Vonda Shepard in De Boerderij

Bij het grote publiek werd Vonda vooral bekend door haar optredens en soundtracks voor de TV serie van Ally McBeal. Voor deze serie heeft ze meer dan 500(!!) songs geschreven!

Een tweetal van die soundtracks maken al ruim 20 jaar deel uit van de playlist die we gebruiken als we naar Zuid-Europa rijden. Dat doen we doorgaans minimaal twee keer per jaar. Een keer voor de wintersport en een in de zomer naar een zonnig oord zoals Kroatië, Italië of Spanje.

 

De albums Songs from Ally McBeal (1998) en Heart and Soul (1999) zingt ons gezin dan ook van voor tot achter mee.
Toen bekend werd dat Vonda in De Boerderij zou gaan optreden maar gelijk kaartjes besteld en gisteravond was het zover.

De tournee die Vonda en haar band op dit moment maakt staat in het teken van haar nieuwe album  Red Light, Green Light dat afgelopen herfst verscheen.

Vonda heeft een geweldige stem en meeste nummers die ze zingt zijn door haar zelf geschreven. Daarnaast zingt ze altijd wel een paar covers en door de jaren heen heeft ze ruim 200 verschillende covers live gespeeld.

Ook gisteravond in De Boerderij zong Vonda een zestal covers van een totale setlist van 22 nummers. Vonda wisselt heerlijke luisterliedjes af met zo nu en dan lekker pittige Pop Rock en er kwam zelfs een prima funky nummer voorbij.

De stem van Vonda is fenomenaal en als je dan in de begeleidende band gaat zitten stap je wel in hele grote schoenen. 

De band waar ze mee op tournee is zijn alle drie muzikanten waar Vonda al mee mee samenwerkt en het was echt een geoliede machine die op het podium stond.

Uitstekende muzikanten die naast Vonda hun sporen hebben verdiend bij onder meer Tina Turner en Johnny Cash. 

 

De geweldige stem van Vonda nam het in wat stevigere nummers ook een paar keer op tegen de band met wat mij betreft als rockend hoogtepunt "Sweet Inspiration". De hele setlist was om te smullen maar er staken er wel een paar nummers bovenuit. Zo was de vertolking van "In July" van het album Chinatown (2002) en geweldige traktatie voor de oren.

Als fans van het eerste uur wisten we natuurlijk ook de heerlijke uitvoering van "I Only Want to Be With You" te waarderen.

 

Van haar nieuwe album speelde Vonda zes van de tien nummers en dat klink allemaal weer heerlijk.

Toch ben ik sinds gister van mening dat Vonda live beter is dan in de studio. De albums rond Ally McBeal zijn sowieso wat overgeproduceerd. Dat is logisch want zo'n serie moet natuurlijk als chocolademousse naar binnen schuiven.

Ook de andere albums van Vonda zijn best wel "braaf" geproduceerd. Niks mis mee maar wat ze gister in De Boerderij liet horen was wat mij betreft next level. Als een puber die voor het eerst alleen op vakantie gaat en helemaal los gaat. We waren al fan van Vonda en daar is gister een flinke schep bovenop gekomen.

 

Het smaakte in ieder geval naar meer en als Vonda nog eens in de buurt is zijn we zeker weer van de partij.

 

 

Setlist De Boerderij - 23 februari 2023

Shine Your Light
Red Light, Green Light
Dirty Laundry Line
In July
The Sunset Marquis
I Just Don't Get It
Walk on the Water
The Wildest Times of the World
Like a Hemisphere
Walk Away Renée (The Left Banke cover)
Need Your Love

Pauze:
To the Stars
I Know Better
Respect Yourself (The Staple Singers cover)
Maryland
Disappear
Sweet Inspiration (Dan Penn cover)
Baby, Don't You Break My Heart Slow
Searchin' My Soul

Toegift:
Tell Him (The Exciters cover)
I Only Want to Be With You (Dusty Springfield cover)
You Belong to Me (Joni James cover)

Rusty Young

Vandaag had Rusty Young er waarschijnlijk graag een jaartje bij gedaan. Deze getalenteerde multi-instrumentalist overleed in 2021 op 75 jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartaanval. Het betekende tevens het einde van Poco waar Rusty frontman was.

 

Poco is een band die vooral Countryrock speelde en kennen in de VS een enorme populariteit. Uitstekende band in dit genre maar stond - in mijn ogen geheel ten onrechte - toch vooral in de schaduw van de Eagles.
In 1968 vormde Rusty Young (steel gitaar, dobro, banjo, zang) samen met  Randy Meisner (bas en zang), George Grantham (drums en zang), Richie Furay (gitaar, zang) en Jim Messina (gitaar, bas, zang) de eerste samenstelling van Poco.

Ook Gregg Allman maakte deel uit van de eerste repetities van Poco maar de lange jams waar Gregg toch voor warm liep ging hij niet bij Poco vinden. 

Gregg vloog dus na een paar dagen van de West Coast terug naar Macon-Florida om zich te vervoegen bij z'n broer Duane die bezig was The Allman Brothers uit de grond te stampen.

