Eind jaren 60, begin jaren 70 verschenen er diverse bootlegs van Bob Dylan waarbij het zou gaan om een optreden uit 1966 in de Royal Albert Hall.
Inmiddels zijn er genoeg bewijzen dat het niet om de Royal Albert Hall gaat maar om de Manchester Free Trade Hall. De bootleg was enorm populair omdat Dylan er een geweldige akoestische en idem elektrische set speelt. Op de elektrische set wordt Dylan begeleid door The Hawks die we later leren kennen als The Band.
Hoewel een deel van het publiek de elektrische set niet wist te waarderen zijn deze concerten een belangrijke mijlpaal in de carrière van Dylan. Dat is ook door Dylan zelf onderkent en in 1998 verscheen er een officiële uitgave van dit optreden. Het betreffende optreden werd uitgebracht als dubbel LP als Volume 4 in de The Bootleg Series. Om de link met de oorspronkelijk bootlegs te behouden is vastgehouden aan de titel Royal Albert Hall.
Voor Cat Power - die pas geboren werd na dit concert - was dit optreden van Dylan een inspiratie om het volledige optreden na te spelen op exact dezelfde locatie.
Dat optreden vond vorig jaar november plaats en begin deze maand verscheen het album. Ook hier gaat het om een dubbel LP en Cat heeft tot in de kleinste details het concert nagespeeld.
Cat voert een en ander uit met groot respect voor het origineel, maar tevens met enorm heel veel eigen inbreng. De akoestische set is intens en betoverend mooi. De set begint met "She Belongs To Me" en dat is ook precies wat het is. Je wordt het optreden ingesleurd of je er zelf bij bent. Twee kantjes intiem en het grijpt je bij de stront. Fenomenale nummers op sublieme wijze vertolkt en het publiek reageert dan ook dol enthousiast.
De elektrische set heeft heeft voor mij iets meer tijd nodig om op gang te komen. Misschien ook beter om even tussendoor een koffie te gaan drinken. De overgang van het mooi klein gebrachte "Mr. Tambourine Man" naar het rockende "Tell Me, Momma" voelt toch even als een wekker die te vroeg staat na een nacht stappen.
Na een paar nummers is echter duidelijk dat Cat Power ook de elektrische Dylan volledig beheerst. Beide sets zijn echter voorbij voor je er erg in hebt. "Like A Rolling Stone" is het laatste nummer en als een kleuter zou je haast gaan schreeuwen: "nog een keer!", "nog een keer!, "nog een keer!"..............en waarom ook niet........
De geluidskwaliteit en persing zijn eveneens dik in orde. Stil is echt stil, geweldige dynamiek en prachtig stereobeeld. Ook een fraaie balans tussen muziek en publiek.
De platen zitten ook nog eens in een smaakvolle hoes met aan de binnenzijde info over de begeleidende muzikanten en alle songteksten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten