Het vorig studioalbum van The Stones dateert van december 2016. Met als albumtitel Blue & Lonesome speelde The Stones een dozijn Blues covers als ode aan de vele muzikanten die voor hun een inspiratie zijn geweest.
Het enthousiasme spat van dat album en het staat dan ook in mijn top 10 van mijn favoriete Stones albums.
Voor een album met eigen werk van The Stones moeten we echter terug naar het album A Bigger Bang dat in 2005 verscheen.
A Bigger Bang zullen we niet terug zien in top 10 lijstjes, maar is toch een prima rockalbum en kreeg overwegend positieve kritiek.
Tussen het album A Bigger Bang en de vrijdag verschenen nieuwkomer Hackney Diamonds is over de fans wel een enorme lading aan verzamelaars en live albums uitgestort. Soms echt wel iets te!
De doorsnee Stones-fan heeft dus niet stil hoeven zitten. Toch hoopte de fans dat de heren ons nog één keer op een studioalbum zouden trakteren.
Die intentie was er wel maar Corona en het overlijden van Charly Watts maakte het er allemaal niet makkelijker op.
Toch wisten de heren een nieuw album te maken dat vorige maand met veel gevoel voor theater werd aangekondigd.
De singles "Angry" en "Sweet Sounds Of Heaven" die al het levenslicht zagen werden uitstekend ontvangen en het smaakte bij veel fans naar meer.
Zelf ben ik een grote Stones fan, maar ik ben niet het type dat dan alles dan maar goed vind. "Angie" vind ik een zeiknummer en een album als Dirty Work vind ik gewoon heel matig en dat komt ook eigenlijk niet meer meer op de schijvendraaier. Ook een album als Their Satanic Majesties Request vind ik zonde van de grondstoffen die daar voor zijn gebruikt.
Hackney Diamonds stelt mij echter niet teleur. Integendeel. Dit album zou zomaar in mijn Top 10 Stones lijstje kunnen komen.
Voor de eerste luisterbeurt van Hackney Diamonds had ik met een paar vrienden afgesproken. Lekker wat gebakken voor bij de koffie, tapas erbij en samen een eerste beoordeling maken en die was mega, mega positief.
Hoewel het hier en daar wat glad is geproduceerd is het toch heerlijk brutaal, vuig en op sommige momenten zelfs een "moeders hou je dochters binnen" album geworden.
Songtitels als "Angry", "Bite My Head Off", "Mess It Up", "Live by the Sword" en "Driving Me Too Hard" maken gelijk duidelijk dat het niet om het regionaal kampioenschap madeliefjes rijgen gaat.
Op Hackney Diamonds spelen grote namen mee zoals Lady Gaga, Paul
McCartney, Stevie Wonder, Elton John en oud Stones bassist Bill Wyman.
Ook Charly Watts - aan wie dit album is opgedragen - is nog op een
tweetal nummers te horen.
Ook na meerdere luisterbeurten zakt mijn enthousiasme niet. Dat neemt niet weg dat "Sweet Sounds Of Heaven" - dat vorige week op single verscheen - toch een van mijn favoriete nummers is.
Een nummer als "Bite Your Head Off" is lekker stevig en zweeft tussen Punk en Hard Rock in. Een nummer als "Dreamy Skies" is dan weer een heerlijke ballad om wat tegengas te geven. De oplettende luisteraar hoort zo nu en dan wat Country en een echte Blues ontbreekt niet.
Het album wordt immers afgesloten met het nummer "Rolling Stone Blues". Dat nummer is geschreven door Muddy Waters en dat dit album er mee afgesloten wordt is een fraaie ode aan deze Blues grootheid.
Voor mij is Hackney Diamonds beslist een reden om mijn Stones album top 10 lijst te herzien. Gaat geen top 5 worden, maar dit album verdient zeker 4 en mogelijk 4,5 ster.
Het album is daarnaast voor een ieder een geweldige inspiratie dat je nooit te oud bent om nog eens flink in actie te komen en wat nieuws te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten