Rory

Een van de vele Pop/Rock/Blues artiesten die te vroeg van ons is heengegaan. Rory speelde in het begin van z’n carrière in diverse bandjes. In de jaren 60 vormde hij met Eric Kitteringham en Norman Damery de formatie Taste. 

Net als Cream een power driemanschap waar de nadruk lag op stevige Bluesrock. Tussen 1966 en 1970 maakte Taste een paar zeer knappe studio en live albums. Toch was de band geen lang leven gegund. Vaak gaat dat om ego’s die elkaar in de weg zitten, maar het uiteenvallen van Taste had vooral te maken met geld en dubieus management. 

Gallagher koos er vervolgens voor om als "solo-act" door te gaan. Uiteraard wel met een begeleidingsband. 25 jaar hebben we mogen genieten van optredens van Gallagher, want op het podium was Rary toch als een vis in het water. Rory was ook geen artiest van de opsmuk. Geen sterallures en waarom glimmende pakken en een custom gitaar als jeans met een shirt en een zwaar gebruikte Stratocaster voldoende waren om z’n fans een onvergetelijke avond te bezorgen? 

Helaas bezweek Rory in 1995 aan longontsteking kort na een succesvolle levertransplantatie. De Blues die Gallagher speelde is doorgaans stevig en soms brutaal. Soms zo brutaal als de brute Blues nummers van Led Zeppelin. De erfenis die Gallagher heeft achtergelaten is enorm en er komt nog jaarlijks geweldig materiaal uit waar de fans van smullen. Pas nog een mooie box! 

In 2011 werd postuum het album Notes From San Francisco uitgebracht. Er zijn diverse uitvoeringen van dit album. Een CD versie bevat twee discs met op de eerste CD een studioalbum wat in 1978 in Frisco is opgenomen maar vreemd genoeg nooit het levenslicht zag. De tweede CD bevat een registratie van een concert in de stad van de Gouden Brug. De twee CD set is ook als 3 LP set uitgebracht. Naast de 3 LP set is er een enkel LP met een deel van de studio opnames. Deze ligt nu op de draaitafel. 

Zoals in diverse recensies al meermaals is aangegeven: Onbegrijpelijk dat dit in 1978 niet is uitgebracht! Het laat Gallagher horen van bruut tot ingetogen. Van stevig tot meeslepend. Gedreven en intens. Mijn favoriet is het wat rustige maar intense Wheels Whithin Wheels. Dat is zo’n nummer dat mag van mij 20 minuten duren! Verder een mega heerlijke plaat en gewoon Gallagher zoals we hem graag hoorde!