Hemelvaartsdag

Ja dit kan niet anders dat dit sprookje inspiratie is geweest voor “beam me up scotty”. Daarnaast is de hemel inspiratie geweest voor heel veel muziek.

Geen enkel bewijs dat “het ding” bestaat, maar honderden wellicht duizenden muziekwerkjes bevatten dit thema.

Er toch eens zes uit de kast getrokken. We beginnen met "Heaven" van de Stones van het absolute 5 sterren album Tattoo You. Fraai relax nummer met een tikje mystiek. Lekker wakker worden…………

Robert Plant heeft diverse nummers met heaven als thema gemaakt. "Heaven Sent" staat op z’n meest recente album. Nog mystieker dan het nummer van de Stones en Plant is op z’n oude dag nog prima bij stem. Sowieso een aanrader dit album.

 

Elton John huilt dan weer naar de hemel (Cry to Heaven). Strikt een matig album uit een periode dat het toch allemaal wat minder ging met Elton. Dit "Cry To Heaven" doet echter toch een beetje denken aan de geweldige Elton van zeg maar z’n eerste negen albums.

Meat Loaf ziet een hemelvaart dan weer helemaal niet zitten en uit volle borst zingt hij dan ook “Heaven can Wait”.

Voor de film Pat Garrett & Billy The Kid maakte Bob Dylan deze geweldige Soundtrack. De plaat bevat het schitterende “Knockin' on Heaven's Door”.

Dit nummer is heel vaak gecoverd en de versie van Gun’s and Roses is een van de bekendste.

Dan de absolute (onhandige woordspeling) hemelsong: "Stairway to Heaven" van Led Zeppelin. Geen ander nummer is zo vaak op bladmuziek verkocht dan dit nummer!

Zelf op blokfluit ook al eens zitten oefenen......

Over het nummer is nog wel het een en ander te doen geweest. Een rechtszaak over met name het intro van het nummer. Nu was Led Zeppelin niet vies zich door anderen te laten inspireren en als je heel goed luistert heb je een punt. Het intro lijkt wat op een nummer van Spirit. De leden van die band (trokken ook samen op) hadden er echter niet zo last van maar de nabestaande roken geld. De uitspraak van de jury wees echter anders uit.

Overigens dom van de eisende partij dat ze niet voor een schikking hebben gekozen. In een aantal eerdere gevallen had Led Zeppelin de portemonnee getrokken. Dat zullen best leuke bedragen zijn geweest en beter een leuk bedrag dan niks.

Daarnaast ben ik altijd wat allergisch voor graaiende nabestaande.

Naast de studioversie op het album untitled (ook wel IV of symbols genoemd) zijn er van "Stairway to Heaven" door Led Zeppelin een aantal live versies gemaakt waar je duimen en vingers bij aflikt. Verder is het nummer een oneindig aantal keren gecoverd.

Erg fraai is natuurlijk de versie van Heart! Maar het nummer is zelfs gecoverd door Frank Zappa en door Dolly Parton om even twee uiterste te noemen.

Fijne Hemelvaart!

 

Tuesday

Ja dat lijkt me het thema van vandaag. Alle drie de platen bevatten een nummer met Tuesday:

• "Ruby's Tuesday"
• "Tuesday's Dead"
• "Tuesday Afternoon"

Als knulletje van 13-14 had ik een zogenaamde tafelradio op m'n bedombouw staan. Eigenlijk een bedombouwradio dus.
Ik luisterde naar de radio maar eigenlijk zonder er echt wat van te vinden. Tot ik "Tuesday's Dead" hoorde van Cat Stevens. Gefascineerd door de tekst hoopte ik iedere avond als ik in bed lag dat het nummer weer gedraaid werd.
Dit nummer heeft er ook voor gezorgd dat ik platen ben gaan kopen. Meer dan budgettair goed is en ik heb ook altijd willen voorkomen dat vrouwen op mij vallen vanwege het geld. Die missie is absoluut geslaagd. Met dank aan de LP!

Toch nog even naar "Tuesday's Dead". Eigenlijk een wat vage, poëtische en misschien wat filosofische tekst. Voor mij gaat de tekst over: - je eigen weg zoeken - niemand kan voor god spelen - zorgen om de wereld - alle mensen zijn gelijk.

