Steve Hackett

Deze briljante muzikant/componist doet er vandaag een jaartje bij en mag 73 kaarsjes uitblazen. We kennen Hackett natuurlijk vooral van zijn periode bij progressieve rockband Genesis waar hij tussen 1970 en 1977 gitaar speelde.
Voor mij de meest interessante periode van Genesis met boeiende zoekpaden.

Uit die periode stammen verreweg de beste albums van Genesis, want als we eerlijk zijn dan zijn DIT toch de zes beste studio-albums van Genesis?

• Nursery Cryme (1971)
• Foxtrot (1972) 
• Selling England by the Pound (1973) 
• The Lamb Lies Down on Broadway (1974)
• A Trick of the Tail (1976)
• Wind & Wuthering (1976)

Na zijn periode bij Genesis heeft Hackett als solo-artiest een enorme catalogus bij elkaar gespeeld. Hackett zit bijna aan de 30 studio albums en dat is het dubbele van de catalogus van Genesis. Toch heeft Hackett als solo-artiest nooit de roem vergaard die wel Genesis ten deel is gevallen. Dat is begrijpelijk maar ook jammer want het solowerk van Hackett is fenomenaal goed. 

Probleem is dat de media zijn solowerk met Genesis gingen vergelijken. Dat is natuurlijk onzin want dan was Hackett vast wel bij Genesis gebleven. 

Hackett maakt vooral Progressieve Rock die beslist minder toegankelijk is dan het werk van Genesis. Hier en daar hoor je duidelijk hoe zijn invloed op Genesis is geweest, maar Hackett laat zich duidelijk graag door een groot aantal muziekstijlen inspireren.
Zo ook door klassieke muziek en een deel van de catalogus van Hackett bestaat uit klassieke muziek. Zeven van de solo albums van Hackett zijn pure klassieke albums en verre van een flauw niveau. 

Meest opvallende solo album wat Hackett gemaakt heeft is denk ik wel Blues with a Feeling uit 1994. Dan stap je in zijn geval toch even uit de comfortzone! Het laat echter zien hoe diverse muzikant Hackett is. Veelduidigheid en experimenteren veroordeeld je echter ook tot een klein publiek.

Op de speciale morgen gekozen voor het album Spectral Mornings. Een album met fenomenaal goede Progressieve Rock maar met passages die beslist een uitdaging voor de luisteraar zijn.

Sommige geluidseffecten doen wat vervreemdend aan maar hoe Hackett alles in elkaar smeed is schitterend. Let ook op de oosterse en klassieke invloeden.

Schitterend

Happy Birthday Steve!