Johnny Allen Hendrix

Vandaag had de snarentovenaar 78 jaar moeten worden. Helaas trad Jimi - zoals hij zich liet noemen - in 1970 toe tot Club 27.

Zelf was ik in die periode net interesse in muziek aan het krijgen. Dan vind je iemand als Hendrix machtig interessant en hij was dan ook een van de artiesten waar mijn bewondering voor aan het groeien was.
Op de trieste dag zelf was ik wezen trainen (racefiets) met twee maatjes. Bij een van hen gingen we nog wat drinken en kregen we het schokkende nieuws te horen. We waren maar net fan maar het maakte toch al een enorme indruk ons. 

Zelf was ik op dat moment flink aan het puberen en muziek was een geweldige manier om de zoektocht naar wie, wat, waar, hoe en waarom te ondersteunen. Muziek mocht mooi, heftig, poëtisch en hard zijn. We laafde ons aan zoveel mogelijk soorten muziek zo ook experimentele muziek waar Hendrix zo in uit kon blinken.

Hendrix is slechts 27 jaar geworden, maar heeft een enorme catalogus bij elkaar gespeeld.

We hoeven niet alles goed te vinden wat Hendrix gemaakt heeft want soms ging het experiment voor velen over een randje. Wat hij deed met een gitaar was echter wel bizar knap en heeft de grenzen wat er met een plank en zes ijzerdraadjes kan flink opgerekt. 

Hierdoor was en is hij nog steeds een enorme inspiratie voor vele gitaristen..........

Jimi............

 

Dag van de Muzikanten

De dag is niet een initiatief uit de hoek van de Pop en de Rock. 22 november is namelijk de gedenkdag van de Heilige Sint Cecilia.

Cecilia leefde in de derde eeuw in het Romeinse rijk en tegen haar zin moest ze trouwen met iemand van hoge stand. Cecilia onttrok zich aan huwelijkse verplichtingen zoals dat toen werd genoemd en zocht afleiding en zingeving in muziek. Ze stierf uiteindelijk een marteldood en werd daardoor patrones van muzikanten.
Veel muziekgezelschappen zoals orkesten en koren hebben heb de Heilige Cecilia in hun naam of logo opgenomen. 

Ook in de moderne muziek is Cecilia niet onopgemerkt gebleven. Paul schreef eind jaren 60 het nummer "Cecilia". Meermaals heeft hij in interviews aangegeven dat het wel degelijk een verwijzing is naar de Heilige Cecilia.

Het nummer staat op het legendarisch album Bridge Over Troubled Water dat in 1970 verscheen. Het album kreeg uitsluitend vijf sterren en was ook commercieel een mega succes. 

Acht keer platina in de VS, driemaal in Canada en in de UK maar liefst 13 maal!

 

Ook in Nederland was het album een mega succes en met 750.000 verkochte albums staat het album in de top 5 beste verkocht albums in ons land.

Van Bridge Over Troubled Water verschenen vier singels die overigens niet in alle landen werden uitgebracht. "Cecilia" was de derde single die verscheen en tevens de enige die nergens een eerste plaats wist te bereiken.

 

Het album Bridge Over Troubled Water heeft een hoge eeuwigheidswaarde en wordt nog steeds verkocht en ook goede tweedehands exemplaren doen het goed. Er zijn zelfs verzamelaars die een zo groot mogelijk aantal verschillende persingen en versies verzamelen. Dan ben jeals verzamelaar wel aan de beurt want zelfs als je je echt tot vinyl op 12 inch beperkt zijn er zeker 250 (!) versies.

Gewild bij verzamelaars is de illegale versie uit Singapore met een geheel andere hoes. Ook de  Tsjecho-Slowaakse (toen nog één land) doet het goed bij verzamelaars al is het maar om de psychedelische hoes (zie foto).

 

Simon & Garfunkel hadden altijd een enorme trouwe aanhang, maar hun eigen relatie mag gerust als knipperlicht omschreven worden. Gelukkig stopte ze niet met muziek maken als de onderlinge liefde even was gedoofde en dat heeft veel mooi solowerk opgeleverd. 

Het solowerk van Paul Simon was altijd wat succesvoller en hij kwam later nog een keer terug op de Heilige Cecilia. 

Luister maar eens goed naar het nummer "The Coast"van het album The Rhythm of the Saints (1990). Fijn album trouwens maar bij de koffie gaat toch het originele "Cecilia" op de draaitafel.

 

Dit keer niet het album Bridge Over Troubled Water maar Greatest Hits uit 1972. Ook dit album ging  helemaal door het plafond met alleen al in de VS 14(!!!) keer platina.

 

"Cecilia" dan maar.............

 

Duane's Brithday

Hij was inmiddels een oude man geweest maar waarschijnlijk nog steeds een van de beste gitaristen. Een snarentovenaar die in zeer korte tijd een enorme catalogus bij elkaar speelde.

In een paar jaar tijd speelde hij bij een groot aantal artiesten en begon hij met zijn broer Greg een van de meest iconische bands uit de Amerikaanse muziekgeschiedenis.

 

Over The Allman Brothers Band en over Duane heb ik al een groot aantal blog gemaakt. 

Daarom op deze speciale dan gewoon vier snelle tips:

 

Duane Allman Anthology Vol. 2 is net als voorganger Vol. 1 een dubbelalbum dat vol staat met nummers van andere artiesten waar Duane als gitarist was ingehuurd. De twee albums laten zo fraai zien (horen) dat Duane echt iedere muziekstijl beheerste.

 

Ook het album Fillmore West 1-31-71 is een dubbelaar en opgenomen slechts zes weken voor de legendarische set Fillmore East. Deze Fillmore West is iets minder Jazz dan het legendarische Fillmore East album.
Fillmore East blijft natuurlijk DE benchmark als het om live albums gaat, maar deze Fillmore West is strikt genomen voor veel luisteraars iets toegankelijker. Mede daardoor een mooie aanvulling op Fillmore East en wel heel bijzonder dat dit album bijna 50 jaar op de plank is blijven liggen.

 

Eat a Peach is ook een dubbel album en deels studio opnames en deels een aantal live opnames. Het album is gemaakt na het dodelijke ongeluk van Duane. Daardoor zijn de studio opnames met de overgebleven leden gemaakt want er was uiteraard nog geen vervanger voor Duane. Op de live opnames horen we Duane nog wel waaronder op de ruim een half uur lang "Mountain Jam".

Zo'n jam was aan Duane wel toevertrouwd maar luister eens naar de versies van "Trouble No More" en "One Way Out". De Allman Bros op haar best en Duane neemt de band geweldig op sleeptouw.

 

Deze Allman sessie vandaag ga ik afsluiten met het album Duane & Greg Allman. Misschien wel een van de pareltjes in mijn collectie. Het album bevat demo's van het tweetal uit 1968. Een jaar dus voor The Allman Brothers echt van start gingen. Niet gepolijst maar pure muziek. Niet een producer die er te lang met z'n vingers aangezeten heeft. The Allmans zoals ze ook live speelde. Puur, puur en nog eens puur..........

Melissa is een van mijn favoriete nummers van de band en op dit album een vroege demo. Gewoon zo op tape gezet...............wat een schoonheid moet Melissa zijn, want het nummer blijft keer op keer voor kippenvel zorgen. Zeker in deze pure versie..............

Duane...............wat een gitarist en wat een inspirator was het toch.............

Wereld Toiletdag

Veel van dit soort speciale dagen zijn gekkigheid maar Wereld Toiletdag vraagt wel degelijk aandacht voor een heel serieus probleem. We zijn op Aarde met ruim 8 miljard inwoners en 2,5 miljard daarvan beschikken niet over een fatsoenlijk toilet. Met als gevolg bijna twee miljoen doden door ziekte die daardoor veroorzaakt worden.

Veel is voor ons vanzelfsprekend maar een groot deel van de wereldbevolking doet het zonder toilet. Als je straks met de krant om je gemak zit te poepen toch iets om eens over na te denken.
....
...
..
.

Muziek dan maar. Er zijn wel wat albums met een WC op de cover, maar er is er natuurlijk één die er vet uitspringt: Beggars Banquet van The Rolling Stones uit 1968.

De hoes met de WC werd in 1968 echter door Decca afgekeurd en werd vervangen door de voorkant van een menukaart.
Geldwolven als ze bij Decca zijn zagen door de revival van de LP een mooie kans om wat extra centen binnen te harken. Zo kwam er een box van Beggars Banquet en kwam het album ook uit met de hoes zoals eigenlijk door de Stones gewenst was.

Overigens is de hoes met de voorkant van de menukaart uiteindelijk toch een iconisch beeld geworden en was zelfs een paar keer een inspiratie voor andere artiesten. Zo kreeg het The Rod Stewart Album een soortgelijke hoes. Lucinda Williams blijf met haar Stones album zelf wel heel dicht bij het origineel. 

Koffie met Beggars Banquet zoals deze bedoeld was. Een album dat - met name door de briljante foto aan de binnenzijde van de klaphoes - toch een vingerwijzing is naar overconsumptie. Sinds 1968 toen dit album verscheen is het er niet veel beter op geworden...............

Sterker met Black Friday in aantocht zal het alleen maar weer erger worden.............

Neil Young 79 jaar

Net als vorig jaar had ik gister andere dingen te doen dan stil te staan bij de verjaardag van Ome Neel. Zelf ben ik niet het type dat zich verstopt achter het uitgekauwde druk, druk, druk maar soms zijn andere dingen gewoon belangrijker.

Is het schitterend weer om te fietsen gaat dat voor. Is het geen top weer om te fietsen maar nog wel om te wandelen gaat dat voor. Komen er lieve mensen op bezoek ga ik de keuken in.

Daarmee staat muziek niet gelijk achter aan de rij maar iemand maakte zich echt zorgen. 

Het was echter een paar mensen opgevallen dat ik net als vorig jaar wat laat was met de verjaardag van de eigenzinnige Canadees/Amerikaan.

 

Neil heeft ons dit jaar weer op een aardig porti albums getrakteerd. De vinylliefhebbers konden genieten van maar liefst vijf releases:

• Dune (2lp) - Crazy Horse - 23 februari 2024
• FU##IN' UP (2lp) - Crazy Horse - 26 april 2024
• Early Daze - Crazy Horse - 28 juni 2024
• Takes (2) - Solo/Div - 6 sep 2024
• Live At The Fillmore East, 1969 - Crosby, Stills, Nash & Young - 25 okt 2024

Verder verscheen er een 50 jarige jubileum editie van On The Beach. Dat album had - tot mijn grote teleurstelling - alleen maar gekleurd vinyl en 50 op de voorkant van de hoes.

Van juist een album als On The Beach had ik graag een box gezien met outtakes. 

 

Voor de liefhebbers van CD's en voor hen die alles, maar dan ook alles willen weten verscheen (eindelijk) de cd-box Neil Young Archives Vol. 3.

Net als de twee voorgangers een schitterende box die met grote lofzang werrd ontvangen. Om mijn Neil Young hobby een beetje in de perken te houden beperk ik mij tot vinyl. Zeker fraai die NYA cd-boxen maar hoe geweldig ik Neil ook vind ik ga geen nier voor hem verkopen...........

 

De dag na Neils verjaardag toch nog een puntje wat mij opvalt. De afgelopen 10 jaar bracht Neil in de 6-7 weken voor Kerst een album uit. Leuk voor onder de boom. Niet dat ik dat geduld heb maar idee is prima.

Die albums werden ook ruim van tevoren aangekondigd en nu staat er (nog?) niks gepland. Opmerkelijk en misschien tovert Neil de komende weken nog wat uit de hoge hoed.

Stiekem hoop ik van wel!

 

Neil Happy Birthday!

50 jaar Cantamos

Dit is het zevende studio album van Amerikaanse band Poco. Voorganger Seven kreeg echter die naam omdat het schitterende live album Deliverin' uit 1971 in de telling was meegenomen.

Seven - dat eerder in 1974 was verschenen - kreeg niet overal heel positieve kritieken en ook deze Cantamos kreeg maar een beperkt aantal sterren. In het geval van Seven begrijp ik dat nog wel en dat album zou ik zeker niet aanschaffen als je het bij een paar albums van Poco wilt laten.
Deze Cantamos valt bij mij echter een heel stuk beter dan de voorganger. 

 

Wat mij betreft hoort Cantamos thuis in de top 10 albums van Poco en Seven beslist niet. Uiteraard is dat ook maar een mening, maar de Cantamos roept bij mij gewoon meer de sfeer op van de eerste albums.

Cantamos is een heerlijk Countryrock album wat nog steeds dik de moeite is om te draaien. Als ik over Poco een blogje maak kan ik het echter niet laten mijn verbazing uit te spreken over het gebrek aan waardering in Nederland.

 

De Eagles brachten in 1974 On The Border uit wat in mijn bescheiden mening toch echt niet beter is dan deze Cantamos. On The Border ziet bij ook eigenlijk nooit meer de draaitafel, terwijl ik deze Cantamos graag mag pakken.

Prima zang en lekker gitaarwerk. Soms wat easy en dan lekker aanzwellen zoals bij "Bitter Blue" en dan weer lekker gelijk uit de startblokken bij nummers als "Another Time Around".

Niet in mijn top 5 Poco albums, maar een heerlijk album met uitstekende Countryrock dat het verdiend om regelmatig aan de schijvendraaier toe te vertrouwen.