Allemaal thema's die mij als puber enorm aanspraken. En nog! Vrij snel had ik deze plaat in huis en het was de start naar honger om zoveel mogelijk muziek te ontdekken.
Al snel kwamen The Stones in huis. Exile on Mainstreet was net uit en dat was m'n eerste Stones album,
Links een fraaie verzamelaar van de Stones met "Ruby's Tuesday"". Hoewel ik dol ben op artiesten die experimenteren waardeer ik de Stones juist om hun koersvastheid. Die ene misser met een of ander psychedelisch experiment is ze vergeven.
Daar waar Cat Stevens de romanticus en filosoof in mij wakker maakte waren het The Stones die de ondeugd prikkelde.
Rechts staat het prachtige album van The Moody Blues met Tuesday Afternoon. Zij zorgde ervoor dat ik orkesten ging waarderen en ook zo nu en dan een lichte flirt maakte met klassieke muziek.
Dit album zorgde ervoor dat ik nog breder naar muziek ben gaan kijken.
Drie totaal verschillende platen..... En dat is een enorme rijkheid.

Yarbirds

Hoewel de band formeel nog bestaat, waren het natuurlijk vooral de eerste jaren waar de band een unieke positie innam.
Eind van de zestiger jaren werd er flink op los geëxperimenteerd in muziekland. Muziekstijlen werden gecombineerd en ook de nodige pretmiddelen zorgde dat de kantlijnen flink werden opgeschoven. Of opgesnoven?
Zo experimenteerde The Yarbirds met R&R, R&B, Folk, Blues, Pop en werd Bluesrock toch hun belangrijkste basis.
Niet gek die flirt met de blues want voor ze zelf platen maakte traden ze op als tourneeband van Sonny Boy.
The Yarbirds zijn voor veel grote namen het vertrekpunt in hun carrière geweest. Eric Clapton begon er zijn bestaan voor hij naar The Bluesbreakers ging. Clapton wilde vooral pure blues(rock) spelen terwijl bij de Yarbirds het experimenteervirus niet te stoppen was.
Jeff Beck wist daar als geen ander invulling aan te geven. Hoewel ik een enorme liefhebber ben van blues(rock) kan ik de pure vorm van Psychedelische Rock enorm waarderen.
Niet die commerciële verdwaalde varianten zoals The Beatles en The Stones een keer gedaan hebben. Pure Psychedelische Rock…………. En wees nu eerlijk Evil Hearted You is toch een prachtige song die in die categorie valt? Brrr wat goed.

Nadat gitaargoden als Clapton en Beck hun stempel op The Yarbirds hadden gedrukt was het de beurt aan Jimmy Page. Toen werd al een beetje duidelijk waar het met Led Zeppelin heen zou gaan. Bluesrock maar dan (zeker voor toen) steeds een beetje brutaler afgewisseld met wonderschone akoestische nummers. Maar in 1968 was het toch afgelopen met The Yarbirds. Teveel wisselingen in de bezetting en verschillen in creatieve ambitie.
Er lag echter een verplichting voor een serie concerten. Alleen als Jimmy Page om zich heen keek? Niemand meer. Hij zat wel met dat pak contracten! Zo trommelde hij een nieuwe drummer op wat misschien wel een van de meest game changing moments in de rock geschiedenis is. Die drummer was namelijk John Bonham die met Robert Plant meekwam.
Plant was als zanger benaderd en voor bas was de keuze simpel, want Page en John Paul Jones kende elkaar al van eerdere klusjes. Voor ze überhaupt een plaat hadden gemaakt gingen ze als The New Yarbirds in Scandinavië op tournee! Je zal ze maar gezien hebben?
Zo van : IK heb the New Yarbirds zien spellen! Terug in de UK doken ze de studio in. Door wat grappen van anderen die geen vertrouwen hadden in dit viertal werd de naam omgedoopt in Led Zeppelin………….. Een loden zeppelin is immers een kansloos geheel om naar grote hoogte te stijgen.
We weten inmiddels hoe het is afgelopen! Keith Moon THNX

Geen New Yarbirds dus en zo stond in 1992 de weg open voor een herstart van The Yarbirds.
De plaat Birdlands uit 2003 (?) is echter Yarbirds onwaardig. Ondanks dat Dreja & McCarty – twee van de oorspronkelijke oprichters – deelnamen aan dit project.
Er werd zelfs een “elftal” aan topgitaristen binnengehaald om dit album maar tot succes te maken. Zo spelen Jeff Beck (geen officieel lid meer), Bryan May, Steve Vai, Joe Satriani, Slash, Steve Lukather en Jeff Baxter een deuntje mee. Hoewel het technisch allemaal prima is, ontbreekt het aan overtuiging en vooral aan enthousiasme wat onmiskenbaar deel uitmaakte van het 60er jaren geluid van The Yarbirds.
Daarom maar een oudje op de speler......

