De meeste oudjes onder ons kennen wel het live album 4 Way Street. Deze dubbelaar van het legendarische kwartet Crosby, Stills, Nash & Young verscheen in 1971 een jaar na het meesterwerk Déjà Vu.
4 Way Street is opgenomen in de zomer van 1970 en eigenlijk was het viertal al de tent met elkaar aan het uit knokken.
Vier geweldige artiesten maar ook vier ego's. Een deel van de opnames van 4 Way Street zijn gemaakt in de Fillmore East.
Wie geen genoeg kan krijgen van CSN&Y en The Fillmore East is gister op een heerlijk cadeautje getrakteerd.
Vrij kort na het optreden van het viertal tijdens het Woodstock festival traden ze al een aantal keren op in The Fillmore East. Van deze vier concerten zijn opnames gemaakt en zijn sinds gister voor ons alle beschikbaar.
Over de muziek hoeven we het natuurlijk niet te hebben. Zie foto met setlist onder aan dit blogje. Veel logische keuze's en een enkele opvallende!
Een geweldig viertal die zelfs in 1969 al over een prachtige repertoire beschikte. Ook vier artiesten die al het een en ander hadden meegemaakt, want alle vier speelde ze eerder in een top band.
Na één luisterbeurt (stiekem had ik online al het nodige zitten te luisteren) van deze Live At Fillmore East ben ik er eigenlijk al wel uit. Voor de gemiddelde fan misschien een overbodige uitgave als 4 Way Street al in de kast staat.
Toch klink dit album veel en veel authentieker dan 4 Way Street. Ik hoort sowieso duidelijk meer samenwerking (4 Way Street is toch wel heel erg solo-ego's) en ik hoor vooral meer ontspanning.
Misschien hier en daar technisch niet perfect, maar als je je daar aan ergert moet je geen live albums kopen.
Er staat hier bizar veel van het viertal in de kast. Deze Fillmore gaat de komende tijd met grote zekerheid koploper worden.
Geluidtechnisch bizar goed voor 55 jaar oude opnames, keurig geperst en geen papierstof op de platen. Zeer fraaie hoes en het geheel is uiteraard opgedragen aan de overleden David Crosby.
Een prachtige tijdsdocument dat ook nog eens goed laat horen dat het zo nu en dan wel koek en ei tussen het viertal was.
Beste Gerard, ik lees je blog altijd met belangstelling. Ik weet niet hoe ik er ooit terecht gekomen ben, dat maakt ook niet uit: ik kijk elke dag wel effe of je wat geschreven hebt. Een aantal van de artiesten die je hoog acht, staan bij mij ook aan top: vooral Neil Young (ik volg hem inmiddels ook alweer meer dan 50 jaar, hij is wel een constante factor, niet alles vind ik even mooi, maar altijd toch weer de moeite waard, hij heeft zichzelf vaak opnieuw uitgevonden, hij is zo'n beetje de enige constante over zulk een lange periode).
BeantwoordenVerwijderenJij bent een liefhebber van de Stones, ik heb veel van deze jongens, maar veel ook niet, ik ben meer van de Beatles. Het zijn echt twee verschillende groepen, slechts korte tijd in hun bestaan bewogen ze op hetzelfde toneel, en ze respecteerden elkaar. Ik hou van beide bands, maar ik ben niet zo van dat showgedoe. Ik hou daarnaast van heel veel, maar vooral ook van Elvis Costello, Nick Lowe, John Hiatt en Graham Parker. Maar waarom ik eigenlijk schrijf is om te vragen hoe het komt dat je nog niet geschreven hebt over de Archives III box van Neil Young? Groet, Huib
Sorry ik zie je reactie nu pas. De focus ligt bij mij heel nadrukkelijk op vinyl. Ik heb wel op 13 sept Takes behandeld. Dat is een 2LP set met nummers uit de NYA Vol III box
Verwijderen