50 jaar Countdown to Ecstasy

Naast muziekliefhebber ben ik ook een enorme fan van de wielersport. Gister heb ik ook enorm genoten hoe de Franse renner Pinot tienduizenden fans in extase wist te brengen. Hij rijdt zijn laatste Tour en de etappe van gisteren was bij hem "om de hoek". Hele dorpen waren op de een na laatste berg gaan staan om hun held aan te moedigen. Hij reed op dat moment solo op kop wat er voor zorgde dat de extase bij de fans tot een ongekende hoogte opliep. Mooi!

Ik hou het vandaag even bij een andere extase en wel die van Steely Dan. Opnieuw een opvallend titel van dit album dat deze maand haar 50e verjaardag viert. De titel is vooral opvallen in relatie tot de titel van de voorganger Can't Buy a Thrill.

 

Countdown to Ecstasy is het tweede album van Steely Dan en na het briljante debuut kon je nauwelijks geloven dat ze dat gingen evenaren. 

Countdown to Ecstasy is opgenomen in het boek 1001 Albums You Must Hear Before You Die en in de Top 500 albums van Rolling Stone magazine en dat zijn toch een aardige kwaliteitsstempels.

 

Het album begint met het bijna religieuze en fascinerende "Bodhisattva". Het wezen uit het Boeddhisme dat verlichting zoekt. In deze schitterende opener wordt als het waren gevraagd om de weg te wijzen. Beetje crue als we zien welke landen in deze briljante song langs komen want helemaal goed gaat het daar niet.

Het nummer laat ook gelijk horen dat Steely Dan niet even makkelijk een kopie van hun eerste album hebben gemaakt. De opener "Bodhisattva" laat wel gelijk horen dat de knipoog met Jazz een stevige zal zijn.

Hoewel de heren het hele album op heerlijke wijze Pop, Rock en Jazz door de blender gooien is dit album misschien niet het meest geschikte album om met Steely Dan aan de gang te gaan. Een album als Aja is dan gewoon wel een heel lekker begin.

Toch hoort deze Countdown to Ecstasy tot mijn favoriete drie albums van Steely Dan en wel omdat je als luisteraar wat meer moeite moet doen met dit album. Aja lepel je vanaf de eerste keer zo naar binnen., Deze Countdown to Ecstasy is op een aantal plaatsen wat steviger qua Rock maar ook de vele complexe muzieklijnen zorgen voor een heerlijke uitdaging als luisteraar. Zelfs na vele luisterbeurten.

Fraai is hoe een nummer als "The Boston Rag" seconden voor seconden verder aanzwelt. Het vijf en half minuten lange nummer had van mij wel 15 minuten mogen duren.

De acht nummers op dit album gaan overigens bijna allemaal over de vijf minuten en daarmee niet het standaard radiowerk van die tijd. Toch werden er twee singles ("Show Biz Kids" en "My Old School") van het album getrokken die bij beide geen hit werden.

 

Naast de mix van de verschillende muziekstijlen en complexe melodieën laat Steely Dan ook op dit album weer horen dat perfectie hun natuurlijk DNA is. Geen krampachtige muzikanten die foutloos proberen te spelen, maar een stel gasten die heel relax waanzinnige muziek maken zonder ook maar één enkel foutje te maken.

Naast de briljante muziek zijn ook de teksten de moeite want ma de spirituele starter komen een aantal onderwerpen langs die pijnlijk actueel zijn zoals overconsumptie. Eigenlijk is het album voor een groot deel een aanklacht tegen oppervlakkigheid

Echt beangstigd wordt het overigens met de afsluiter "King of the World" waarin de luisteraar een sfeer wordt ingetrokken die zal ontstaan na een grootschalig nucleair conflict:

If you come around
No more pain and no regrets
Watch the sun go brown
Smoking cobalt cigarettes
There's no need to hide
Taking things the easy way
If I stay inside
I might live til Saturday

Als dat geen extase op gaat leveren?