50 jaar On The Beach

Over de exacte releasedatum verschillen de meningen, maar dat het half juli 1974 was staat wel vast. Zelf zat ik in de trein door toenmalige Joegoslavië met vriend en een paar prachtige Zweedse dames. Daarmee nog in de open lucht geslapen op het eiland Zlarin. De beach daar was helaas van rotsen en stenen. Beetje jammer.

Terug van vakantie dit album gelijk gaan halen en het is nog steeds een van mijn favoriete albums van ome Neel. Het betreft het vijfde studio album van de eigenzinnige Canadees (inmiddels ook Amerikaan). Eigenlijk was het de bedoeling van Neil dat Tonight's The Night als vijfde album uitgebracht zou worden. Bij platenmaatschappij Reprise vonden ze dat album echter veel te duister en Neil kreeg het verzoek met toch een iets optimistischer album op de proppen te komen. 

Voorganger Harvest is met uitzondering van "The Needle And The Damage Done" een vrij opgewekt album. De sfeer van zon, gedroogd hooi, mijmeren over de ideale vrouw en dat alles met een hart van goud.
Neil had na Harvest nog wel de soundtrack Journey Through the Past en het live album Time Fades Away uitgebracht, maar de verwachtingen tav een nieuwe studio album waren huizen hoog.
Soundtrack Journey Through the Past is aardig maar niet veel meer dan dat. Het live album Time Fades Away gaf echter al een eerste teken dat Neil na Harvest in een andere fase was gekomen.

De dood van gitarist Danny Whitten en roadie Bruce Berry hadden er bij Neil diep ingehakt. Het succes van Harvest zat Neil niet helemaal lekker en ook de liefde zat in een achtbaan. Het album Tonight's The Night werd dan ook git en gitzwart.
Voor platenmaatschappij Reprise echter een te groot contrast met Harvest en On The Beach werd naar voren geschoven.

Onmiskenbaar is de hoes van On The Beach een stuk zonniger dan de zwarte hoes van Tonight's The Night maar is het daarmee een optimistisch album? Ik denk het niet en sta daar niet alleen in.
Dat blijk ook uit het feit dat deze twee albums samen met het eerder verschenen live album ook wel bekend staan als The Ditch Trilogy.
Drie sombere, zwarte en melancholische albums op een rij. Echter wel drie parels en deze On The Beach is een meesterwerk onder de meesterwerken.

Natuurlijk gilt het grote publiek Harvest als je vraagt wat het beste album van Neil is. Veel fijnproevers zetten echter On The Beach steevast op 1 als je vraagt naar hun favoriete Neil Young album. Bij mij wisselt dat en afhankelijk van mijn bui kan hij bewegen in de top 5.

Het album bevat acht pareltjes waarbij het 9 minuten lange "Ambulance Blues" al jaren een van mijn favoriete nummers is van Neil. Wat is dat toch een bizar fraai nummer. Zowel muzikaal als qua tekst.
De tekst is geniaal en kan zich meten met het betere werk van Bob Dylan. Zelfs na vele jaren geeft het nummer nog genoeg uitdaging wat je er nu echt van moet vinden. Misschien eens goed luisteren want Neil zingt toch echt It’s hard to say the meaning of this song............

Toch blijft het een heerlijk nummer om uit te kluiven. Uiteraard gaat het over indianen, economische teruggang maar ook over de weerstand die Neil voelt bij het snelle (Ambulance) succes dat door Harvest was ontstaan. Het nummer is somber en toch geeft het een enorm positieve energie. Het laat je immers voelen dat je niet alleen bent in alles wat op je afkomt. In die zin is dit nummer in de huidige informatie maatschappij eigenlijk nog actuelere dan 50 jaar geleden.

Over ieder nummer van On The Beach is bijna een boek te schrijven en sommige nummers waren dan misschien weer een voorbode dat er ook een boek gesloten ging worden. Het nummer "Motion Pictures" kreeg in de titel de aanvulling  "(For Carrie)" mee.
Was het nummer een wanhopige poging van Neil om de relatie met de actrice te redden? Het jaar van het verschijnen On The Beach zou het stel dan toch uit elkaar gaan. Carrie was voor het album Harvest nog een enorme inspiratie voor de helft van de nummers!

Later zou Neil in zijn nummers nog een keer op Carrie terugkomen namelijk met het nummer "Already One" wat te vinden is op het album Comes A Time (1978)

Voor het jubileum van Comes A Time moeten we nog even geduld hebben en het is vandaag toch vooral On The Beach dat in de schijnwerpers staat.............wat een album.........