De LP is al een aantal jaren met een serieuze revival bezig en dat zien we ook aan de moeite die er weer gedaan wordt om van een hoes wat te maken. Een CD hoesje is natuurlijk een drama om daar echt wat leuks van te maken. Een 30 bij 30 centimeter artwork wint het al snel van zo'n minuscuul plastic doosje.
Niet alleen de buitenhoezen krijgen weer de aandacht die ze verdienen, maar ook de binnenhoes is helemaal ontdekt. Meer nog dan vroeger worden binnenhoezen gebruikt om de sfeer van de muziek te ondersteunen.
Fraaie binnenhoezen zagen we recent op Rough And Rowdy Ways van Bob Dylan en Way Down in the Rust Bucket van Neil Young. Ook de live-albums van The Stones en Joe Bonamassa worden voorzien van prachtige binnenhoezen met schitterend foto's die tijdens de optredens zijn gemaakt.
Natuurlijk waren er vroeger ook al de nodige artiesten die gebruik maakte van de mogelijkheden die een binnenhoes geeft. Het is sowieso een prima ruimte om songteksten te plaatsen.
Was er echter geen speciale binnenhoes dan maakte - met name in de jaren 70 - platenmaatschappij maar wat graag gebruik van de binnenhoes om reclame te maken voor andere albums.
Tegenwoordig heb ik de leeftijd dat reclame nagenoeg geheel langs mij heengaat. Reclamejongens richten zich ook vooral op jonge mensen omdat die veel makkelijker te beïnvloeden zijn.
Ik moet ook zeggen...............toen ik nog een puber was werkte die binnenhoezen met reclame geweldig.
Eigenlijk iets te geweldig. Ik werd er namelijk enorm hebberig van. Een onwijs naar gevoel waar ik tegenwoordig gelukkig minder last van heb. Nu kan ik mij tegenwoordig ook iets makkelijker veroorloven om een nieuw album te kopen dan de pukkelige puber van de jaren 70.
Toch voelde het toen ook al niet goed. Gewoon een beetje blij zijn met wat je hebt kon ik toen ook al bedenken, maar de aanblik van dit soort binnenhoezen voelde wel heel anders.
Als ik als puber een nieuwe plaat kocht voorzag ik die doorgaans gelijk van een antistatische binnenhoes. Die kocht ik per 10 en dan kon ik wel een paar maanden vooruit.
De binnenhoezen met reclame gingen dan op een stapeltje en s'avonds in bed lag ik ze te bekijken alsof het de nieuwe speelgoedgids was voor Sinterklaas.
Onderwijl lag ik naar radioprogramma's als Tineke te luisteren en daar hoorde veel van die muziek langskomen wat de hebberigheid alleen maar deed vergroten.
De binnenhoezen met reclame waren een grote inspiratie voor mij als beginnende muziekliefhebber maar een kwelgeest voor mijn portemonnee.
Binnenhoezen.............gelukkig worden ze tegenwoordig als artwork gebruikt, want ik zou zomaar avonden met een stapeltje wakker kunnen liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten