalt. De Geffen periode die toen net achter ons lag heeft Neil meer dan behoorlijk geëxperimenteerd tot grote ergernis van platenbaas David Geffen en een aantal fans. Ik vind ook niet alles geweldig uit de Geffen periode maar ik vind het wel geweldig als een artiest zijn eigen creatieve grenzen zoekt.

Freedom - dat de meeste van ons vooral kennen van "Rockin' in the Free World" - in deze box is gegroeid van een enkel album naar een dubbel lp. Dit omwille van de geluidskwaliteit.

De originele lp staat eigenlijk te vol waardoor de groef wel heel dicht op elkaar zit. Juist met muziek waar de gitaar regelmatig stevig wordt beetgepakt is dat eigenlijk niet zo'n goed idee.

Dus bij deze nieuwe Freedom heeft de groef wat meer vrijheid en deze frisse geremasterde versie klinkt werkelijk subliem. Je moet iets vaker opstaat maar dat is dik de moeite.

Ragged Glory

Dit album wat oorspronkelijk in 1990 verscheen is zelfs van één naar drie schijven gegaan. Dit niet alleen omwille van de geluidskwaliteit maar er zijn ook een viertal nummers toegevoegd die destijds op de plank zijn blijven liggen.

Ragged Glory mag als een van de beste albums van Neil worden beschouwd waar hij samenwerkt met Crazy Horse. Het behoort ook tot een van mijn favoriete elektronische albums van Ome Neel

Dit album heb ik enorm vaak gedraaid en bij deze nieuwe geremasterde heruitgave valt gelijk de geluidskwaliteit op. "Country Home" klonk nog nooit zo goed. Geweldige dynamiek en detaillering.

Weld

Dit live album verscheen in 1991 en heeft omwille van de hierboven genoemde geluidskwaliteit een upgrade gekregen van 2 naar 3 platen.

Twee uur (!!) Neil op het podium met een aantal klassiekers als " Hey Hey, My My (Into The Black)", "Like A Hurricane", "Powderfinger", "Cinnamon Girl" en natuurlijk "Rockin' In The Free World".

Neil en Crazy Horse live op hun best..........smullen! Ik ken de originle vinyl versie niet en ken alleen de CD versie maar deze remaster klinkt fenomenaal goed.

Arc

Dit album verscheen nog niet eerder op vinyl. Voor veel muziekliefhebbers wellicht wat te experimenteel maar het laat vooral horen hoe breed Neil is.

Is het herrie of is het briljant? Ik ben fan van Neil Young omdat hij altijd op zoek is wat er achter de muzikale horizon is. Deze dik 30 minuten lange waterval aan geluiden vind ik geniaal gemaakt, maar ik snap ook dat als je Harvest als referentie voor Neil Young hebt dit niet gaat smaken,

Verdict (voor wat dat waard is)

De eerste vier boxen uit deze serie heb ik aan mij voorbij laten gaan omdat ik de betreffende albums allemaal heb.

Dit vijfde deel bevat echter extra materiaal op Ragged Glory en twee albums die ik nog niet op vinyl heb dus mijzelf getrakteerd op deze box.

Let op waar je deze box koopt want bij JPC is deze 80(!!!) Euro goedkoper dan bij Bol!

 

Een box die dik en dik de moeite waard is voor de meeste Young fans. Vooral zij die er van houden als hij - al of niet samen met Crazy Horse - lekker op z'n gitaar tekeer gaat.

Geluidskwaliteit en artwork zijn dik en dik in orde zoals we bij de boxen van Neil gewend zijn,

Dat neemt niet weg dat ik het opvallend vind dat is afgeweken van het concept van de eerste vier delen.

Van iemand als Neil Young kan je aan de andere kant ook niet anders verwachten, want waarom zou je vijf keer achter elkaar hetzelfde kunstje doen? 

R.I.P. Randy Meisner

In alle kranten was vanmorgen te lezen dat medeoprichter van de Eagles op 26 juli is overleden. Randy Meisner is een van de oprichters van deze legendarische band waar hij bas speelde en zong.

Na het succesvolle album Hotel Californië verliet Meisner de band. Meisner heeft nooit behoefte gehad aan een reünie van de Eagles mee te werken. Na de meeste succesvolle periode bij de Eagles vond hij het blijkbaar genoeg.

Bij de Eagles werd er - zelfs op het podium - nog wel eens ruzie gemaakt en Meisner stond vooral bekend als een wat aardige jongen. Niet dat hij over zich heen liet lopen want voor de Eagles maakte hij korte tijd deel uit van Poco en bedankte na het eerste album wegens te weinig inbreng.

Meisner was immers niet alleen een uitmuntende bassist maar kon ook prima liedjes schrijven en bij Poco kreeg hij daar onvoldoende ruimte voor. Die ruimte vond hij wel bij de Eagles maar het leven van een rockartiest bij een succesvolle band vond Meisner toch te zwaar en verliet in 1977 de Eagles.

Meisner heeft daarna nog wel in diverse bandjes gespeeld en een aantal prima solo albums gemaakt maar bleef ver weg van teveel spotlights.
Meisner leefde daarna vooral buiten de aandacht tot in 2016 zijn vrouw Lana Rae door een vuurwapen om het leven kwam. Meisner bleek had met haar dood niets te maken want het ging om een tragisch ongeval.

Meisner - die 77 jaar oud werd - laat een schitterende muzikale erfenis achter. Ondanks dat Meisner al jaren niet meer actief was zal dit voor heel veel fans heel verdrietig nieuws zijn.

Rust zacht Randy.

50 jaar Countdown to Ecstasy

Naast muziekliefhebber ben ik ook een enorme fan van de wielersport. Gister heb ik ook enorm genoten hoe de Franse renner Pinot tienduizenden fans in extase wist te brengen. Hij rijdt zijn laatste Tour en de etappe van gisteren was bij hem "om de hoek". Hele dorpen waren op de een na laatste berg gaan staan om hun held aan te moedigen. Hij reed op dat moment solo op kop wat er voor zorgde dat de extase bij de fans tot een ongekende hoogte opliep. Mooi!

Ik hou het vandaag even bij een andere extase en wel die van Steely Dan. Opnieuw een opvallend titel van dit album dat deze maand haar 50e verjaardag viert. De titel is vooral opvallen in relatie tot de titel van de voorganger Can't Buy a Thrill.

 

Countdown to Ecstasy is het tweede album van Steely Dan en na het briljante debuut kon je nauwelijks geloven dat ze dat gingen evenaren. 

Countdown to Ecstasy is opgenomen in het boek 1001 Albums You Must Hear Before You Die en in de Top 500 albums van Rolling Stone magazine en dat zijn toch een aardige kwaliteitsstempels.

 

Het album begint met het bijna religieuze en fascinerende "Bodhisattva". Het wezen uit het Boeddhisme dat verlichting zoekt. In deze schitterende opener wordt als het waren gevraagd om de weg te wijzen. Beetje crue als we zien welke landen in deze briljante song langs komen want helemaal goed gaat het daar niet.

Het nummer laat ook gelijk horen dat Steely Dan niet even makkelijk een kopie van hun eerste album hebben gemaakt. De opener "Bodhisattva" laat wel gelijk horen dat de knipoog met Jazz een stevige zal zijn.

Hoewel de heren het hele album op heerlijke wijze Pop, Rock en Jazz door de blender gooien is dit album misschien niet het meest geschikte album om met Steely Dan aan de gang te gaan. Een album als Aja is dan gewoon wel een heel lekker begin.

Toch hoort deze Countdown to Ecstasy tot mijn favoriete drie albums van Steely Dan en wel omdat je als luisteraar wat meer moeite moet doen met dit album. Aja lepel je vanaf de eerste keer zo naar binnen., Deze Countdown to Ecstasy is op een aantal plaatsen wat steviger qua Rock maar ook de vele complexe muzieklijnen zorgen voor een heerlijke uitdaging als luisteraar. Zelfs na vele luisterbeurten.

