Uiteraard had ik als jonge knul nummers van Dylan gehoord zoals "Blowin'In The Wind" en "Mr Tambourine Man". Ik had echter nog geen definitieve Dylan klik. Er kwam zoveel goede muziek op mij af. We hebben het over eind jaren 60 begin jaren 70 en de lawine aan grandioze muziek was enorm.
In de zomer van 1971 werd ik 15 en dat is toch de leeftijd dat je wat rebelser wordt en Dylan sloot daar haarfijn bij aan.
Dat gevoel werd nog eens stevig aangejaagd door drie Dylan releases in het najaar van 1971:
12 november - single George Jackson
17 november - Bob Dylan More Greatest Hits (ook bekend als Greatest Hits Vol II)
20 december - 3LP Concert For Bangla Desh
Over de single "George Jackson" schreef ik al eens (zie Bringing It All Back Home) dat ik deze van m'n oma had gekregen. Los van het feit dat George Jackson verre van een lieverd was, heeft het nummer mij vanaf het begin enorm beetgepakt. Zeg maar bij de keel gegrepen.
Op de kant A stond een akoestische versie en op kant B stond een Big Band versie.Ik heb het plaatje zo vaak gedraaide dat ik onbedoeld een mix aan het maken was tussen deze twee versies.
M'n oma had het niet breed maar gaf graag weg en kort na het singletje kreeg ik van haar het dubbel album Bob Dylan More Greatest hits.
Ze had diezelfde man (Bob dus) met datzelfde spijkerjack op de hoes gezien. Ik vond het singletje leuk dus een dubbel LP moest helemaal een feestje worden was het idee van oma. Goed gezien van oma en een feest is dit album zeker!
De foto's die op het singeltje en album stonden waren afkomstig van het Concert For Bangla Desh. Een initiatief van George Harrison om de mensen in het getroffen land te helpen. Opbrengst van concert en album gingen gingen naar het goede doel.
Dylan speelde met vriend Harrison een heerlijke set met in mijn ogen (vooral m'n oren) de fraaiste versie van "A Hard Rain's a-Gonna Fall". Brrrr wat belachelijk goed!
Voor de 3LP box van het Concert For Bangla Desh had ik op dat moment even niet het geld, maar een vriendje met meer zakgeld had het album vrij snel in z'n bezit.
Vooral kant vijf hebben we samen tientallen keren zitten draaien. Soms wel 4-5 keer op een middag. Kant vijf is dus de set met Bob Dylan.
De singel "George Jackson" en de albums More Greatest Hits en Concert For Bangla Desh maakte mij in de laatste maanden van 1971 en begin 1972 in een mum van tijd een groot Dylan fan.
Een paar jaar later had ik dan ook alle albums die hij tot dat moment had uitgebracht en een belachelijke hoeveelheid bootlegs van deze woordentovenaar.
Ik hoef niet van alle artiesten die ik goed vind alles op vinyl te hebben. Toch heb ik zo'n rijtje artiesten waar ik voor mij gevoel nooit teveel platen van kan hebben: The Allman Brothers. Led Zeppelin, Eric Clapton, The Rolling Stones, B.B. King, Neil Young en.................BOB DYLAN!
Uiteraard Bob Dylan!
Happy Birthday Bob.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten