Morrison Hotel Sessions

Het album Morisson Hotel van The Doors verscheen in 1970 en behoord tot een van de meesterwerken van deze Amerikaanse rockband.

Het album is de opvolger van het toch iets mindere The Soft Parade. Eigenlijk is The Softparade het enige iets mindere album wat de The Doors onder leiding van Jim Morrison hebben gemaakt.

Het album Morrison Hotel haalde in een groot aantal landen de platina status en is dan ook regelmatig opnieuw uitgebracht.

Ook zijn er jubileum edities bij de 40e en 50e verjaardag van het album uitgebracht. Voor de audiofiel is er dan nog de 2x45 toeren editie en uiteraard is er ook een picture disc. Wie geen vinyl wil draaien kan terecht bij de CD, SACD, cassette en in de begin jaren van het album zijn er ook versies op 8-track en reel-to-reel uitgebracht. Die laatste doet het erg goed bij verzamelaars, maar hou rekening met minimaal 200 Euro!

Vorig jaar verscheen met Record Store Day (RSD) een gelimiteerde oplage met outakes onder de naam Morrison Hotel Sessions. Het betreft hier een dubbel LP in een zeer fraaie hoes met op de binnenzijde info over de opnames.

Zelf ben ik zwaar allergisch voor RSD omdat handelaren meer en meer specials achter houden om later - al of niet onder een andere naam - voor schandalige prijzen te koop aan te bieden.

Het album staat op Discogs ook al 200 keer te koop. Voor een album met outtakes wat vorig jaar verscheen is dat toch een beetje gek. 

Vraagprijzen van boven de 100 Euro, maar voor je zoveel geld uit je zak laat kloppen is het altijd goed om naar de verkoophistorie van een album te kijken! Dan weet je dat bij dit album 30 Euro haalbaar moet zijn en dan moet hij beslist in de seal zitten.

Deze Sessions kwam ik deze zomer tegen voor nog geen 24 euro in de seal. Hoewel het album veel dubbele nummers bevat was mijn interesse toch te groot.

Ook van The Allman Brothers, Stones, Neil Young en Bob Dylan heb ik wel tien versies van bepaalde nummers. Persoonlijk vind ik het van bepaalde artiesten machtig interessant om te horen hoe een nummers zich ontwikkeld.

Door de vele doublures is het album minder geschikt voor wie The Doors niet heel stevig omarmt.

Voor echte fans is het echter vier kantjes smullen want sommige tracks geven het gevoel dat je in de studio achter de mengtafel zit. Een heerlijk kijkje in de keuken en een feest voor de oren. Het album prikkelt echter vooral je verbeeldingsvermogen hoe het in die jaren in de studio er aan toe is gegaan.

 

Smullen! Dit mede omdat de geluidskwaliteit uitzonderlijk goed is. 

Jammer dat een aantal handelaren zo misbruik van RSD maken, want deze Morrison Hotel Sessions is in alle opzichte een bijzonder en erg fraai product.

 

Nu even het gas erop met "Roadhouse Blues".................