Deze week is het 50 jaar geleden dat het twaalfde album van The Stones verscheen. Voor de Amerikaanse markt was het zelfs al het veertiende album. In de beginperiode zijn er namelijk in de VS een paar extra albums uitgebracht.
Ook was de samenstelling van albums in de begin periode voor de VS en UK (en Europa) niet gelijk. Hits werden in de UK vaak bewust weggelaten om de verkoop van singles te stimuleren terwijl in VS de hits juist wel op albums verschenen.
Pas vanaf het album Their Satanic Majesties Request (1976) zijn de versies voor VS en UK gelijk.
It's Only Rock 'n Rollis zeker niet het beste album van The Stones, maar het staat toch in mijn Stones album Top 10. Voor mij is alles vanaf plaats zes erg lastig. Dan zijn er misschien wel 10-12 albums die als een soort van peloton over de streep komen.
Van deze It's Only Rock 'n Roll is wat mij betreft naast de titelsong ook het nummer "Time Waits for No One" een pareltje. Dat nummer staat dan ook in mijn lijstje van 25 favoriete Stones nummers.
Laatste jaar is nieuwkomer Hackney Diamonds een veel geziene gast op mijn draaitafel en heb ik met plezier opgenomen in mijn Stones top 10.
Het kwartet Beggars Banquet (1968), Let It Bleed (1969), Sticky Fingers (1971) en Exile on Main St.(1972) zijn al jaren mijn favoriete albums en draai ik meermaals per jaar. Gaan niet vervelen.
Daarna volgt het eerbetoon aan de Blues met het album Blue & Lonesome uit 2016 en Tattoo You. Vanaf plek 7 vind ik het razend moeilijk. Voorlopig heb ik deze It's Only Rock 'n Roll daar een plek gegeven en daar is toch niks mis mee?
Gewoon een prima Stones album!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten