Voor de UK was dit het 18e album van de Stones terwijl de VS er al twee meer had mogen verwelkomen. Het album verscheen maart 1986 en dat is vrij lang na de laatste opnames die half augustus 1985 al waren afgerond.
De samenwerking en vooral de samenhang van de band liet in die periode fors te wensen over. De heren hebben elkaar dan ook nauwelijks in de studio gezien en ieder kwam om de beurt z'n ding doen.
Bijna wel een beetje een vorm van thuiswerken zoals zoveel mensen dat nu tijdens de Coronacrisis zitten te doen.
Overigens hoeft een dergelijk aanpak helemaal geen slecht resultaat op te leveren. Albums als Abbey Road van The Beatles en Deja Vu van Crosby, Stills, Nash & Young zijn op gelijksoortige wijze tot stand gekomen.
Dirty Work is echter een mager album en kan totaal niet tippen aan de zojuist genoemde legendarische platen. Goed als een willekeurig bandje dit had gemaakt maar voor Stones begrippen toch niet goed genoeg.
Natuurlijk is het nummer "Harlem Suffle" een pareltje en de videoclip paste geweldige in het tijdsbeeld van het tweede deel van de jaren 80. Lekker nummer, behoorlijk hit maar dat is dan ook wel zo'n beetje.
Als geheel album een fors onder de maat voor een band als de Stones. Mick en Keith op ramkoers zoals het leek en dat was voor veel fans het spookbeeld wat rond dit album hing. Zou dit het laatste album zijn?
Gelukkig hebben de heren na Dirty Work even pauze genomen. Wellicht een aantal goede gesprekken gehad en de opvolger Steel Wheels uit 1989 mag gezien worden als een lekkere frisse herstart.
Hoe meer ik lees over de achtergrond van het album Dirty Work hoe meer ik snap dat een andere titel eigenlijk niet mogelijk was...........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten