Memphis Minnie

Het is vandaag de geboortedag van deze geweldige Blues zangeres van het eerste uur. Pure authentieke (Memphis) Blues. Geboren in 1897 als Lizzie Douglas en een enorm talent. Niet alleen als zangeres en gitarist maar ook in haar zelfredzaamheid.

 

Nog steeds staan mensen in de VS met een Afrikaanse achtergrond met 2-0 achter en ook vrouwen moeten daar serieus meer hun best doen. In de eerste helft van de vorig eeuw was dat nog vele malen extremer. Als gekleurde vrouw dan een een carrière als je Blues artiest begint en zichzelf volledig onafhankelijk maakt mag je daar echt je hoed voor afnemen. 

 

Memphis Minnie was van jongs af aan al een eigenwijs en eigenzinnige type. Op haar dertiende liep ze van huis weg en begon ze met optreden. We hebben het dan over het jaar 1910! Het duurde echter nog tot 1930 voor Minnie onder die naam platen gingen maken. Totaal heeft Minnie zo'n 200 nummers opgenomen die voor een deel op 78 toeren platen (Shellac 10'') zijn verschenen.

De introductie van de LP en later de CD  heeft er voor gezorgd dat er van Memphis Minnie een ruime keuze is aan heerlijke compilatie-albums.

 

Op die albums ga je nummers tegenkomen die je waarschijnlijk vooral van andere artiesten kent. Wat te denken van het briljante "When The Levee Breaks" wat de meeste van ons toch vooral van Led Zeppelin kennen. Het nummer verhaalt over de tragische overstromingen in de Mississippi Delta in 1927 en mag wel gezien worden als een meta Blues song.  

 

De boodschap van het lied is simpel: als de dijk breekt helpt het niet om te huilen of te bidden:

Cryin' won't help you, prayin' won't do you no good
No, cryin' won't help you, prayin' won't do you no good

 

Een schitterden metafoor wat de ellende van deze enorme overstroming. Een gebied groter dan Nederland werd door de ramp geraakt en tienduizend vluchten of werden geëvacueerd. Hoewel er veel kritiek was op de overheid was het aantal dodelijke slachtoffers met 500 bizar laag.
De ramp was mede een reden voor de volksverhuizing van de Mississippi delta naar Chicago:

Ah, ah, ah, ah
Goin'
I'm goin' to Chicago
Goin' to Chicago

 

Led Zeppelin nam het in 1970 op voor het album Untitled (IV) zo'n 40 jaar nadat Memphis Minnie het op plaat had gezet. Het nummer is nu 90 jaar oud en de eeuwigheidswaarde is ongekend groot.

 

Memphis Minnie inspireerde niet alleen Led Zeppelin maar was als een van de eerste elektrische gitaristen ook een inspiratie voor artiesten als Howlin' Wolf en Jimi Hendrix.

Daarnaast heeft Bonnie Riatt nooit onder stoelen en banken gestoken dat ze zich vooral door Memphis Minnie heeft laten inspireren. 

 

Het was ook Bonnie die een grafsteen voor Minnie heeft geregeld, want de laatste jaren leefde Minnie in armoede. 

Eind jaren 50 was ze om gezondheidsredenen gestopt met platen maken en artiesten werden in die jaren fors uitgebuit dus een behoorlijk muziekpensioen zat er niet in. 

In 1960 kreeg ze een beroerte en belande in een rolstoel waardoor een enkele optreden wat ze deed ook niet meer mogelijk was. 

Hierdoor was de armoede haar deel en zo nu en dan werd ze door fans financieel ondersteund. De laatste jaren bracht Minnie door in een verpleegtehuis en stierf op 6 augustus 1973.

 

Een triest einde van een geweldig artieste die zich onderscheiden met haar zang, haar unieke gitaarspel en haar geweldige composities en bovenal een inspiratie voor vele generaties.

Bonnie Riatt verwoord dat op schitterende wijze en is terug te vinden op de achterzijde van grafsteen van Minnie die Bonnie beschikbaar heeft gesteld:

“The hundreds of sides Minnie 

recorded are the perfect 

material to teach us about the blues. 

For the blues are at once 

general, and particular, speaking 

for millions, but in a highly 

singular, individual voice. 

Listening to Minnie's songs we 

hear her fantasies, her dreams, 

her desires, but we will hear them 

as if they were our own."