50 jaar Exile on Main St.

Deze dubbelaar was mijn eerste Stones album. Inmiddels heb ik behoorlijk collectie Stones albums maar Exile on Main St. behoort nog steeds tot mijn favoriete kwartet Stones albums.

Op 1 september 2020 schreef ik op deze blog:

Dit kwartet platen is van zo’n bizar hoog niveau. Wat mij betreft ook het setje platen wat in een beetje collectie wel thuis hoort. Voor wie het niet uit het hoofd weet: Beggars Banquet, Let It Bleed, Sticky Fingers en Exile on Main St.
Briljant wat een rij platen......

Voor mij blijft dit de meest significante periode van The Rolling Stones. Wat de heren ervoor en erna hebben gemaakt is ook niks mis mee. Ik smul van hun Blues album Blue & Lonesome uit 2016. Ook oudjes als Aftermath en Between The Buttons zou ik niet graag missen. Verder is er natuurlijk een heerlijk rij uitstekende live albums door de heren gemaakt. Toch blijft het hierboven genoemde kwartet voor mij de signature muziek van The Stones. Vier mijlpalen met Exile on Main St. stiekem misschien wel als mijn favoriet.

Van Exile on Main St. zijn inmiddels diverse jubileum edities verschenen en je kan alleen al rond dit album een hele collectie beginnen. Meest opmerkelijke uitgave is een flightcase met daarin LP's, CD's en een enorme berg prullaria zoals toegangskaarten, pasjes en speldjes. Tweedehands gaan dat soort koffertjes probleemloos weg voor 1500 Euro. Wie diepe zakken heeft leuk, maar ik ben toch wat allergisch voor te grote rariteiten.

Toen het album in 1972 verscheen waren de kritieken nogal divers. Zelf was ik mega enthousiast en snapte niet zo goed dat er misverstand kon zijn over de kwaliteit van dit album. Het kwam ook precies op het juiste moment in mijn leven. Ik was nog net geen 16 en op zoek naar een eigen weg en eigen identiteit. Dus ik vond dit een heerlijk album. Duidelijk hier en daar wat ondeugende teksten. Of ik het allemaal al begreep deed er niet toe want het was smullen. Een album vol met heerlijke Rock.

Nog beter: een dubbelalbum waar niet alle "kenners" het over eens waren.

Inmiddels is de collectieve muziekpers wel bijgedraaid en staan ze unaniem achter een vijf sterren waardering. Terecht zeg ik dan!

 

Vier kantjes de beste Rock & Roll band van dit deel van het heelal met hier en daar een wat steviger nummer en zo nu en dan een lekkere uitstap naar de Blues.

 

Liefhebbers van dit album doen zichzelf beslist een plezier om de documentaire Stones In Exile te bekijken. De toeschouwer krijgt een kijkje in de keuken hoe dit meesterwerk 50 jaar geleden tot stand is gekomen.

 

50 jaar...........