zaterdag 26 oktober 2024

Crosby, Stills, Nash & Young - Live At Fillmore East - 1969

De meeste oudjes onder ons kennen wel het live album 4 Way Street. Deze dubbelaar van het legendarische kwartet Crosby, Stills, Nash & Young verscheen in 1971 een jaar na het meesterwerk Déjà Vu.
4 Way Street is opgenomen in de zomer van 1970 en eigenlijk was het viertal al de tent met elkaar aan het uit knokken.
Vier geweldige artiesten maar ook vier ego's. Een deel van de opnames van 4 Way Street zijn gemaakt in de Fillmore East. 
Wie geen genoeg kan krijgen van CSN&Y en The Fillmore East is gister op een heerlijk cadeautje getrakteerd.
 
Vrij kort na het optreden van het viertal tijdens het Woodstock festival traden ze al een aantal keren op in The Fillmore East. Van deze vier concerten zijn opnames gemaakt en zijn sinds gister voor ons alle beschikbaar.
Over de muziek hoeven we het natuurlijk niet te hebben. Zie foto met setlist onder aan dit blogje. Veel logische keuze's en een enkele opvallende!
Een geweldig viertal die zelfs in 1969 al over een prachtige repertoire beschikte. Ook vier artiesten die al het een en ander hadden meegemaakt, want alle vier speelde ze eerder in een top band.
 

Na één luisterbeurt (stiekem had ik online al het nodige zitten te luisteren) van deze Live At Fillmore East ben ik er eigenlijk al wel uit. Voor de gemiddelde fan misschien een overbodige uitgave als 4 Way Street al in de kast staat.
 
Toch klink dit album veel en veel authentieker dan 4 Way Street. Ik hoort sowieso duidelijk meer samenwerking (4 Way Street is toch wel heel erg solo-ego's) en ik hoor vooral meer ontspanning.
Misschien hier en daar technisch niet perfect, maar als je je daar aan ergert moet je geen live albums kopen.
 
Er staat hier bizar veel van het viertal in de kast. Deze Fillmore gaat de komende tijd met grote zekerheid koploper worden.
Geluidtechnisch bizar goed voor 55 jaar oude opnames, keurig geperst en geen papierstof op de platen. Zeer fraaie hoes en het geheel is uiteraard opgedragen aan de overleden David Crosby.
 
Een prachtige tijdsdocument dat ook nog eens goed laat horen dat het zo nu en dan wel koek en ei tussen het viertal was.

vrijdag 25 oktober 2024

50 jaar Crime of the Century

In de jaren 70 en 80 draaide ik ieder dag wel dit soort muziek. Ook het vandaag jarige album Crime of the Century lag wekelijks op de draaitafel. Ik ga niet uitgenodigd worden voor een talentenjacht, maar zing de nummers van dit album van voor tot achter mee. 
Eigenlijk wel een beetje onnozel want ik heb eigenlijk geen idee waar het over gaat.
 
Van artiesten als Bob Dylan en Neil Young zit ik teksten met een pincet en fileermesje te ontleden, maar er zijn tientallen bands en artiesten daar beperk ik mij tot de muziek. Zo ook met Supertramp.
 
Crime of the Century was het derde album van de band en was ten opzichte van de twee voorgangers een enorme stap voorwaarts. 
Supertramp werd in 1969 opgericht met als naam Daddy. Voordat in 1970 het debuutalbum verscheen is de naam gewijzigd in Supertramp.
 
De eerste twee albums heb ik aan mij voorbij laten gaan. Wel meermaals geluisterd bij vriendjes maar ik vond het te rommelig en vooral niet de moeite waard om geld aan uit te geven. Ik geef een band echter graag een tweede kans en toen deze Crime of the Century verscheen was ik gelijk om.
 
Ja.... het is heel clean en misschien wel heel braaf geproduceerd, maar het lepelt wel heel lekker weg. Daarom wellicht ook dat ik niet zo met de teksten bezig ben.
Hoewel Supertramp bij mij nog maar zelden op de draaitafel ligt, is Crime of the Century toch wel een album met de nodige eeuwigheidswaarde. 
 
De meeste van ons kennen natuurlijk nummers als "Dreamer" en "Bloody Well Right" maar favoriet op dit album is voor mij "Hide in Your Shell".
Nu ik de titel intik misschien ook eens wat beter naar de tekst luisteren. Zou het zelfs zo kunnen zijn dat je van een nummer onbewust de boodschap oppakt? Fijne vraag......
....... hoe het ook mag werken ik vind "Hide in Your Shell" een geweldig nummer. Vooral hoe het aanzwelt als we halverwege zijn.
De rest van het album is ook niks mis mee en kreeg waarderingen tussen de 4 en 5 sterren. In de VS waren de verkoopcijfers niet slecht maar bleef toch hangen op 5 gouden platen. Opmerkelijk zijn vooral de verkoopcijfers in Canada waar Crime of the Century zelfs de status diamant wist te verwerven.
Dat komt er zo'n beetje op neer dat in ieder huishouden in Canada een exemplaar van Crime of the Century was te beluisteren................indrukwekkend!
 
Toch wel een lekker album om nog eens te draaien...............
 


woensdag 23 oktober 2024

Autumn Leaves

Hoewel het vandaag in de loop van de dag bijna zomer werd zitten we echt wel midden in de herfst. Daar even een mooi nummer bij uitgezocht namelijk het nummer "Autumn Leaves" in de uitvoering van Bob Dylan.

Het nummer is uit 1945 en had als oorspronkelijk titel "Les Feuilles mortes" (wat een schitterende titel!) en is geschreven door Jacques Prévert (tekst) en Joseph Kosma (muziek). Later is door Johnny Mercer een Engelse tekst voor het nummer gemaakt.
Het nummer is door heel veel artiesten opgenomen maar de versie van Sinatra is waarschijnlijk het meest bekend.
Het nummer gaat echter verder dan wat vallende blaadjes: 

Since you went away
The days grow long
And soon I'll hear
Old winter's song

But I miss you most of all
My darling
When autumn leaves
Start to fall

De versie van Dylan vinden we op het album Shadows In The Night dat in 2014 verscheen. Wat direct opvalt is dat alle nummers op dit album niet door Dylan zijn geschreven. Het zijn allemaal nummers die eerder door Frank Sinatra zijn opgenomen!

Dylan heeft bij dit album duidelijk gekozen voor de rol van zanger in plaats van de allesomvattende tekst-tovernaar. Dylan als bewonderaar van Frank Sinatra. Mooi toch?
Niet 10 makkelijke covers en zeker geen poging om de grote Sinatra na te doen.
Dat zou ook niet heel erg Dylan zijn want Dylan doet dingen zoals Dylan ze doet. Album kreeg - ondanks dat Dylan zelf geen regel had geschreven - van nagenoeg de hele vakpers 5 sterren!

Lekkere plaat na een dag hard werken. Beetje gefrustreerd zat ik vanmiddag wel naar buiten te kijken. Heel mooi weer om te wandelen, fietsen en fotograferen.............. Gelukkig zit mijn werkweek erop en krijgen we - ondanks dat de herfst echt wel begonnen is - nog een paar heel mooie dagen.

En wat is er mooier in de herfst dan door de gevallen bladeren te fietsen en te wandelen?


zondag 20 oktober 2024

50 jaar It's Only Rock 'n Roll

Deze week is het 50 jaar geleden dat het twaalfde album van The Stones verscheen. Voor de Amerikaanse markt was het zelfs al het veertiende album. In de beginperiode zijn er namelijk in de VS een paar extra albums uitgebracht.
Ook was de samenstelling van albums in de begin periode voor de VS en UK (en Europa) niet gelijk. Hits werden in de UK vaak bewust weggelaten om de verkoop van singles te stimuleren terwijl in VS de hits juist wel op albums verschenen.
Pas vanaf het album Their Satanic Majesties Request (1976) zijn de versies voor VS en UK gelijk. 

It's Only Rock 'n Rollis zeker niet het beste album van The Stones, maar het staat toch in mijn Stones album Top 10. Voor mij is alles vanaf plaats zes erg lastig. Dan zijn er misschien wel 10-12 albums die als een soort van peloton over de streep komen.
 
Van deze It's Only Rock 'n Roll is wat mij betreft naast de titelsong ook het nummer "Time Waits for No One" een pareltje. Dat nummer staat dan ook in mijn lijstje van 25 favoriete Stones nummers.
Laatste jaar is nieuwkomer Hackney Diamonds een veel geziene gast op mijn draaitafel en heb ik met plezier opgenomen in mijn Stones top 10.
 
Het kwartet Beggars Banquet (1968), Let It Bleed (1969), Sticky Fingers (1971) en Exile on Main St.(1972) zijn al jaren mijn favoriete albums en draai ik meermaals per jaar. Gaan niet vervelen.
Daarna volgt het eerbetoon aan de Blues met het album Blue & Lonesome uit 2016 en Tattoo You. Vanaf plek 7 vind ik het razend moeilijk. Voorlopig heb ik deze It's Only Rock 'n Roll daar een plek gegeven en daar is toch niks mis mee?
 
Gewoon een prima Stones album!

dinsdag 15 oktober 2024

The Heart of Saturday Night 50 jaar

Vandaag is het 50 jaar geleden dat het tweede studio album van Tom Waits verscheen. Wie Tom Waits zegt  noemt eigenlijk een synoniem voor rauwe, poëtische muziek en een stem die je nooit vergeet. 

Zijn album The Heart of Saturday Night uit 1974 is een klassieker die de luisteraar meeneemt op een reis door de donkere, maar fascinerende onderbuik van de Amerikaanse samenleving.

Waits creëert met dit album een soundtrack voor de nachtelijke uren. Een soundtrack voor de eenzame zielen die hun toevlucht zoeken in de kroeg of op straat. De muziek op dit album is een mix van Blues, Jazz en Folk, waarbij Waits' karakteristieke stem de verhalen tot leven brengt.

De teksten van Waits zijn vaak poëtisch en vol met beelden die een rauwe, maar eerlijke kijk geven op het Amerikaanse leven. Hij schrijft over losers, dromers en outsiders, over liefde, verlies en de zoektocht naar een plek waar je bij hoort. De sfeer is vaak melancholisch, maar er zit ook een onderliggende hoop en humor in.

The Heart of Saturday Night is meer dan alleen maar een album; het is een tijdcapsule die ons meeneemt naar een andere tijd en een andere wereld. Het is een album is een klassieker dat je blijft boeien, hoe vaak je het ook draait.

Alleen al "Shiver Me Timbers"...............moet ik nog meer zeggen?

Helaas heb ik dit album alleen in een digitale versie............toch eens wat aan doen want dit is een album dat eigenlijk in geen collectie mag ontbreken.

maandag 14 oktober 2024

50 jaar War Child

Het zevende album van Jethro Tull viert vandaag haar 50e verjaardag. Helaas is de titelsong van dit album akelig actueel. Brandhaarden over de hele wereld zoals Soedan, Oekraïne, Gaza en Libanon.
Oorlog blijft toch het speeltje van mannen met een te kleine piemel en een een compleet overschatte bijdrage die ze aan deze wereld denken bij te kunnen dragen.
Eigenlijk doorgaans mannetjes met een enorme minderwaardigheidscomplex die met behulp van hun leger wel even op hun borst gaan staan rammen.
 
Muziek als protest tegen oorlog en onderdrukking is bijna zo oud al muziek zelf. Helaas geeft die rijke historie aan songs over en tegen de oorlog ook aan dat we als mensheid maar slecht leren.
Dat machtige heren met elkaar willen matten moeten ze zelf weten, maar het zijn helaas vooral kinderen die er het slachtoffer van zijn. Ook de kinderen die een oorlog overleven. Naast angst hebben ze doorgaans ook een hoop haatgevoelens ontwikkeld omdat de vijand hun familie heeft gedood.
 
Door die haat is een volgende generatie ontstaan die klaar is voor een volgende oorlog.............
Zowel de titel van dit album en de titelsong zijn een wanhopige poging dit onder de aandacht te brengen. Helaas we moeten constateren dat het 50 jaar later eigenlijk alleen maar erger is geworden.
Het album War Child is veel minder een conceptalbum dan voorgangers Aqualung (1971), Thick as a Brick (1972) en A Passion Play (1973).
 
War Child was in eerste instantie bedoeld als een film met daarin John Cleese en het album zelf zou een dubbelalbum gaan worden. Ieder vraagt zich natuurlijk af wat een samenwerking tussen Ian Anderson en John Cleese voor moois op had kunnen leveren. Helaas zullen we het nooit weten. 
Een groot deel van de muziek is echter niet in de vuilbak gegaan. Daarmee is War Child minder een conceptalbum en veel meer een collectie prima nummers waaronder de titelsong.
Niet een hoogvlieger als de drie voorgangers, maar nog steeds een lekker album dat ik ieder jaar wel een keer uit de kast haal.............
 


zondag 13 oktober 2024

25 jaar Midlake

Band komt uit Texas en bestaat op de kop af 25 jaar. Midlake speelt Folk maar wel doorspekt met Indie, Psychedelische Pop en Progressieve Rock.
Midlake mixed deze verschillende muziekstijlen op een heel unieke wijze en dat heeft al een heel mooie catalogus opgeleverd.

In 2001 bracht Midlake de eerste van inmiddels 16 EP's uit. Een eerste volledig album verscheen in 2004. Een echt Lo-Fi album. In 2022 verscheen het vijfde album met als titel For the Sake of Bethel Woods. Verre van Lo-Fi want naast de geweldige muziek klinkt het album als een klok. Goed detaillering, dynamiek en prima stereobeeld.

Heerlijke muziek om de zondagochtend mee te beginnen en de meeste huisgenoten zullen dit ook wel waarderen. Overigens kan ik mij zo voorstellen dat vooral de wat ouderen onderen ons dit een geweldig album vinden. Midlake kan rekenen op genoeg jonge fans, maar de knipoog met de Psychedelische Pop zal veel oudere liefhebbers nieuwsgierig maken.

For the Sake of Bethel Woods luistert makkelijk weg maar wie zich wat vaster in het album bijt gaat nog veel uitdaging vinden. Folk met een mysterieus sausje en teksten die je op de zondagochtend misschien even moet laten rusten. Teksten met veel vragen..............en dat is goed.

Op dit moment wordt er hard gewerkt aan een opvolger en stiekem had ik die met het 25 jarig bestaan al wel verwacht. Voorlopig geen straf om het nog even met deze For the Sake of Bethel Woods te moeten doen.

woensdag 9 oktober 2024

France Gall

Ik verbaas mij er al jaren over dat naast Nederlandse en Engelstalige liedjes er in onze hitlijsten eigenlijk geen plek meer is voor wat anders. Los van zo nu en dan een zomerhit waar we dan 10 jaar later eens over na gaan denken wat er eigenlijk gezongen wordt.

In de jaren 70 toen ik muziek meer en meer ging waarderen was het heel normaal dat naast Engels en Nederlands andere talen de hitlijsten wisten te veroveren.
Als ik eerlijk ben vind ik de huidige ontwikkeling ook een enorme verschraling. 
 
Als puber zat ik in 1971 "Non, non, rien n'a changé" van Les Poppys mee te blèren. Niet dat ik daar iemand gelukkig mee maakte. Het was ook geen muziek die ik zelf kocht, maar als het op TV was vond ik dat toch leuk en als ik terugkijk ook een verrijking.
 
De aandacht in die jaren voor Michel Fugan op zowel radio en TV mag toch ook gezien worden voor een bijdrage aan een brede kijk op muziek EN hoe je die op kan voeren. Van de jaren 70 kan ik mij nog goed hits herinneren van Julien Clerc, Julien Clerc, Dave, Michel Sardou, Gerard Lenorman.
Niet dat ik er gelijk platen van wilde hebben wat praktisch ook niet haalbaar was. In die jaren was m'n budget immers beperkt en ik was al blij als ik de nieuwe van The Stones of Neil Young kon kopen.
 
Voor ik platen ging kopen luisterde ik al wel naar de radio. Vaak met mijn oma die ons opving als we uit school kwamen. Oma was groot fan van Charles Aznavour, Adamo en Edith Piaf.
Voor geen goud had ik dat willen missen. Diversiteit op alle vlakken geeft meer rijkdom en meer beleving, begrip en inzicht.
Wil je alleen de Hollandse pot? ............of is het ook lekker uit de Italiaanse, Spaanse, Griekse en Mexicaanse keuken te eten?

Zo is dat toch ook met muziek? 
 
Vandaag is het de geboortedag van France Gall. Als puber kreeg ik slappe knieën als ze op TV verscheen en haar pony blijft voor mij de perfecte benchmark. Ook de stem van Gall was een echte weekmaker...............
 
Dat Gall een muzikale carrière zou hebben stond niet alleen in de sterren geschreven, maar lag in haar wieg al vast. Moeders was zangeres en pa schreef liedjes voor oa de hierboven al genoemde Charles Aznavour en Édith Piaf. 
 
Gall die als jonge vrouw bekende werd op het Eurovisie Songfestival heeft totaal zo'n 30 officiële (studio, live en verzamel samen) albums uitgebracht en het aantal singles is helemaal enorm.
In 2018 overleed ze op 70 jarige leeftijd. Te jong en waarschijnlijk ook verbitterd. In 1992 was haar man Michel Berger en in 1995 hun dochter Pauline overleden. Voor Gall reden om voor een bestaan buiten de publiciteit te kiezen.
 
Vandaag toch nog eens aandacht voor deze geweldige zangeres en voor het Franse lied!
 

zaterdag 5 oktober 2024

Steve Miller 81 jaar

81 kaarsjes blaast Steve Miller vandaag uit. Ondanks deze leeftijd is hij nog steeds actief. Niet dat er ieder jaar een album verschijnt want het laatste album dateert alweer van 2011. Miller pakt echter nog regelmatig de gitaar. Welke dat is blijft bij hem altijd een lastige vraag, want Miller is een enthousiast verzamelaar van gitaren en heeft honderden exemplaren.

De Steve Miller band werd in 1966 opgericht en heeft totaal 18 studio albums uitgebracht. Wie deze albums op een regenachtige zondag elkaar gaat draaien krijgt een prachtig beeld hoe Steve MiIller meebeweegt met ontwikkelingen in muziekstijlen. Zo komt alles aan bod zoals Psychedelische Rock, Blues,  Pop en New Wave maar wel op een dusdanige manier dat de typische Steve Miller sound herkenbaar blijft.

Dat alles is extra knap omdat de band toch een beetje een duiventil is met tijdlijn met daarop zomaar zo'n 30 officiële bandleden. Dat nog los van de vele studiomuzikanten die aan de diverse albums hebben meegewerkt. Steve Miller is echter een enorm enthousiasmeerde (zeg maar aanstekelijk) gast die iedere keer de crew van DAT moment op sleeptouw weet te nemen. 

Helaas heeft deze duiventil er voor gezorgd dat NIET de band, maar Miller solo in de Rock & Roll Hall of Fame is opgenomen. Miller reageerde daar natuurlijk op gepaste wijze op door even een lijstje te tonen wie meegewerkt hebben aan zijn succes.

Voor vandaag kies ik voor het album Fly Like An Eagle. Het verscheen in 1976 en is het negende studio album van The Steve Miller Band. Het album kreeg van de muziekpers unaniem 4-5 sterren in de reviews. Niet alleen de pers was enthousiast want ook het publiek omarmde dit album en dat leverde in de VS maar liefst vier (!!) keer platina op.
Van het album werden vier singles getrokken waarvan titelsong "Fly Like an Eagle" verrweg het meest succesvol en staat ook vanaf het begin in de Top 2000.

Uitstekende Rock met hier en daar wat naweeën van de Psychedelische Rock zoals de titelsong. Miller zelf uiteraard in een hoofdrol als frontman en als geweldig gitarist. Toch doen de andere muzikanten niet voor hem onder en dat zorgt een prachtig gebalanceerd album.

Eén muzikant wil ik echter toch wel even noemen en dat is de bijdrage op mondharmonica van James Cotton op het nummer "Sweet Maree". Cotton die in 2017 overleed is een enorme legende als het om het mondorgel gaat.
Bij het grote publiek in Europa is Cotton misschien niet zo bekend maar heeft een indrukwekkende eigen catalogus bij elkaar gespeeld.
Daarnaast speelde Cotton oa met Gregg Allman, Elvin Bishop, Mike Bloomfield, Joe Bonamassa, Grateful Dead, Howlin' Wolf, Janis Joplin, B.B. King, Matt "Guitar" Murphy, Charlie Musselwhite (wat een combi!!), Keith Richards, Todd Rundgren, Santana, Taj Mahal, Big Mama, Joe Louis Walker, Muddy Waters, Sonny Boy Williamson en Johnny Winter.

Dat is nog eens een CV!
 
Heerlijk album om de zaterdag mee te beginnen. Lekker hoor!

Happy Birthday Steve!

vrijdag 4 oktober 2024

Dierendag

Zelf vind ik dat je altijd goed voor dieren moet zorgen. Ook als je besluit ze later op te eten. Zo lang ze leven zorg je goed voor ze. Punt!
 
Het barst van de band met een dierennaam en er is ook een eindeloze rij liedjes over dieren. Vooral honden doen het in die categorie erg goed. De keuze voor vandaag is echter gevallen op het album Animals van Pink Floyd.
Dit conceptalbum verscheen in 1977 en gaat eigenlijk helemaal niet over dieren. De dieren worden gebruikt als metafoor voor de diverse type mensen in de maatschappij. 
Daarbij wordt een vrij zwart beeld neergezet alsof er alleen maar bad guys zijn en een massa die klakkeloos volgt. 
Gelukkig is de echte wereld iets diverser wat niet wegneemt dat het geen kwaad kan om zo nu en dan eens door deze Pink Floyd bril naar de wereld te kijken en wat je eigen rol is.
 
Naast het indrukwekkende thema en uitstekende muziek blijft ook de hoes een van de mooiste die er gemaakt is. De foto op de cover is een project op zich geweest. Tegenwoordig gaat iemand waarschijnlijk met Photoshop aan de gang maar hier is serieus werk aan geweest.
Voor deze foto heeft een leger aan fotografen drie dagen hun best gedaan en waren er allerlei maatregelen voor het geval het varken wat in de lucht hing kuren zou krijgen. Het 12 meter grote varken trok zich van alle maatregelen niks aan en wist "te ontsnappen" en was zelfs even een gevaar voor het luchtverkeer.
Een betere promotie kon Pink Floyd voor hun nieuwe album niet krijgen. 
 
Het 12 meter lange varken is trouwens een Nederlands ontwerp en was ook meermaals bij optredens te bewonderen. 
Het beeld op de hoes doet heel onwerkelijk aan maar het is wel degelijk een bestaand gebouw. In de tijd dat het album verscheen was het een mega grote energiecentrale. De centrale sloot in 1987 en is inmiddels omgebouwd in luxe appartementen en bioscopen.
 
Animals...................
 

donderdag 3 oktober 2024

Stevie Ray Vaughan

Met 35 jaar toch veel en veel te jong naar de Blues hemel vertrokken. Vandaag zou hij 70 jaar geworden zijn...........
Stevie Ray was een enorm talent en wat hadden we nog voor moois mogen horen van deze gedreven bluesgitarist.

Z'n oudere broer Jimmy speelde al gitaar, maar al snel bleek Stevie Ray over meer talent te beschikken. Stevie Ray wilde dan ook al snel maar één ding: een geweldige gitarist worden.
Dat is absoluut gelukt maar Stevie Ray kon daarnaast aardig zingen, prima componeren en was ook nog eens een uitstekende producer.

Overigens is er van Jimmy en Stevie Ray een album wat ze samen hebben gemaakt, maar treurig genoeg is dat pas verschenen na het tragische ongeluk van Stevie Ray.
Veel rocksterren overlijden op jonge leeftijd door drank en drugs maar het aantal rocksterren wat is verongelukt met een vliegtuig is inmiddels ook een triest lijstje.

Stevie Ray kwam dan weliswaar niet met een vliegtuigongeluk om het leven, maar met een helikopter en dat mogen we helaas in dezelfde categorie plaatsen.
Stevie Ray kwam terug van een concert waar hij met Eric Clapton, Buddy Guy en nog wat gitaarlegendes had opgetreden. Eigenlijk zou Clapton in de heli stappen maar op het laatste moment werd er gewisseld.
Dat blijven toch altijd bizarre details. Hoe had dit verhaal eruit gezien als..........

Door zijn vroege dood zijn er niet heel veel albums van Stevie Ray. Tijdens zijn leven zijn er slechts vijf studioalbums en één live-album verschenen.
De albums zijn allemaal gemaakt samen met de band Double Trouble.

Na zijn dood kwam dan het album samen met zijn broer Jimmy en een groot aantal live albums en de nodige compilaties.
Double Trouble is na de dood van Stevie Ray doorgegaan met muziek maken en hebben nog een viertal albums gemaakt waarvan de meeste recente in 2019.

Mijn favorieten albums van Stevie Ray zitten in de vijf studio albums die hij tijdens zijn leven heeft gemaakt. Alle vijf aanraders voor liefhebbers van Blues en Blues Rock.
Soul To Soul en Texas Flood zijn mijn twee favorieten. De eerste recent nog gedraaid dus nu Texas Flood!

Smullen voor liefhebbers van elektrische Blues.

woensdag 2 oktober 2024

Sting 73 jaar

We kennen de vandaag jarige Sting allemaal wel als frontman van de succesvolle Britse band The Police. Ik was in die jaren (1978-1983) een enorme fan van de band, maar de eeuwigheidswaarde heeft het toch niet helemaal gehaald.
 
Een heel enkele keer komt er nog een album van The Police op de schijvendraaier en als ik eens een nummer op de radio hoor kan ik daar wel van genieten. 
Toen de band uiteenviel bleek al snel dat de meeste kwaliteit bij Sting zat. De andere wil ik niet te kort doen maar Sting was niet alleen frontman. Sting was toch ook wel de creatieve geest en in zijn solowerk laat hij meermaals zien niet zomaar wat leuke liedjes te maken, maar ook een boodschap mee wil geven.
 
Daarom gaat nu het album The Dream Of The Blue Turtles op de schijvendraaier. 
 
Wat er in Gaza en Libanon aan de gang is kan maar één etiket krijgen en dat is schandalig! Schofterig etc etc.
Een land wat precisie (Zwitserse uurwerken zijn er niks bij)  aanvallen uit kan voeren zoals op Entebbe moet nu ineens massa bombardementen uitvoeren? Echt? In noem het genocide! 
De oorlog (anders kan ik het niet noemen) in het Midden Oosten verdient alle aandacht maar zorgt er helaas voor dat de oorlog in Oekraïne niet de aandacht krijgt die nodig zou zijn.
 

De oorlog in Oekraïne en Sting laten zich simpel met elkaar verbinden met het nummer "Russians". We vinden het op het hierboven genoemde solo debuutalbum The Dream of the Blue Turtles uit 1985.
Schitterend album dat in een groot aantal landen de platina status wist te bereiken. In de VS zelfs driemaal en dan moesten er in die tijd 3 (!!!) miljoen fysieke exemplaren over de toonbank.
Het album was leverancier voor maar liefst zes singels waaronder de indringende protestsong "We Work the Black Seam".
 
Het album is niet een opeenstapeling van kritiek op de maatschappij want de hit "If You Love Somebody Set Them Free" gaat simpelweg over de ultieme liefde. Juist de diversiteit in teksten EN muziek maken dit album tot een must have!

Sting wordt vandaag 73 en dit album is 40 jaar oud. Een album met een grote eeuwigheidswaarde al is het maar door de regel I hope the Russians love their children too.
 
Sting Happy Birthday!
 

Don McLean 79 jaar

Wat een enorme carrière want in 1970 bracht de vandaag jarige Don al zijn eerste album uit en is nog steeds actief. Eerder dit jaar bracht Don McLean nog het album American Boys uit.

Op z'n verjaardag is de verleiding groot zijn meesterwerk American Pie uit 1971 op te zetten. Album heb ik extra mooie herinneringen aan want toen van mijn oma gekregen. Oma was een groot fan van het nummer "Vincent" wat naast "American Pie" de tweede hit was van Don's tweede album.

Het album American Pie is een meesterwerk maar toch kies ik vandaag voor het debuutalbum van Don. Tapestry bevat 11 mooie kleine folkliedjes. Klein in de zin van rustig wat niet wegneemt dat een groot deel van de teksten een artiest laten zien die begaan is met deze wereld. 

Los van de teksten is dit een album wat een heerlijke massage is voor de oren als je net wakker bent. Uitstekend album om met een bakkie een grijze dag zoals vandaag mee te beginnen. 

De versie die ik heb is een heruitgave uit 1980 en heeft helaas niet de fraaie grafische hoes van 1970. Dat doet echter niks af aan 11 heerlijk voortkabbelende folknummers.

Happy Birthday Don!