Desperado 50 Jaar

Het album Desperado van de Eagles was een logische maar ook nog eens een ijzersterke opvolger van het al zo geslaagde debuut uit 1972. Je mag dit tweede album van de Eagles overigens gerust een conceptalbum noemen.
Een verschijnsel wat tot dat moment toch vooral was gereserveerd binnen de Progressieve Rock,

Deze maand viert het album Desperado haar 50e verjaardagen en het album staat bomvol met tijdloze en wonderschone Countryrock. 

Desperado is dan ook een van mijn favoriete Eagles albums en ik zing alle tien (één nummer is instrumentaal) de nummers foutloos mee. Allemaal nummers met het thema van een band die even een stoere bende wilde zijn.
Niet de gevierde rockartiesten maar de outcasten van de samenleving. Het concept zorgde in 1973 echter ook voor wat wisselende reacties bij de vakpers. Sommige muziekjournalisten vonden dit concept geweldig en andere vonden het maar een flauwe en zelfs wat kinderachtige opzet.

Het debuutalbum haalde in de VS de platina status en deze Desperado kwam tot tweemaal platina. Dat heb ik toch altijd wat mager gevonden. Zeker als je dat vergelijkt met het album Hotel California uit 1976 wat in de VS maar liefst 26(!!!!) keer platina haalde. 

Om dan maar te zwijgen van Their Greatest Hits( (1971–1975) uit 1975) dat zelfs zonder een nummer als Hotel California het dolle aantal van 38(!!!!!) platina platen in de VS binnen wist te halen. 

Greatest Hits albums doen het echter altijd wel goed bij het grote publiek. Vergelijk ik dan het commerciële succes tussen de jarige Desperado en Hotel California vind ik dat enorme verschil op z'n minst opvallend. 

Vreemd, heel vreemd blijf ik dat vinden en Desperado verdiend beslist meer aandacht. Bij deze dus!

Zelf was ik er als de kippen bij toen Desperado verscheen en het is een van mijn meest gedraaid albums. Countryrock op z'n best met de Eagles in mijn favoriete samenstelling.

Lekker zwarte koffie met een restje paaseitje en deze heerlijke 50 jaar oude boevenbende.