Tips gezocht

Ik heb redelijk wat platen waarbij een gewoon platenborsteltje niet meer de oplossing is.
Nu de LP-hobby toch nog even duurt overweeg ik te investeren in een wat degelijk record-cleaning.
Nu kan je een setje van 15 euro kopen tot apparaten van 25.000 Euro. Die laatste zal best wel goed zijn maar iemand een goede tip voor iets van een paar honderd euro. En vooral WAAROM is die oplossing zo goed?

Blues Breakers

John Mayall bleef zelf misschien wat weg bij het grote publiek, maar heeft gitaristen als Eric Clapton, Peter Green (Fleetwood Mac) en Mick Taylor (Stones) toch een mooi extra zetje gegeven. Hij liet hun kennis maken met muziekstromingen uit Amerika.
Mayall bleef z'n hele carrière trouw aan de pure (elektrische) blues terwijl muzikanten die uitvlogen van het "Blues Breakers" nest doorgaans op zoek gingen naar combinaties met andere muziekstijlen. Clapton heeft dankzij Mayall ook de microfoon gepakt. Thnx John!
Deze Blues breakers plaat is een echte klassieker met maar liefst drie(!!!) odes aan Christine Anne Perfect. Beter bekend als Christine McVie van de Fleetwood Mac.

Have you heard about my baby?
Where she gone, where she gone,
I just don't know Yes, have you heard about my baby?
Ooh, where she gone, where she gone, I just don't know
Well, if you should see my baby
Yes, please tell her that I love her so
Yes, no more next time

16 maal een debuut

Grijze dag. Eens zestien debuut albums uit de kast getrokken om er toch een beetje vrolijke dag van te maken.

Van links naar rechts en van boven naar beneden.

Het debuut album van Led Zeppelin is natuurlijk onbetwist het beste debuut album ooit.
Met dit album werd de weg geplaveid voor heel veel mooi Hardrock werk.
Oa met het imposante "Dazed and Confused". Ja dat was iedereen wel na de introductie van dit album
Acht maal platina in de USA en terecht in de lijst van Q: "The Music That Changed the World"

Het debuut van King Crimson is misschien nog genialer, maar slechts bij een aantal fijnproevers bekend. Daar waar Led Zeppelin kleur gaf aan wat we Hardrock zijn gaan noemen, waren het groepen als King Crimson die Progressieve Rock op de landkaart zetten. Een uniek debuut en een plaat als deze nu uit zou komen nog steeds als briljant zou worden ontvangen.
Verkoopcijfers zijn natuurlijk niet te vergelijken, maar platforms als Mojo en Allmusic geven dit album allemaal vijf sterren.

Het debuut van een supergroep die voortkwam uit drie top groepen:
David Crosby van The Byrds, Graham Nash van de Hollies en Stephen Stills van Buffalo Springfield.
Briljant debuut en liefdesverdriet rond Judy Collins heeft Stephen Stills er toe gebracht een paar schitterende bijdrages af te leveren voor de klassieker.

Dit eerste album van multi-instrumentalist Al Di Meola liet mooi zien hoe Pop, Rock en Jazz gemixt kunnen worden. Hij was daar niet alleen in maar met dit album was er geen weg meer terug en Jazz Fusion was definitief een serieuze muziekstroming.

Toen ik met het debuut album van de Eagles thuis kwam vonden m'n vrienden het maar niks. Commentaar van "wat is dit nu weer" tot "kansloos".
We weten inmiddels allemaal hoe het is afgelopen en Country-Rock was niet langer weggelegd voor liefhebbers, maar werd volledig door het grote publiek omarmt.

10 Mistakes van Gruppo Sportivo was zeker geen foutje. Integendeel! Zeer succesvol debuut en het album liet mooi horen dat New Wave van Nederlandse bodem mee kon met de wereldtop.
Nog steeds een feestje om te draaien!

Na een album of tien is Chicago de kant van de commerciële pop opgegaan. Niet slechts maar toch te gewoon. Jammer want in die eerste tien albums lieten ze horen dat ze meesters zijn in het samenbrengen van Rock en Jazz. Opmerkelijk is trouwens dat dit geweldige debuut album een dubbelaar is. Zeker voor die tijd.