Fraai is hoe een nummer als "The Boston Rag" seconden voor seconden verder aanzwelt. Het vijf en half minuten lange nummer had van mij wel 15 minuten mogen duren.

De acht nummers op dit album gaan overigens bijna allemaal over de vijf minuten en daarmee niet het standaard radiowerk van die tijd. Toch werden er twee singles ("Show Biz Kids" en "My Old School") van het album getrokken die bij beide geen hit werden.

 

Naast de mix van de verschillende muziekstijlen en complexe melodieën laat Steely Dan ook op dit album weer horen dat perfectie hun natuurlijk DNA is. Geen krampachtige muzikanten die foutloos proberen te spelen, maar een stel gasten die heel relax waanzinnige muziek maken zonder ook maar één enkel foutje te maken.

Naast de briljante muziek zijn ook de teksten de moeite want ma de spirituele starter komen een aantal onderwerpen langs die pijnlijk actueel zijn zoals overconsumptie. Eigenlijk is het album voor een groot deel een aanklacht tegen oppervlakkigheid

Echt beangstigd wordt het overigens met de afsluiter "King of the World" waarin de luisteraar een sfeer wordt ingetrokken die zal ontstaan na een grootschalig nucleair conflict:

If you come around
No more pain and no regrets
Watch the sun go brown
Smoking cobalt cigarettes
There's no need to hide
Taking things the easy way
If I stay inside
I might live til Saturday

Als dat geen extase op gaat leveren?

R.I.P. Tony Bennett

De meester die Pop en Jazz wist te combineren en als geen ander jong talent naar voren wist te schuiven is niet meer. 96 jaar is Tony geworden en hij heeft dan ook een onwaarschijnlijk carrière gemaakt. Tony zon een indrukwekkende catalogus bij elkaar en won een al even imposante rij muziekprijzen waaronder 20 Grammy's.

Een schitterende leeftijd maar dit soort berichten blijft triest nieuws...........

Buddy Guy Live

Gisteravond met een vriend naar dit concert van Bubby Guy zitten kijken, De 87 jarige Bubby is op afscheidstoernee en heerlijk hoe hij zich nog met het publiek vermaakt.
Verwacht je een concert met een setlist die feilloos wordt afgehaspeld zou ik maar wat anders zoeken.

Dit concert bevat tientallen speelse momenten met een ode aan het publiek en een ode aan een groot aantal collega's van Buddy. Het is blues patchwork van een kleine 90 minuten en voor de fans om vingers en duimen bij af te likken. Jammer van de storing van de polka dot gitaar maar verder..........kan ik echt nog wel een keer zien.....

Het optreden is gewoon vanuit het publiek gefilmd en ondanks die beperking van een heel hoge kwaliteit. Hier en daar wat overbelicht maar met een lekker glaasje en een knabbeltje staat dit optreden garant voor anderhalf uur plezier.

87 jaar en dus alles meegemaakt van 78 toeren schellak (shellac) platen tot Spotify. Met alle grote op het podium gestaan en Buddy was een inspiratie voor The Rolling Stones, Eric Clapton en vele anderen.

"Sit and Cry (the Blues)" was de eerste plaat (78 toeren dus) die Buddy uitbracht en verscheen in 1958 en vorig jaar bracht hij nog het album The Blues Don't Lie. Buddy heeft een indrukwekkende catalogus bij elkaar gespeeld met 33 studio albums, 15 live albums en 34 singles. Daarnaast diverse video albums en een groot aantal verzamelalbums.
Ondanks zijn enorme vitaliteit heeft Buddy besloten dat het nu klaar moet zijn.............

Woody Guthrie

Het is vandaag de geboortedag van Woody Guthrie. Woody werd op 14 juli 1912 in Oklahoma geboren en stierf al op vrij jonge leeftijd. Toen Woody naar de Folk-hemel verhuisde op 3 oktober 1967 was hij immers pas 55 jaar. Woody overleed aan de ziekte van Huntington(erfelijke hersenaandoening).

Woody mag dan al jaren in de hemel zijn hij is nog steeds de belichaming van de ontwikkeling van de Amerikaanse Folk en nog steeds een inspiratie voor velen.

 

Om inzicht te krijgen in de volledige discografie van Guthrie mag je wel een task force inrichten. De eerste platen van Guthrie stammen uit het eerste jaar van de Tweede Wereld Oorlog. Dus van die breekbare 78 toeren platen. In die jaren werd ook niet alles netjes bijgehouden. 

Nagenoeg alle opnames van Guthrie uit de 78 toeren periode zijn later ook op normaal vinyl en zelfs CD verschenen.

Dat neemt niet weg dat verzamelaars graag een spaarvarken naar de slacht brengen om de inhoud te ruilen voor een 78 toeren Woody Guthrie plaat.

 

Woody heeft een zwaar leven gehad. Eenvoudig gezin wat regelmatig moest verkassen om in levensonderhoud te voorzien.

Woody verloor zowel een zus als een dochter door brand en ook bijna zijn vader. Dat alles niet in één incident maar drie losstaande gebeurtenissen!

Ondanks veel persoonlijke tragische gebeurtenissen koos Guthrie ervoor om in hoge mate zijn muziek te gebruiken om maatschappelijke aspecten aan de kaak te stellen. 

Om stil te staan bij de geboortedag van Woody vier toepasselijke albums uit de kast getrokken.

Woody Guthrie ‎– Woody Guthrie

Een compilatie album dat ook onder de titel Hard Travelin' is verschenen. Een dozijn Guthrie liedjes zoals alleen Guthrie dat kan.

Album verscheen een paar jaar voor zijn overlijden en de mono versie is enorm populair bij verzamelaars.

Bound For Glory - Sountrack

Het levensverhaal van Woody wordt in deze film uit 1976 schitterend vertolkt door David Carradine. De film gaat vooral in op de volksverhuizing als gevolg van de Dust Bowl in de jaren voor de oorlog. Veel mensen trokken naar Califonia voor een beter leven.

Zo ook Woody. 

De film kreeg maar liefst zes Oscar nominaties, waarvan er twee werden gewonnen. Niet vreemd dat de gewonnen Oscars zijn voor het filmische en muzikale deel want de film is een feest voor de ogen en de oren.

Echt schitterend gefilmd (eerste film met steadicam) en sublieme soundtrack. Zelfs een ieder die Woody niet kent zal zich verbazen hoeveel bekende liedjes er langs komen.

Aan de binnenzijde van de schitterende klaphoes vinden we van Will Geer een indrukwekkende bijdrage. Geer was bevriend met Guthrie en ze waren regelmatig samen te vinden bij protesten.
Geer was ook de verteller op het geweldige album Bound For Glory - The Songs And Story Of Woody Guthrie uit 1956.

Bob Dylan - Bob Dylan

Op zijn debuut zingt Dylan "Song For Woody" als een waardering voor zijn inspiratie en Dylan verwijst vooral naar de absurde volksverhuizing. Bij het verschijnen van het debuut in 1962 kon niemand bevroeden dat Dylan een nog grotere inspiratie ging worden voor anderen dan Guthrie op dat moment voor Dylan was.

Het getoonde albums is en heruitgave van Dylans's debuut op paars vinyl.

 

Ry Cooder ‎– The Prodigal Son

Deze perfectionistische alleskunner zal zich beslist ook door Guthrie hebben laten inspireren. Op dit album uit 2018 vinden we het nummer "Jesus and Woody". Het is misschien wel het beste nummer van dit ijzersterke album. Het nummer gaat in op de polarisatie van de maatschappij en doet een oproep om tot elkaar te komen.

Het is geheel geschreven in de stijl van Woody Guthrie en RyCooder zingt dan ook: 

Yes I was a dreamer, Mr. Guthrie
And you were a dreamer to.

 

Taylo Swift - Evermore

Een belangrijke fout die je als ouder kan maken is dat je denkt dat het bij inspiratie een one way street is. Natuurlijk wil je als ouder je kind veel meegeven waar jezelf veel plezier aan beleeft. Dat neemt niet weg dat je kinderen dingen ontdekken die jij ook leuk zou kunnen vinden.

 

Met mijn dochter wissel ik veel kooktips uit en we hebben het ook regelmatig over muziek. Net als ik heeft ze een brede muzieksmaak en als je bij haar in de auto zit kan je op mooie luisterliedjes worden getrakteerd, maar sta ook niet te kijken dat er een flink portie Hardstyle uit de speakers knalt.

 

Hoewel 40% van mijn platencollectie zich concentreert rond de jaren 1968-1975 sta ik altijd open voor nieuwe artiesten. Ik ben daar zelfs wel heel actief mee bezig en ruim 10% van m'n collectie bestaat uit albums van artiesten die pas deze eeuw zijn begonnen.

In mijn zoektocht kwam ik uiteraard ook Taylor Swift tegen........

 

Tijdje geleden zat ik met m'n dochter koffie te drinken en ik liet vallen dat ik van een paar albums (Folklore en Evermore) wat nummers had gehoord en behoorlijk onder de indruk was. Ik wist dat ze fan was van Taylor en een leuke babbel over muziek volgde.

Dat onderonsje tijdens de koffie had dochterlief goed in haar oren geknoopt, want op mijn verjaardag afgelopen weekend kwam Evermore uit de cadeauverpakking.

 

Dit album verscheen in 2020 en ben met luisterbeurt twee bezig en verklaar mijzelf formeel fan van Taylor Swift. Schitterende mix van Folk, Pop en Indie. Smullen, smullen.

Mooie luisterliedjes en perfecte muziek om te ontstressen. Relax maar als je je tanden in de teksten zet is het soms zeer stevige kost. Dan kom je tot de ontdekking dat dit niet zomaar een mooie vrouw is die ook nog eens schitterend kan zingen. Taylor heeft veel, veel meer te bieden zoals uit haar teksten blijkt. Teksten waarbij liefdesverdriet niet een onbelangrijk thema is.

 

Verdriet en pijn door liefde wordt al eeuwen in muziek als inspiratie gebruikt, maar Taylor weet er op een heel eigen en persoonlijke wijze kleur en diepte aan te geven.

Zelf heb ik in het eerste deel van mijn leven ook flink liefdesverdriet gehad en vanuit die ervaring is van dit album het nummer "Happiness" mijn absolute persoonlijke favoriet.

 

De schitterende liedjes zijn allemaal door Taylor zelf geschreven en de meeste in samenwerking met Aaron Dessner die we kennen van de van de indieband The National.

 

Bij Evermore gaat het in de vinyl (groen in dit geval) uitvoering om een dubbelalbum dat wordt geleverd in een schitterende klaphoes met songteksten. Dat laatste vind ik altijd een sterk punt. Sterker: eigenlijk vind ik het een zwaar minpunt als je als artiest de songteksten niet mee durft te leveren. Heb je vast niet veel te melden!

Taylor heeft echter genoeg te melden en iedereen die van de liefde houdt gaat deze collectie schitterende luisterliedjes zeker waarderen.

 

Was getekend: een nieuwe Taylor Swift fan!

Jaimoe

Het is de koosnaam voor Jai Johanny Johanson die vandaag 79 jaar wordt. Jaimoe is een van de zes oprichters van legendarische Allman Brothers Band.
Jaimoe is na Gregg Allman en Butch Trucks het langst bij de band geweest. Van de oprichting in 1969 tot het laatste concert in 2014.
Alleen heeft Jaimoe in 1982 even een pauze gehad en heeft daardoor één studioalbum gemist. Op het album Brothers For The Road is het tevergeefs zoeken naar Jaimoe.
Overigens een wat minder album van de mannen en iets te pop en te weinig rock. Dus daar heeft hij niks aan gemist.

Jaimoe is een van de twee drummers waar de band altijd mee heeft gespeeld. Groot deel van de concerten was hij achter de drumkit te vinden, maar hij verzorgde ook ander percussiewerk en achtergrond zang.
Bij de Allman Brothers heeft hij dus alle grote successen meegemaakt maar ook de dieptepunten. Dieptepunten waren er helaas genoeg met dodelijk motorongelukken van Duane Allman en Berry Oakley. Echter ook de zelfmoord van Butch Trucks. De band was toen wel formeel gestopt, maar als je een halve eeuw muziek met elkaar hebt gemaakt gaat dat echt wel in je vezels kruipen.
Jaimoe is samen met Dickey Betts nog het enige levende lid van de oorspronkelijk zes oprichters van The Allman Brothers.

Naast de Allman Brothers zat Jaimoe achter de drums bij onder anderen Dave & Dave en Otis Redding. Dat laatste niet zo gek want ook Duane Allman was veel te vinden in die hoek van de muziekwereld.
Verder heeft Jaimoe even in Sea Level gespeeld. Een band van Chuck Leavell waar de nadruk wat meer de Jazz Rock lag.
Chuck Leavell heeft ook kort bij The Allman Brothers gespeeld maar kennen we natuurlijk vooral van The Rolling Stones waar hij sinds begin jaren 80 de vaste toetsenman is.

Na het opheffen van The Allman Brothers heeft Jamoe samen met Butch Trucks de band Les Brers gehad. Ze speelde vooral werk van The Allman Brothers, maar na de dood van Butch Trucks kwam ook hier een einde aan.
Begin 2020 speelde Jaimoe mee op het jubileumconcert ter gelegenheid van 50 jaar Allman Brothers.
Oud leden (dus niet alleen de oprichters) en zonen van oud leden zorgde voor een vol podium. Jong en oud dus en die mix zorgde voor een geweldige show.

Het concert was in de legendarische Madison Square Garden en bizar genoeg was het een van de laatste concerten voor dat de boel op slot ging door de Corona Crisis.
Jaimoe liet echter zien (deel van concert heb ik gezien) dat hij nog lang niet versleten is.

Inmiddels is een album verschenen van dit concert op DVD en CD maar helaas (nog) niet op vinyl. Zolang dat album er op vinyl nog niet is maar even een ander lekker concert van de Allmans.
Een concert met een geweldige uitvoering van In Memory Of Elizabeth Reed. Jazz en Blues met een scheutje Flamingo. Bizar complex en enorm knap. Wat is dit briljant en wat waren die gasten live toch goed! Brrrrr

Jaimoe Happy Birthday!

Wereld Kusdag

Laat ik het maar gelijk bekennen: ik ben gek op zoenen. Mijn lief gelukkig ook. Deze blog gaat niet over romantische en erotische opschepperij maar een lekker potje zoenen slaan we niet snel over.

Overigens ben ik wel blij dat door de Corona dat zoenen bij ontmoetingen en nieuwjaar flink is gereduceerd. Ik ben best een leuke vent en snap dat vrouwen mij graag zoenen maar de behoefte is maar zelden wederzijds.

Muziek, romantiek en liefde gaan hand in hand en liedjes over een kus zijn dan ook makkelijk te vinden. 

Bryan Ferry begint zoals een ieder met "One Kiss" en is te vinden op het album In Your Mind uit 1977. Elvis is dan weer erg ongeduldig met "Kiss Me Quick" wat op diverse albums is verschenen waaronder A Portrait In Music uit 1973.
Een tikje hopeloos is "I'll Kiss The World Goodbye" van J.J. Cale. In de gevangenis en verlangend naar een vrouw en het staat op het album Realy uit 1978.

Joe Bonamassa is met z'n "Last Kiss" blijkbaar uit gezoend maar het nummer stond meemaals op een setlist van zijn optredens. Te vinden op het studio album The Ballad Of John Henry (2014) maar ook op diverse twee live albums uit de serie Tour De Force.
Kate Bush houdt het met "Infant Kiss" op het album Never For Ever (1980) op een kinderkus en ook Gram Parsons doet dat met "Kiss The Children". Beide onschuldig maar tevens een onderwerp waar je tegenwoordig met handschoentjes mee om moet gaan...............

Little Feat gooit op het album Dixie Chicken het nummer "Kiss It Off" in de strijd. Lucinda Williams horen we dan weer op Blessed (2011) met "Kiss Like Your Kiss". Luister van dat laatste nummer ook eens naar de Kitchen Table versie. Om te zoenen!

Lucinda is blijkbaar gefascineerd door de kus want al eerder hoorde we van haar  "Still I Long For Your Kiss". Het staat op het legendarische album Car Wheels On A Gravel Road uit 1998.  Op het Corona album Southern Soul kleurt Lucinda dat nummer nog eens extra in.

Als ik nog even verder zoek zal er vast nog veel meer gezoend worden, maar dit is wel een fijn setje platen om de dag mee door te komen.

Verder hoop ik dat jullie allemaal vaak en lekker zoenen...................

The Who in de uitverkoop

Het album The Who Sell Out mag gezien worden als een van de eerste concept albums. The Who steekt op dit album dat in 1967 verscheen de draak met de commercie op de radio. Met een reeks aan fictieve reclames wordt een sfeer gecreëerd of je een uurtje naar een piratenzender zit te luisteren.
Dat alles inclusief de jingles van echte zenders en daarmee was The Who misschien ook wel de eerste band die gebruik maakte van samples.

The Who Sell Out was het derde album van de band die zich tot dat moment vooral op het uitbrengen van singels had gericht. Niet zonder succes want uit die eerste jaren kennen we allemaal wel de hits als "My Generation", "Substitute", "I'm a Boy" en "Happy Jack".

Het album had ik vroeger op LP maar heb ik bij mijn overstap naar de CD niet vervangen omdat ik het te gedateerd vond klinken. Door de jaren heen ben ik echter Psychedelische Pop meer en meer gaan waarderen. Daarnaast is dit album duidelijk het voorspel voor wat Tommy gaat worden.
The Who is in deze fase zich namelijk razendsnel aan het ontwikkelen en een album zoals dit met een meer conceptuele aanpak was dan ook onvermijdelijk.

Nadat ik van dit album een boeiende docu (serie Classic Albums) had gezien deze toch maar met potlood op m'n mankolijst gezet..........en dan kan het rap gaan........

Afgelopen weekend kwam ik het album tegen...................en who kan het ook anders........in een uitverkoopbak. Het gaat om een half speed masterd versie en het klinkt werkelijk onwaarschijnlijk goed. Compleet met certificaat en psychedelische poster.

Naast de conceptuele aanpak hoor je ook aan de muziek dat dit album een stepping stone is naar Tommy. Toch werd het album geen heel groot succes, maar heeft later toch een enorme cultstatus gekregen. Dit omdat het album misschien wel de belangrijkste tussenstap is geweest in de ontwikkeling van The Who.

Ben in drie dagen aan draaibeurt drie bezig...............smullen!

 

Gemiste Kansen #014

Als ik ergens in een stad op bezoek ben duik ik altijd even een platenwinkel in. In m'n platencollectie dan ook platen die ik gekocht heb in Lindau, Turijn, Innsbruck en Antwerpen om er een paar te noemen.

Van de Nederlandse steden doen Gouda, Rotterdam, Delft en Amersfoort het erg goed en sinds dit weekend een aanvulling uit Groningen.

Samen met m'n lief was ik een weekendje op bezoek in Groningen om Unzipped te bezoeken. Deze Rolling Stones tentoonstelling staat het komende half jaar opgesteld in het Groninger museum.

Juist bij zo'n bezoek hoort ook een bezoek aan een platenwinkel. Groningen mag zich rijk rekenen met diverse platenwinkels en ik had mijn oog laten vallen op De Jongens van Hemmes.

Ze zijn te vinden op de Steentilstraat 10 en dat is op een steenworp afstand van de beroemde Martinitoren.

Als ik zo'n weekend weg ga zorg ik dat ik een ruim budget heb als ik een platenwinkel instap, want niets is zo frustrerend om pareltjes te moeten laten staan.

Ik had met m'n vrouw afgesproken drie kwartier door de bakken te graven en gewapend met 250 Euro stapte ik deze leuke winkel binnen. Er werd prima muziek gedraaid en een lekkere sfeer hing er in de winkel.

Alleen ik was in 10 minuten klaar. Ook hier stonden - met uitzondering van de aanbiedingen en RSD bakken - alle bakken weer veel en veel te vol. Ik heb er dan echt geen lol in. Een platenwinkel moet iets toevoegen in vergelijk met een goedkopere webshop. Graag betaal ik een paar Euro meer voor een plaat als ik in zo'n winkel lekker kan staan "bladeren".

De 250 Euro mochten op maar ik kwam niet verder dan 27 euro en 45 cent. Er zal genoeg gestaan hebben wat ik graag in de collectie had opgenomen, maar ik weiger veel geld uit te geven in een winkel die de magazijnfunctie hoger heeft staan dan de klantbeleving.

 

Leuke winkel, aardige gast maar een gemiste kans...............

 

Unzipped

Gister in Groningen naar deze tentoonstelling van The Rolling Stones geweest. Ik ben al de halve wereld over gereisd maar - tot mijn grote schaamte - was ik nog nooit in de stad Groningen geweest.

Het is ook niet naast de deur maar dit was een schitterende gelegenheid om naast deze expo ook Groningen eindelijk eens te bezoeken.

Op deze muziekblog gaat het natuurlijk vooral over Unzipped. Toch kan ik mijn enthousiasme over Groningen niet verbergen. Geweldige stad met een energieke maar relaxe sfeer. Schitterende hofjes, leuke authentieke winkels, geweldige horeca en enorm aardige mensen. 

Ook zonder Unzipped een dikke aanrader.

Voor nu toch snel verder met Unzipped. Paar jaar geleden was deze tentoonstelling al opgesteld maar door de Corona hebben we ons bezoek toen uit moeten stellen. 

Afgelopen week ging deze tentoonstelling open en we lieten er geen gras over groeien.

Dus de eerste zaterdag gelijk naar het Groninger Museum waar deze tentoonstelling was opgebouwd.

Hieronder een kleine sfeerimpressie maar ik kan er heel kort over zijn: als fan van de Stones is dit een must have uitje. 

Een schitterende collectie instrumenten, kleding en documenten. Maquettes van de diverse podiums, achtergrond over nummers en hoesontwerpen. Je vindt het er allemaal,

Op indrukwekkende wijze wordt alles gepresenteerd. Smullen voor Stones fans maar eigenlijk ieder die belangstelling heeft voor moderne muziek zal hier met plezier een paar uur ronddwalen. Smullen!

Uiteraard in de museumshop veel merchandise met onnodige zaken zoals badges en een doosje plectrums. Aam ,mij niet besteed maar wie dat soort zaken leuk vindt kan hier z'n hart ophalen.

Zelf het album Totaly Stripped meegenomen. Dat album is opgenomen in Paradiso en dat vond ik wel een mooi aandenken aan deze fantastische tentoonstelling.

 

 

Deze tentoonstelling loopt nog tot 21 januari 2024 (dus geen smoes om niet te gaan!)