 

Furray en Messina waren dan weer vrij gekomen van een andere grote band namelijk Buffalo Springfield. Ook bij Poco ging alles niet zonder of stoot want de eigenzinnige Meisner verliet al rap de band om z'n heil bij de Eagles te gaan zoeken.

Meisner werd in 1969 vervangen door Timothy B. Schmit die uiteindelijk een paar jaar later ook naar de Eagles zou vertrekken.

 

Heel gek is het niet dat bij een band die ruim 50 jaar aan de weg timmert er het nodige verloop is. Toch heeft Poco door de jaren heen maar 22 verschillende bandleden gehad. Dat valt alles mee als je dat vergelijkt met bands als Chicago en Santana.

Rusty wist doorgaans de rust wel te bewaren en liet zich door vertrekkende bandleden niet van de wijs brengen en heeft tot zijn dood op energieke wijze Poco vorm gegeven.

Met 19 studio-albums en 9 live-albums heeft Poco ook een zeer indrukwekkende catalogus achtergelaten. Daarnaast is er een karrenvracht (30 stuks!) aan officiële verzamelalbums uitgebracht. In de VS smullen de liefhebbers daarvan en net zoals bij Creedence Clearwater Revival krijgen de fans blijkbaar geen genoeg van weer een verzamelalbum.

Voor bij de koffie een willekeurige stapel Poco platen gepakt. Uiteraard heeft Poco ook mindere platen gemaakt maar vooral heel lekkere muziek en ik kan dit echt de hele dag op hebben staan. 

 

Chrissie Hynde – Standing In The Doorway (Sings Bob Dylan)

Wie regelmatig op deze blog komt weet dat ik een behoorlijk grote fan van Bob Dylan ben. Heb redelijk wat albums van de woordentovenaar maar ik ken genoeg verzamelaars die hebben een veelvoud staan.

 

Naast de albums waar Dylan zijn eigen werk zingt kan ik doorgaan ook genieten als anderen de kunstwerkjes van woordentovenaar aan een album toevertrouwen.

Zo heb ik albums van The Hollies, The Byrds en Lucinda Williams die volledig uit Dylan covers bestaan. 

Denk nu niet dat dit een verzamelthema is wat wel te behappen is, want de lijst van artiesten die een volledig album met Dylan covers hebben gemaakt is eindeloos.

Toch heb ik mij recent laten verleiden tot het album Standing In The Doorway van Chrissie Hynde uit 2021. Het is een heus lockdown album met daarop een negental niet alledaagse Dylan covers.

 

We kennen Chrissie natuurlijk vooral van de Pretenders waar ze al vanaf de oprichting in 1978 het gezicht van de band is.

Met de Pretenders heeft Chrissie een negental studio-albums gemaakt en een viertal live-albums. De teller wat betreft singles is inmiddels voorbij de 50. Hoewel de Pretenders tot aan de Coronacrisis regelmatig een single uitbrachten werden de grote successen toch vooral in de eerste 20 jaar van het bestaan van de band behaald.

Het grote publiek zijn de Pretenders een beetje vergeten en dat zien we ook aan de Top 2000. Ondanks heerlijke nummers als "Back on the Chain Gang", "I Go to Sleep" en "2000 Miles" zijn de Pretenders in de lijst der lijsten al een aantal jaren niet meer terug te vinden.
Jammer want The Pretenders verdienen het in mijn ogen om regelmatig gedraaid te worden.

Op deze Standing In The Doorway wordt Chrissie begeleid door een van haar maatjes van The Pretenders namelijk door Martin Chambers. Deze multi-instrumentalist is een van de medeoprichters van The Pretenders en heeft voor dit album ook de productie voor z'n rekening genomen.

Artiesten die een album met uitsluitend Dylan songs willen maken kunnen natuurlijk kiezen uit een enorme catalogus van meer dan 600 songs. Ik kan zelf absoluut niet zingen maar als ik nu 8-10 nummers uit zou mogen zoeken om zelf een Dylan album te maken zou ik het niet gelijk weten.
Ik zou er wel voor kiezen om minder bekende nummers te nemen en klassiekers als "Mr Tamborine Man", "Blowin' In The Wind" en "Like A Rolling Stone" lekker links laten liggen.

Gelukkig heeft Chrissie dat ook gedaan en niet voor de plat gewalste Dylan covers gekozen.Over de zangkwaliteiten van Chrissie hoeven we het niet te hebben en dit luistert gewoon heerlijk weg en pas na een paar nummers had ik door dat ik naar Dylan covers zat te luisteren. Prima!

Het is allemaal net een tandje rustiger dan wat Chrissie met The Pretenders doet, maar liefhebbers van mooi gezongen luisterliedjes gaan deze Standing In The Doorway zeker waarderen.

Ibrahim Ferrer

Vandaag is het de geboortedag van deze Cubaanse muzieklegende. Ibrahim werd in 1927 geboren in een Cubaanse dansschool en op z'n twaalfde overleed z'n moeder. Om aan de kost te komen zong hij in clubs bij diverse orkesten en muziekgroepen.

 

Begin jaren 90 verruilde hij - zonder enige internationale roem te hebben vergaard - het podium voor een schoenenpoetskist. Toch ontpopte dit talent zich eind jaren 90 alsnog.
Via de Afro-Cuban All Stars en de Buena Vista Social Club verkreeg Ibrahim de status van een wereldster. In die periode leerde hij veel andere muzikanten kennen waaronder multitalent Ry Cooder.

Feitelijk start de muziekcarrière van Ibrahim op z'n 70e en op z'n 73e won hij een Grammy voor de beste nieuwe artiest.

In een paar jaar tijd stond Ibrahim op alle grote wereldpodia en ieder hield van hem. Ibrahim zong vooral covers en Cubaanse klassiekers, maar heeft ook de nodige eigen composities op zijn naam staan.

Een van de beste solo-albums van Ibrahim is Buenos Hermanos. Dit album verscheen in 2003 en dat was ver voor de revival van de LP. Dit album was aanvankelijk dus alleen op CD verkrijgbaar.

In 2016 verscheen er dan eindelijk een vinyl versie maar dat ging wel ten koste van het nummer "Boliviana". De totale speelduur van de CD was immers te lang voor een enkele LP.

Die fout werd in 2020 recht gezet door een schitterende dubbel LP met alle nummers en een viertal extra nummers die niet eerder uitgebracht waren.
Het gaat bij dit album om een remaster op 180 grams vinyl en de platen zitten in een schitterende klaphoes. Het album wordt vergezeld van een boekje met songteksten die voorzien zijn van een Engelse vertaling. Tel daar het schitterende fotowerk bij op en veel beter kan het niet worden.

Uiteraard gaat het vooral om de muziek en daar is niks op af te dingen. Uiteraard moet je wel van dit genre houden en als ik eerlijk ben vind ik dit eigenlijk beter dan wat Ibrahim met de Buena Vista Social Club heeft gemaakt.
Hoewel ook bij deze Buenos Hermanos vriend Ry Cooder achter de knoppen zit vind ik het allemaal net wat authentieker klinken. Cooder heeft natuurlijk de neiging om alles perfect te willen doen en dat is op het wereldberoemde album Buena Vista Social Club ook goed te horen.
Niks mis mee maar de puurheid van deze Buenos Hermanos bevalt mij net iets meer.

Deze Buenos Hermanos is een feest voor de oren en de stem van Ibrahim was op die leeftijd nog onwaarschijnlijk goed. Goed? Waanzinnig goed.............

Ibrahim overleed in het ziekenhuis van Havana op 78-jarige leeftijd aan problemen met een groot aantal van zijn organen.
Nog geen 10 jaar aan de wereldtop maar bij zowel bij de liefhebber als bij het grote publiek heeft Ibrahim een onvergetelijke indruk achtergelaten.

Internationale Dag van de Walvis

Vandaag aandacht voor het wel en wee van het grootste zoogdier op aarde. Overbevissing en verontreiniging zijn belangrijke redenen waarom de walvis een bedreigde diersoort is. 

50 jaar geleden was een dagelijkse lepel levertraan in de winter een must en nu ben je bijna een crimineel. Zelf noem ik dat voortschrijdend inzicht en we moeten een beetje uitkijken met wijzen wat onze voorouders allemaal fout hebben gedaan.
Wel van leren. Juist van leren. Alleen ik verdom het om boete te doen voor fouten die mijn voorouders hebben gemaakt. Ik wil helpen met repareren maar niet de zwarte piet (als dat zo nog mag heten) krijgen

Zelf ben ik altijd enorm in de onderwaterwereld geïnteresseerd geweest en docu's over de zee kan ik niet genoeg van krijgen. Deze blog gaat echter over muziek, maar ook dan komt de walvis ruim aan bod.

Zo kennen we het nummer "The Whale Has Swallowed Me" van bluesfenomeen J.B. Lenoir. Als dat gebeurd is komt Tom Waits met het nummer "Starving In The Belly Of A Whale" van het album Blood Money (2017).

Toch vinden ze bij Yes dat we de walvis daarom nog niks mogen doen en maken dat kenbaar met het nummer "Don't Kill The Whale" wat we vinden op het album Tormato (1978).

Bij ELO houden ze het simpel en op het album Out Of The Blue uit 1977 vinden we het nummer  "The Whale".
Crosby & Nash maakte zich in 1975 echter al flinke zorgen getuige het nummer "To The Last Whale"

Als zesde album voor deze zondag heb ik gekozen voor het album Whales And Nightingales van Judy Collins wat in 1970 verscheen.

Fijne set albums maar de walvis heeft daar geen ene ruk aan.................

Taylor Hawkins

Het is vandaag de geboortedag van Taylor die vorig jaar veel en veel te jong is overleden. We kennen Taylor natuurlijk vooral als energieke drummer van de Foo Fighters waar hij in 1997 William Goldsmith verving.

Op het tweede album (The Colour and the Shape 1997) van de Foo Fighters maakte Taylor nog niet deel uit van de vaste bezetting maar zat hij al wel een paar keer achter de drumkit.
Dat maakte bij de andere leden blijkbaar goede indruk dat hij daarna tot de vaste bezetting ging behoren.

Samen met de Foo Fighters heeft Taylor een negental studio albums gemaakt naast de diverse verzamel en live-albums.

Naast zijn nadrukkelijk bijdrage aan de Foo Fighters was Taylor actief met zijn eigen band Taylor Hawkins and the Coattail Riders waar hij drie albums mee maakte.

Taylor was verder erg geliefd als inhuurkracht en is te horen op albums van Alanis Morissette, Elton John, Ozzy Osbourne, Iggy Pop en Miley Cyrus.

Een veelzijdige drummer die een enorme leegte bij de Foo Fighters heeft achtergelaten. Het zijn ook hele grote schoenen om in te gaan staan, maar de band heeft wel aangegeven door te willen gaan en staan dit jaar minimaal op een paar festivals.

Voor vandaag doe even vier kantjes Greatest Hits om nog eens even stil te staan bij het verlies van deze geweldige drummer. Een uitstekende verzamelaar die in een groot aantal landen meermaals de platina status wist te bereiken en overal hoog in de hitlijsten was te vinden.

Gelukkig werd het album naast CD ook gelijk op vinyl uitgebracht en daar ga ik nu even van genieten. 

The Marcus King Band - Soul Insight

Dit debuut verscheen in 2015 op CD maar de vinylliefhebbers moesten serieus meer geduld hebben. Terwijl juist onder de fans van dit soort muziek heel veel vinyl liefhebbers zitten. 

Dit soort muziek? The Marcus King Band speelt een heerlijke mix van Blues en Rock en dat met een stevige scheut Soul. Misschien mag het wel gewoon Southern Rock heten maar hang mij er niet aan op.

 

Ik had jaren geleden een paar nummers van dit debuut gehoord. De lijst met wensen was toen al zo groot dat ik dit album toen geen nadere aandacht gaf. Het kwam dus niet op een wensenlijstje en dat is toch wel een serieuze misser geweest!

Gelukkig zijn daar vrienden voor om dit recht te zetten. Zo ging een van mijn vrienden er wel vanuit dat gezien mijn muzieksmaak ik deze gasten wel in de collectie zou hebben. Met enig schaamrood op de kaken moest ik dat echter ontkennen. Dus snel op het wensenlijstje gezet!

 

Ik wilde vandaag gaan fietsen maar de regen gooide roet in het eten. Dus een alternatief en ik nam mij voor om één album te gaan kopen om deze druilerige en grijze dag toch wat leuker te maken. Echt maar één album kopen en dit moest op m'n lijstje staan EN van een band zijn waar ik nog niks van had.

 

Ik heb nogal wat discipline issues en ik kan dan zomaar met vijf platen thuiskomen die helemaal niet op welk lijstje dan ook staan. Vandaag wist ik mij te beheersen en ik kwam alleen met Soul Insight thuis.

 

Geen probleem want dit album mag gewoon de hele dag opstaan. Het is onbegrijpelijk dat een fan als ik van onder andere The Allman Brothers nog niks van The Marcus King Band had staan.

 

Wat een heerlijke mix van muziekstijlen uitgevoerd door puike muzikanten en heerlijke soulfull zang. Aantal briljante gitaarpartijen zonder dat het pleurisherrie wordt. Niet alleen de fans van The Allman Brothers zullen de The Marcus King Band weten te waarderen. Een nummer als "Fraudulent Waffle" is onmiskenbaar door Santana geïnspireerd. 

Weer een paar nummers verder zitten er dan weer onmiskenbaar een aantal Jazz invloeden in dit album. Ondanks de verschillende muziekstijlen is het toch een evenwichtig album omdat deze jongens het op een uitstekende wijze met elkaar weten te blenden.

Na een eerste luisterbeurt van het gehele album ben ik diep onder de indruk. Deze muziek past mij als ingelopen Italiaanse schoentjes en hier gaan zeker nog meer albums van in de collectie komen.

 

Naast een drietal albums met The Marcus King Band heeft frontman Marcus King inmiddels ook een tweetal solo-albums uitgebracht. Daarnaast heeft The Marcus King Band een EP op haar naam staan.

 

Discografie Marcus King:

The Marcus King Band - Soul Insight (2015)
The Marcus King Band - The Marcus King Band (2016)
The Marcus King Band - Due North EP (2017)
The Marcus King Band - Carolina Confessions (2018)
Marcus King - El Dorado (2020)
Marcus King - Young Blood (2022)

Dag van de betaalde liefde

Wie deze dag bedacht heeft weet ik niet maar ik vind het een geweldige "the day after". De dag na Valentijnsdag dus. 

Eigenlijk is in veel gevallen Valentijnsdag natuurlijk ook gewoon een dag van de betaalde sex. Al die mannen die ineens bloemen kopen in de hoop s'avonds een goeie beurt te krijgen.

Ieder mag daar van mij een heel romantisch verhaal van maken maar het is gewoon betaalde sex. 

Valentijnsdag is toch een dag waar ik al serieus pukkeltjes van krijg. Doorspekt van commercie en ik ben ook wel een beetje klaar met al die Amerikaanse invloeden op onze cultuur.

Als iemand het Suikerfeest wil formaliseren staan we te steigeren, maar klakkeloos laten we ons Kerst, Halloween en Valentijnsdag in ons mik schuiven. Thanksgiving zit eraan te komen!

Genoeg over Valentijnsdag want vandaag is het dag van de betaalde liefde. Dit is overigens een pad waar ik zomaar op terecht had kunnen komen gezien een van mijn jeugdzondes.

Ik zat in de vierde klas van de lagere school en een meisje bij mij in de klas wilde zien hoe een jongens plasser eruit zag.

Mijn leergierigheid lag vooral buiten de schoolmuren en waarom moeilijk doen als ik dan ook even kon kijken hoe een meisjesplasser eruit ziet. 

We spraken na schooltijd af achter de soos tegenover de school. Op de afspraak kwam ze echter niet alleen maar samen met haar oudere zus die in de vijfde zat.

Die wilde meekijken!

Ho, ho. De ondernemer in mij vond dat een slechte ruil. De twee meisjes vonden dat eigenlijk ook wel en ik kon een mooie vulpen krijgen als zus ook mee mocht kijken.

Zo gezegd zo gedaan en door deze daad had ik de eerste stap gezet op het pad van de betaalde liefde.

De lezer die nu meer verwacht moet ik helaas teleurstellen want hier is het bij gebleven. 

 

Betaalde liefde is wel een heerlijk onderwerp om muziek bij uit te zoeken en het zijn echt honderden en honderden nummers.

Voor vandaag vier albums uitgezocht met daarop een passend nummer. 

Prima arbeidsvitaminen voor vandaag.

 

"House Of The Rising Sun" - Bob Dylan - debuut album (1962)

"Honky Tonk Women" - The Rolling Stones - Stones Story (1965)

"Maggie McGill" - The Doors - Weird Scenes Inside The Gold Mine (1975)

"The Acid Queen" - The Who - Tommy - OSR (1975)

 

 

14 Hidden Gems From The Bootleg Series 1963-1997

Een paar dagen geleden blogde ik nog over onze woordentovenaar en had niet gedacht zo snel al weer aandacht aan Bob te besteden. Toch moet ik deze tip even geven. Zojuist liep ik even een tijdschriftenwinkel in en daar lag al de Mojo van maart.

De supermarkten mogen dan snel zijn met paaseitjes, maar een nummer van maart nu al in de winkel vind ik ook tamelijk overdreven. Op de cover staat Bob Dylan en als bijlage een CD met een 14 tal nummers uit The Bootleg Series. 

Dylan stort al een jaar of dertig officiële bootlegs over zijn fans uit. In bizarre aantallen en voor een normale sterveling is dat niet bij te houden. Zeker omdat ook regelmatig een gewoon album van de meester verschijnt of een boeiende compilatie.

Wie alleen Dylan platen koopt en draait zal een eind komen, maar hoe goed Dylan ook is...............ik mag ook graag andere muziek horen.

Inmiddels staat de teller op nummer 17 als het om de Bootleg Series gaat en wie voor de vinyl versies heeft gekozen heeft dan 49 (!!!) zwarte schijven aan z'n collectie toegevoegd. Je kan eventueel kiezen voor de CD varianten omdat die aanmerkelijk voordeliger zijn geprijsd.

Toch is het zeker de moeite waard om een paar delen in de collectie op te nemen. Voor wie ook dat nog te heftig vindt kan mogelijk troost vinden in de CD die bij dit maart nummer van Mojo zit.

Een heerlijke setlist met een aantal briljante nummers in soms prachtige uitvoeringen. De alternatieve versie "Most Of The Time" is echt geweldig met heerlijk vol gitaarspel.
Ook versie van "I Pity The Poor Immigrant" is om vingers en duimen bij af te likken. We kennen dat natuurlijk van het album John Wesley Harding en gaat natuurlijk nooit vervelen.

Van de 14 nummers/versies had ik er pas twee in m'n collectie dus een uitstekende aanvulling van de Dylan collectie. Op dit "cadeau-cdtje" staat zelfs al een nummer (Mississippi) van The Bootleg Serie 17 die afgelopen januari verscheen. Bij Mojo zijn ze er in alle opzichten snel bij!

Ik ga voor niemand reclame maken maar Dylan fans willen vast weten dat dit CDtje er is.

Steve Hackett

Deze briljante muzikant/componist doet er vandaag een jaartje bij en mag 73 kaarsjes uitblazen. We kennen Hackett natuurlijk vooral van zijn periode bij progressieve rockband Genesis waar hij tussen 1970 en 1977 gitaar speelde.
Voor mij de meest interessante periode van Genesis met boeiende zoekpaden.

Uit die periode stammen verreweg de beste albums van Genesis, want als we eerlijk zijn dan zijn DIT toch de zes beste studio-albums van Genesis?

• Nursery Cryme (1971)
• Foxtrot (1972) 
• Selling England by the Pound (1973) 
• The Lamb Lies Down on Broadway (1974)
• A Trick of the Tail (1976)
• Wind & Wuthering (1976)

Na zijn periode bij Genesis heeft Hackett als solo-artiest een enorme catalogus bij elkaar gespeeld. Hackett zit bijna aan de 30 studio albums en dat is het dubbele van de catalogus van Genesis. Toch heeft Hackett als solo-artiest nooit de roem vergaard die wel Genesis ten deel is gevallen. Dat is begrijpelijk maar ook jammer want het solowerk van Hackett is fenomenaal goed. 

Probleem is dat de media zijn solowerk met Genesis gingen vergelijken. Dat is natuurlijk onzin want dan was Hackett vast wel bij Genesis gebleven. 

Hackett maakt vooral Progressieve Rock die beslist minder toegankelijk is dan het werk van Genesis. Hier en daar hoor je duidelijk hoe zijn invloed op Genesis is geweest, maar Hackett laat zich duidelijk graag door een groot aantal muziekstijlen inspireren.
Zo ook door klassieke muziek en een deel van de catalogus van Hackett bestaat uit klassieke muziek. Zeven van de solo albums van Hackett zijn pure klassieke albums en verre van een flauw niveau. 

Meest opvallende solo album wat Hackett gemaakt heeft is denk ik wel Blues with a Feeling uit 1994. Dan stap je in zijn geval toch even uit de comfortzone! Het laat echter zien hoe diverse muzikant Hackett is. Veelduidigheid en experimenteren veroordeeld je echter ook tot een klein publiek.

Op de speciale morgen gekozen voor het album Spectral Mornings. Een album met fenomenaal goede Progressieve Rock maar met passages die beslist een uitdaging voor de luisteraar zijn.

Sommige geluidseffecten doen wat vervreemdend aan maar hoe Hackett alles in elkaar smeed is schitterend. Let ook op de oosterse en klassieke invloeden.

Schitterend

Happy Birthday Steve!

Bob Dylan – Time Out Of Mind

Dit album verscheen in 1997 en de langspeelplaat zat op dat moment in een vrije val. Niemand durfde toen te denken dat nog geen 20 jaar later diezelfde langspeelplaat aan revival begon die zijn gelijke niet kent.

Omdat dit album in het CD tijdperk verscheen werden er maar een paar LP's geperst. Zoeken heeft niet veel zin want de LP versie uit 1997 is zeer, zeer schaars. Dat heeft een zeer ondemocratisch effect op de prijs. Je moet al een heel grote eerste persingen fan zijn om een maandje op water en brood te gaan zitten. Bij dit album gaat het overigens om een dubbel LP met een totale speeltijd van ruim 55 minuten.

In 2011 verschenen er twee illegale versies op gekleurd vinyl. De liefhebber kon kiezen tussen blauw en bruin vinyl. Meerdere bronnen melden dat de geluidskwaliteit niet tegenvalt.
In 2014 kwam dan voor de liefhebbers eindelijk een heruitgave op vinyl. Deze werd uitgebracht door     Music On Vinyl en dan weet de kenner dat het oppassen is. Soms is de kwaliteit top maar er zijn genoeg voorbeelden dat de beoordeling matig binnen handbereik ligt.

In 2017 verschijnt dan een 30 jarig jubileum editie op LP. Naast de twee LP's is als extraatje een singletje toegevoegd. Op deze 7 inch staat een remix van het nummer "Love Sick" en een live versie van het nummer "Cold Irons Bound".

Wie deze jubileum editie gemist heeft zal het met gewone heruitgave moeten doen uit 2020 en 2023. Relatief veel heruitgaven maar wie dit album een keer door de oren heeft laten waaien snapt dat helemaal.
Muzikaal is het allemaal dik ok. Als we zien wie zich met dat album allemaal bemoeid heeft is dat ook niet zo gek. Als producer heeft Daniel Lanois waarschijnlijk stevig z'n stempel op dit album gedrukt. Ook qua musici en technici zijn de beste van de beste verzameld.

Dit album verdient dat ook want Dylan is als tekstdichter op z'n best en voor zijn doen zingt hij voortreffelijk. Toen Time Out Of Mind in 1997 verscheen was het al weer een jaar op zeven terug dat Dylan met nieuw materiaal was gekomen. Er waren de nodige compilatie albums verschenen in die jaren en er was natuurlijk de MTV Unplugged. Op Unplugged viel Dylan uiteraard terug op oude successen.

Deze Time Out Of Mind werd door vele dan ook gezien als een comeback, maar wie denkt dat Dylan ooit is weggeweest snapt Dylan niet. Dylan doet namelijk lekker waar hij zelf zin in heeft en op het moment dat hij dat wil.

Het gaat mij te ver dit het beste album van Dylan te noemen maar wel het mooiste. Neem nu een nummer als "Make You Feel My Love" wat door Adele is gecoverd. Ik heb niks tegen Adele want die staat hier ook gewoon in de kast. Hoe de meester dit nummer relatief klein brengt blaast je toch helemaal uit je stoel?

Het is maar een voorbeeld van de elf pareltjes die dit album rijk is. De muziek beweegt zicht tussen Blues, Rock en zelfs een vleugje Country.

Daar waar "Make You Feel My Love" een schitterende love song is, zijn een groot aantal nummers vooral een bijles in filosofie. Zonder naar de teksten te luisteren is het een heerlijk album, maar ga je met de teksten zitten stoeien is de bonus groot.
Vooral het 17 minuten lange "Highlands" vind ik om te smullen. Geheel in de stijl van "Desolation Row" (Highway 61 Revisited - 1965) sleept Dylan je van vraag naar vraag en van metafoor naar metafoor.
Leuk detail is dat Dylan in dit nummer zelfs even over zijn vriend Neil Young zingt:

I'm listening to Neil Young, I gotta turn up the sound
Someone's always yellin', "Turn him down"
Feel like I'm driftin', driftin' from scene to scene
I'm wondering what in the devil could it all possibly mean.

De woordentovenaar op z'n best, geweldig muzikanten, uitstekende zang en sublieme productie.
Minpunt: bij zoveel schitterende teksten horen gewoon een paar fatsoenlijke tekstvellen te zitten!

Tom Waits – Nighthawks At The Diner

De echte Tom Waits fans gaan vast een aantal albums noemen die beter zijn. Toch vind ik dit een briljant album om te draaien als je even in de mega relax stand wil komen te staan.
Dit dubbelalbum verscheen in 1975 en was het derde album van Tom. Het album is live in een studio opgenomen met een klein publiek. 

De aanwezigheid van het publiek creëert een unieke sfeer en dit album is tijdreizen van de bovenste plank. Even weg met je telefoon, tablet, krant en blauwe enveloppe. Gewoon even alleen dit album en je ogen dicht.

Je waant je binnen een paar tonen in een oude bruine kroeg met een verlaagd plafond van dikke rook en schrale biertjes op de toog. Een dame met teveel schmink en ook met de 4711 is ze uitgeschoten. Een paar enthousiaste fans die om iedere grap die Tom maakt moeten lachen. 

Een bandje met een wat smoezelige frontman zitten op het podium. De muziek die ze maken is echter intens, relax en gewoon gruwelijk goed!

Tom in een mega relax standje en maakt dan ook regelmatig een grap. Het is wat minder zwaar dan een hoop andere albums van de stem der stemmen en luisteren naar dit album is gewoon een avondje uit. Het kabbelt lekker Jazzy uit de speakers en de sfeer is gewoon weergaloos.

Een van m'n favoriete nummer op dit album is "Warm Beer and Cold Women". De tekst past naadloos in de hierboven geschetste kroeg. En de sax op dit nummer is ook nog een schitterend.

It's warm beer and cold women, no I just don't fit in
Every joint I stumbled into tonight, that's just how its been
All these double-knit strangers with gin and vermouth
And recycled stories, in the naugahyde booths
And the platinum blondes and tobacco brunettes
I'll just be drinking to forget you, I light another cigarette
And the band's playing something by Tammy Wynette
And the drinks are on me tonight
.....................
..............
.........

Niet z'n beste album en wie valt voor het gitzwarte werk van Tom zal deze minder weten te waarderen. Wil je een ongestoord avondje "uit"? Het liefst midden jaren 70? Play zeg ik dan!

Neil Young With Crazy Horse – World Record

Dit album verscheen eind vorig jaar maar het tempo waarin ome Neel albums uitbrengt is echter nauwelijks bij te benen. Vorig jaar was immers een heftig jaar voor de Neil Young fan:

29 apr 2022 - Official Release Series 13, 14, 20 & 21 (4lp box)
 6 mei 2022 - Royce Hall - 1971
 6 mei 2022 - Dorothy Chandler Pavilion, 1971
 6 mei 2022 - Citizen Kane Jr. Blues (Live at The Bottom Line)
 8 juli 2022 - Toast (2lp)
 5 aug 2022 - Noise & Flowers (2lp)
18 nov 2022 - World Record (2lp)
 2 dec 2022 - Harvest - 50th Anniversary Edition 

 

Daarnaast is het verstandig niet te gretig te zijn als er een nieuw album is want na een paar maanden zakt de prijs doorgaans aanzienlijk. Zo ook bij deze World Record die ik deze week toch maar aan de collectie heb toegevoegd.

Een dubbelalbum waarbij kant vier van een ets van de wereldbol is voorzien. Met nummers als "Love Earth", "The World (Is In Trouble Now)" en "This Old Planet (Changing Days)" is gelijk duidelijk waar bij dit album de nadruk ligt.

 

 

Neil is erg op het klimaat gesteld en dat laat hij met dit album duidelijk merken. Prima teksten hoewel we uit moeten kijken dat we met deze boodschap niet overvoerd worden. 

Daarom wel lekker dat er ook andere nummers te vinden zijn zoals het ruim 13 minuten lange "Chevrolet". Dit is hoe ik Neil graag hoor. Lekker lang uitgesponnen gitaarwerk en een nummer wat net wat extra langer duurt.
Overigens zit ook in dit nummer natuurlijk een kleine boodschap over brandstof verbranden. 

 

De twee platen zitten in een schitterende klaphoes met idem binnenhoezen en boek met songteksten. Aan het geheel is zeer veel aandacht besteed en schitterend afgewerkt. Neil is erg begaan met moeder Aarde maar ook met zijn eigen moeder en overige familie.
Op de hoes vinden we zowel zijn ouders als broer en zus terug in schitterend fotowerk.

 

Pittige teksten, idem gitaarwerk, fraaie ets op kant vier en prachtig artwork. 

Ben ik dan enthousiast? Ik dacht het wel!

Axl Rose

Het zijn er weinig gegeven die bij twee vooraanstaande Hard Rock bands als frontman hebben mogen zingen. De vandaag jarige Axl heeft het echter op z'n CV staan.

Axl is een van de oprichters van Guns N'Roses en de band is sinds 1985 zonder noemenswaardige onderbrekingen actief.

Een opmerkelijke onderbreking is er echter wel. Axl heeft in 2016 AC DC geholpen hun mega tournee af te maken. AC DC's frontman Brian Johnson kon door gehoorschade de tournee niet afmaken en Axl was bereid de band te helpen. 

Uiteraard zorgde dat in die jaren voor veel gespeculeer, maar Axl bleef gewoon frontman van Guns N' Roses. 

Brian Johnson is ondanks de gehoorschade ook nog steeds frontman van AC DC en de band bracht in 2020 met hem nog een album uit.

Axl Rose is en bleef dus het gezicht van Guns N' Roses en ik gebruik z'n verjaardag graag om op deze maandag het stof van de conussen af te blazen.

Dat doe ik met het dubbelalbum  Use Your Illusion I uit 1991. Een vijf sterren album met hits als "Don't Cry", "Live and Let Die" en "November Rain".

Hapy Birthday Axl!

The Day the Music Died

3 februari 1959 ging de boeken in als de dag dat de muziek kwam te overlijden. Een krachtige onliner die het intense verdriet moest uitdrukken voor het verlies van drie Rock & Roll legendes.

Buddy Holly, Ritchie Valens en "The Big Bopper" verongelukte op die dag met een vliegtuigje. Naast de drie rockers kwam ook piloot Roger Peterson om het leven.
Kort na het opstijgen vanuit Clear Lake (Iowa) verloor de piloot in zeer slecht weer de controle over de kleine Beechcraft 35 Bonanza (N3794N) en stortte deze neer in de besneeuwde akkers.

Dit type vliegtuig had trouwens een zeer bedenkelijke bijnaam:  "the doctor and lawyer-killer". Dat zal niet voor niets geweest zijn. De rij ongelukken is bedenkelijk en zo verongelukte vijf jaar later countrymuziekster Jim Reeves en zijn pianist Dean Manuel in een Beechcraft Debonair (N8972M) tijdens zwaar onweer in de buurt van Nashville.

 
Ook gitarist Randy Rhoads gitartist van Ozzy Osbourne kwam om het leven bij een crash met een Beechcraft  maar dat had weinig van doen met de kwaliteit van het vliegtuig. Randy Rhoads was als de dood om te vliegen maar was toch in de Beechcraft gestapt. Bij aankomst werd wat baldadig (of was het zelfs kwade opzet?) een fly-by over de toerbus gemaakt en dat ging vresselijk fout.

Ook Apple man Steve Wozniak weet hoe link dit vliegtuigje was. Bij hem ging het net goed. Bij de drie beroemde Rockers was het ongeluk op die 3e februari echter fataal.

Een tragische gebeurtenis die uiteraard nadrukkelijk werd onderzocht maar ook tientallen boeken gaan uitvoerig in op deze tragische dag.
Monumenten, herdenkingsconcerten, speciale albums, tegeltjes, fotolijsten, t-shirts en nog meer boeken en albums. De verdrietige fans waren nauwelijks te troosten en de vraag naar tastbare herinneringen was enorm.

Voor Don McLean was dit ongeluk een inspiratie voor het nummer American Pie waar hij in 1971 een hit mee heeft gehad. Een nummer was met een speelduur van bijna negen minuten eigenlijk veel te lang voor op de radio. Creatief werd het nummer over kant A en B van een singletje verdeeld en werd het toch een mega hit.

A long, long time ago
I can still remember how that music used to make me smile
And I knew if I had my chance
That I could make those people dance
And maybe they'd be happy for a while

But February made me shiver
With every paper I'd deliver
Bad news on the doorstep
I couldn't take one more step
..........
..........
..........
..........
..........

And the three men I admire most
The Father, Son and the Holy Ghost
They caught the last train for the coast
The day the music died

And they were singing bye, bye, Miss American Pie
Drove my Chevy to the levee but the levee was dry
And them good ole boys were drinking whiskey 'n rye
Singin' this'll be the day that I die
This'll be the day that I die

They were singing bye, bye, Miss American Pie
Drove my Chevy to the levee but the levee was dry
Them good ole boys were drinking whiskey 'n rye
And singin' this'll be the day that I die