Persoonlijk ben ik helemaal gevallen voor de stem van George Ezra. Maar niet ieder zal dit met mij delen. Opmerkelijk is ook dat deze plaat in de UK in een mum van tijd vier (!) maal platina haalde en in de USA niet verder kwam dan één keer goud.

Nog geen 20 jaar en Kate Bush levert een debuut plaat van ongekende klasse. Natuurlijk is Kate een prachtige verschijningen en maken haar mysterieuze dankpassen de schitterende zangpartijen  helemaal af.

Door sommige afgedaan als een goedkope kopie van Led Zeppelin. Nu was er in de jaren 70 natuurlijk geen andere band die zo liep te kopiëren (ik noem het liever inspireren) dan Led Zeppelin.
Dus dat is een wat lastige kritiek. Ik vind het heerlijk dat een groep jonge gasten er voor kiest lekker ongecompliceerde Hardrock te maken.
Ik niet alleen want dit album kreeg al een Grammy en nog een aantal onderscheidingen.

J.J.Cale was een briljante componist en de rij covers van nummers van Cale is ook oneindig.
Toch is het een feest om Cale zelf aan het werk te horen. Zijn wat aparte stem met "klein" gitaarwerk waren vanaf z'n eerste album z'n handelsmerk.

Het behoeft geen uitleg dat de Dire Straits zich door J.J. Cale hebben laten inspireren. Daarnaast besteedde deze Britse band veel aandacht aan de geluidskwaliteit. Dit heeft er voor gezorgd dat de band een belangrijke rol speelde bij de opkomst van de CD.

Album kwam uit vlak nadat ik was afgezwaaid van militaire dienst. In het leger heel veel Punk en New Wave geluisterd. Soms vond ik dat wat te....... The Cars lieten met dit debuut het publiek kennismaken met een fraaie mix tussen Rock en New Wave. Klasse!
Zes (!) keer platina in de U.S.A.!!!!

Wat een debuut! Nog steeds een van m'n favoriete platen van Bruce Springsteen. Ik vind sowieso alles van voor The River het betere werk. Daarna werd hij helaas bezit van het grote publiek en werd de muziek mij iets te toegankelijk. Dat kan je van Greetings From Asbury Park niet zeggen en daarom is dit album na vele jaren nog steeds de moeite om te draaien.

New Wave met een vleugje Rock en Reggae en het grote publiek was verkocht. Natuurlijk hielp het dat ook nog drie leuke jongens waren, maar ze zorgde er onmiskenbaar voor dat New wave breed gewaardeerd werd. The Police deed het erg goed in Nederland en alle albums vlogen naar nummer 1 of 2 in de album hitlijsten.

Ik draai eigenlijk zelden platen van Boston er er is toch niks mis mee. Toch lijkt het een vorm van Hardrock die het vooral erg goed doet in het thuisland van de band.
Maar liefst zeventien keer platina in de U.S.A. tegen slechts één keer goud in de UK?

Er zijn natuurlijk nog honderden fraaie debuut albums. Deze zestien zonder uit te zoeken uit de kast gerukt om een grijze dag een beetje minder grijs te maken.

Bear's Den - Red Earth & Pouring Rain

Heerlijke frisse folkrock van een relatief jonge band. Ze spelen nu z'n 7 jaar en hebben een vrij beperkte discografie.De groep heeft naast een viertal EP's drie volwaardige albums afgeleverd. Deze Red Earth & Pouring Rain is hun tweede album en vorige maand kwam hun derde album uit.
Nog niet gehoord en hopelijk klinkt het net zo lekker in de oren als het album wat nu op de draaitafel ligt.
Bear's Den doet het erg goed als live act. Zo hebben ze al gestaan op Pink Pop en Werchter.
Ze doen het verder als live act erg goed in de VS, maar wie ze wil zien kan deze zomer op Lowlands terecht.

Frisse vlotte folkrock met zo nu en dan een mysterieus tintje.

Genieten!

Howlin' Wolf - Moanin In The Moonlight

60 jaar is dit album en voor de echte blues liefhebber nog steeds smullen. Een van de beste blues muzikanten die er geweest is.Blues kan je eigenlijk ook niet leren. Het is de hardheid van het leven. In de steek worden gelaten. Echte blues toppers zijn doorgaans ook wereldkampioen in het incasseren van teleurstellingen. Chester Arthur Burnett zoals Howlin' Wolf eigenlijk heet heeft er genoeg gehad.
Als jonge knul gewerkt op een katoenplantage. De slavernij was dan wel afgeschaft, maar de Amerikaanse bevolking die afkomstig was uit Afrika had nauwelijks kansen op een goede opleiding en baan.
Als jonge knul door z'n moeder uit huis gezet en mishandeld door z'n oom waar hij onderdak dacht te vinden.
Uiteindelijk komt hij weer bij z'n vader terecht.
Van hem krijgt hij een gitaar en vanaf dat moment krijgt het leven een andere wending.
Vooral als de oorlog voorbij is en er goede jaren aanbreken voor bluesmuzikanten.
Goede jaren niet in de zin hoe artiesten nu hun brood verdienen, maar je kon er van rondkomen.
Daarnaast deed hij hij wat hij graag deed: muziek maken en mensen kwamen er naar luisteren.

Dit album Moanin In The Moonlight is een echte klassieker en staat in nagenoeg alle top 500 lijstjes.
Gewoon een 5 sterren album en nog steeds een feest om op de draaitafel te leggen.

Howlin' Wolf was ook voor met name veel Britse rockartiesten een enorme inspiratiebron.
Led Zeppelin, The Rolling Stones en Eric Clapton zijn daar de belangrijkste voorbeelden van.

Howlin' Wolf werd amper 66 jaar maar speelde tot het laatst live op het podium.

60 jaar is deze plaat...............maar ik zeg: springlevend!

Platenbeurs Gouda

Echt geweldig vond ik het niet. Wel een prachtige locatie. Beursje was namelijk in de Agnietenkapel.
Dit fraaie gebouwtje ligt vlak achter de Grote Markt in Gouda.

Locatie dus top maar ik had het er toch snel gezien. Smalle paadjes. Handelaren die hun kratjes veel te vol stampen zodat je niet lekker kan browsen.
Aanbod was ook niet mega en veel was gewoon veel te duur.
Ik wil best een Euro meer betalen in de winkel of op een beurs. Maar 25-40% hoger?

Voor de beginner stonden er wel een paar aardige bakken met platen van 2-3 Euro.
Verder vaders met drie kleine kinderen terwijl moeder aan de overkant schoenen zat te passen. Ik heb niks tegen kinderen maar ze waren alle drie te klein om überhaupt in de bakken te kijken.

Gouda is natuurlijk een prima stad om je alsnog even te vermaken. Gelukkig zit Rock Maniac Records aan de Grote Markt zodat ik toch nog met een knappe plaat naar huis ging.

Cat Stevens - Meer Tea For The Tillerman

Ooit m'n eerste LP en nog steeds een soort wegwijzer in het leven. Veel nummers gaan over je eigen weg zoeken en zelfredzaamheid en autonomie staan nu eenmaal hoog in m'n vaandel. Naast de fraaie soms wat dromerige muziek en prikkelende teksten is ook de geluidskwaliteit van deze plaat om te smullen.

 

Er zijn ook door MOFI (voorheen MFSL) versies van. Ik heb zo'n versie gehad maar is echt flauwekul.

Als je een goede Duitse, NL of UK persing hebt is het smullen. Zuid Europese, Zuid Amerikaanse en Aziatische versie kan je kopen als curiositeit, maar NIET om van de muziek te genieten. Veel ruis, weinig dynamiek. De Noord Amerikaanse AM versie is wel dik ok. Prima persing is dat.

Op de foto oa een: Duitse, Nederlandse, UK, EU heruitgave maar ook een Taiwan versie (links midden) Die laatste is dan weer niet om aan te horen. In het midden de gewone en de jubileum cd (met extra boekje en extra cd) en een cassette (zijn ook met een revival bezig).

Er zijn op dit moment ongeveer 250 versies (LP, CD, cassette) van dit album bekend. Nee ik ga ze niet echt verzamelen, maar kom ik voor 3 euro een versie tegen op een beursje of rommelmarkt neem ik die mee. Prijzen op Discogs van 1 euro (normale CD) tot 400 dollar (vinyl MFQR).

Dus ook met een kleine beurs is er voldoende ruimte om aan een collectie te werken. Dat neemt niet weg dat je eigenlijk aan één heel goed exemplaar genoeg hebt.