Neil Young: Dorothy Chandler Pavilion 1971

Vrijdag 6 mei jl. verschenen drie reeds eerder aangekondigde offciele bootlegs van deze eigenzinnige muzikant. Van alle drie had ik een pre-order gedaan en de eerste is een dezer dagen binnengekomen.

Het gaat hier om het laatste concert van de solo tournee die Neil in 1971 heeft gehouden. Van dit concert zijn tientallen bootlegs gemaakt met zeer uiteenlopen titels. Een kleine opsomming:

• At The Los Angeles Music Center - TMQ 1971
• Coming Home - TMQ 1971
• I'm Glad Y'all Came Down - Rubber Dubber Records 1971
• I'm Happy That Y'all Came Down - Collectors Record 1971
• Live On Sugar Mountain: February 1, 1971 - White Cover Folks 1971
• Live On Sugar Mountain: February 1, 1971 - Skylonda 1971
• Young Man's Fancy Los Angeles - Contra Band Music 1971
• Live At The Los Angeles Music Center - AER Records 1972
• 'Neil' Live - Ditolino Records 
• Young Man's Fancy -  Zerocks
• Young Man's Fancy - Verzyl

Zoals je ziet een mega populaire bootleg waar heel veel mensen veel geld aan hebben verdiend behalve ome Neel zelf. Daar is sinds afgelopen vrijdag dus verandering in gekomen.

Met als titel Dorothy Chandler Pavilion 1971 maakt het album nu onderdeel uit van de officiële bootleg serie kortweg OBS genaamd.

De setlist bestaat uit een vijftiental nummers waarvan ongeveer de helft nog niet op een album was verschenen toen dit concert werd gehouden. Dus de bezoekers aan dit concert werden verwend met veel nieuw materiaal.

Het concert is van 1 februari 1971 en Harvest - waar Neil vier nummers van speelt - zou pas een jaar (ook op 1 februari) later verschijnen. Neil speelt ook twee nummer die pas op Time Fades Away (1973) zouden verschijnen en het nummer "See The Sky About To Rain" vinden we pas op het album On The Beach uit 1974.

Hier de volledige setlist met de albums/singles waar ze officieel voor het eerste op verschenen.

1. On The Way Home (Buffalo Springfield, Last Time Around, 1968)
2. Tell Me Why (After The Gold Rush, 1970)
3. Old Man (Harvest, 1972)
4. Journey Through The Past (Time Fades Away, 1973)
5. Cowgirl In The Sand (Everybody Knows This Is Nowhere, 1969)
6. Heart of Gold (Harvest, 1972)
7. A Man Needs A Maid (Harvest, 1972)
8. Sugar Mountain (b-side The Loner, 1969)
9. Don’t Let It Bring Me Down (After The Gold Rush, 1970)
10. Love In Mind (Time Fades Away, 1973)
11. The Needle and the Damage Done (Harvest, 1972)
12. Ohio (CSN&Y, 4 Way Street, 1971)
13. See The Sky About To Rain (On The Beach, 1974)
14. I Am A Child (Buffalo Springfield, Retrospective, 1969)
15. Dance Dance Dance (Crazy Horse, Crazy Horse, 1971)

Wie naar de setlist kijkt en al wat live albums van Neil heeft zal dit een overbodig album vinden. Dat is het ook. Voegt nauwelijks wat toe. Toch smullen fans zoals ik van de kleine verschillen tussen deze opnames en die van een paar maanden eerder of juist van die van een paar maanden daarna. 

Sommige mensen kunnen de stem van Neil niet verdragen. Ik kan er echter geen genoeg van krijgen. Dit soort concerten mogen van mij de hele dag opstaan. Probleemloos draai ik vier, vijf, zes van dit soort albums achter elkaar.

Vroeger had ik de nodige bootlegs van vooral TMQ en meestal op dat zuurstok kleurige vinyl. Matige tot slechte kwaliteit en heb het ook allemaal van de hand gedaan. Ik draai dat gewoon niet meer. Als puber vond ik het echter mega interessant, maar ik laat geen platen in de kast staan die ik toch niet draai. Zeker niet als verzamelaars ook nog eens absurde bedrage voor dat soort bootlegs neerleggen.

De geluidskwaliteit van deze officiële bootleg is dik in orde en wie nog geen live album van Neil uit deze periode heeft doet hier geen miskoop aan. Er zijn wat betere zoals Live at Massey Hall 1971en wellicht vind ik Royce Hall - 1971 die gelijk met deze Dorothy Chandler Pavilion 1971 werd uitgebracht net een tikkie beter. Neemt niet weg dat deze Dorothy Chandler Pavilion 1971 gewoon een puike live plaat en een periode die voor veel fans toch het interessants is.

Voor de hoes is de afbeelding "gepikt" die onder andere gebruikt is voor de de bootleg I'm Glad Y'all Came Down van Rubber Dubber Records.
Leuk detail is dat zelfs de ringwear is overgenomen. Dat was natuurlijk een fluitje van een cent om dat met Photoshop weg te werken. Omwille van de authentieke sfeer is voor dit aardige detail gekozen.

Toch is de conclusie dat het een zwaar overbodig album is en ben er dan ook er blij mee. Overbodig kan zo rijk zijn ben ik vandaag maar weer eens achter gekomen!