Duane Allman

Het is vandaag precies 50 jaar geleden dat Duane Allman met z'n Harley-Davidson Sportster verongelukte.

Voor de muziekwereld een enorm verlies en voor The Allman Brothers Band in het bijzonder.

Duane Allman - die als bijnaam Skydog had - begon begin jaren 60 als sessiemuzikant en speelde in diverse kleine bandjes. Als briljant studiomuzikant is hij uiteraard meermaals opgevallen, maar veel van zijn werk zal altijd onbekend blijven.
Dat heeft alles te maken dat Duane de gewoonte had in de studio cash af te rekenen en de credits op een albumhoes boeide hem niet.

 

Bij het grote publiek is natuurlijk vooral zijn bijdrage aan Layla van Derek and the Domino's bekend. Eric Clapton die daar de frontman was kon het goed met Duane vinden en deed een paar opmerkelijk uitspraken over hem.
Voor de samenwerking was Clapton al enorm onder de indruk van het werk van Duane. Met name zijn bijdrage aan de uitvoering van "Hey Jude" van Wilson Pickett is volgens Clapton een van de beste gitaar solo's ooit.

 

De rij artiesten waar Duane mee heeft samengewerkt onwaarschijnlijk groot. Zeker als je in ogenschouw neemt dat zijn carrière maar 11 jaar heeft geduurd.
Toch even een opsomming van een aantal opvallende bijdrages. Wellicht ga je dan wat anders naar de nummers luisteren:

• Boz Scaggs - diverse nummer album Boz Scaggs (1969)
• Wilson Pickett - "Hey Jude" (1969)
• King Curtis - "Instant Groove" (1969)
• Arthur Conley - album More Sweet Soul (1969)
• John P. Hammond - album Southern Fried (1969)
• Otis Rush - album Mourning in the Morning (1969)
• Lulu - album New Routes (1970)
• Aretha Franklin - "When the Battle Is Over" (1970)
• Delaney & Bonnie - album To Bonnie from Delaney (1970)
• Aretha Franklin - "It Ain't Fair " (1970)
• Aretha Franklin - "The Weight" (1970)
• Laura Nyro - album Christmas and the Beads of Sweat (1970)
• Derek and the Domino's - "Layla" (1970)
• Delaney & Bonnie - album D&B Together (1972)
• Herbie Mann - album Push Push (1971)

Voordat Duane in 1969 een start maakte met The Allman Brothers had hij naast het vele sessiewerk al in aantal andere bandjes gespeeld. Zowel The Allman Joys als Hour Glass zijn de belangrijkste en beide bands mogen gezien worden als opstapjes en voorlopers van The Allman Brothers.

Met Hour Glass maakte Duane een tweetal albums:

• Hour Glass (1967)
• Power of Love (1968)

Samen met The Allman Brothers maakte Duane een drietal albums. In 1969 toen Woodstock in volle gang was stond hij met z'n maatjes in de studio om het geweldige debuut The Allman Brothers Band op te nemen.
Een jaar later verscheen de uitstekende opvolger Idlewild South. Weer een jaar later verscheen het legendarische dubbele live-album At Fillmore East. 

Door vele wordt dat nog steeds gezien als het beste live-album wat er ooit gemaakt is. Zelf ben ik een heel groot fan van dit genre en van The Allman Brothers in het bijzonder dus ik moet die vraag maar niet beantwoorden.

Dat neemt niet weg dat het album At Fillmore East eigenlijk wel in iedere muziekverzameling hoort te zitten. Deze unieke mix van Rock, Blues en Jazz horen eigenlijk bij iedere muzikale opvoeding.

Na de dood van Duane ging de rest van de band niet bij de pakken neerzitten en binnen vier maanden verscheen het briljante dubbel album Eat a Peach. De titel verwijst naar een uitspraak die Duane graag gebruikte als mensen zich te druk om niks maakte.

Het album Eat a Peach bevat zowel nieuw studiomateriaal wat zonder Duane is gemaakt en een flink porti live werk waar Duane nog op meespeelt. Vooral het ruim een half uur lange "Mountain Jam" is voor liefhebbers van Jam bands om te smullen.

Na de dood van Duane zijn er een onwaarschijnlijk rij live albums uitgebracht waar hij op te horen is. 

Zowel in het legale als grijze circuit is een groot aantal live-albums te vinden waar Duane nog op te horen is.

Aanraders zijn:

• Live at Ludlow Garage: 1970 (1990)
• American University 12/13/70 (2002)
• Live at the Atlanta International Pop Festival: July 3 & 5, 1970 (2003)
• Boston Common, 8/17/71 (2007)
• Live from A&R Studios (2016)
• Down in Texas '71 (2021)

Niet al bovenstaande albums zijn ook op vinyl verschenen en in aantal gevallen zal je je moeten behelpen met een CD of streaming.

Vorig jaar oktober verscheen het live-album The Final Note. Het betreft de laatste opnames waar Duane op te horen is. Historisch gezien zijn dit unieke opnames. De geluidskwaliteit is echter om te janken en als het je om de muziek te doen is kan je beter een album uit het rijtje hierboven kiezen.

The Allmans zijn live sowieso om te smullen, maar het album The Final Note doet geen eer aan deze geweldige muzikant.

Het eerbetoon wat The Allman Brothers in 2003 aan Duane gaven is heel wat indrukwekkender. Toen verscheen het twaalfde en tevens laatste studio-album van de band met als titel Hittin' The Note.

Dit was een door Duane graag gebruikte term. Hij bedoelde daarmee dat je als band als een geoliede machine moet samenspelen. Duane mag dan een geweldige sologitarist zijn geweest hij was vooral een enorme teamplayer en uitstekende frontman.

Op deze dag kies ik een dubbelalbum met daarop een overzicht van de carrière van Duane. Op dit album uit 1972 zowel nummers van Hour Glass, The Allman Brothers, maar ook nummers van onder anderen Aretha Franklin en Wilson Pickett waar hij als sessiemuzikant een bijdrage heeft geleverd.

Uiteraard ontbreekt op dit album het nummer "Layla" niet. Liefhebbers zullen het weten te waarderen dat het hier om een andere mix gaat dan gebruikt is op het album van Derek and the Domino's.

Koffie met Duane en An Anthology.