Ik heb helemaal maar dan ook helemaal niks met China. Ik mag graag een loempia eten en heb toevallig voor vanavond Chinese Tomatensoep gemaakt en daar houdt de liefde voor China dan ook wel mee op.
Landen die teveel hun stempel op het wereldtoneel drukken ben ik allergisch voor. Zeker als ze dan ook nog eens de mensenrechten aan hun laars lappen. Zo'n land staat op mijn lijstje "doe maar niet".
De kans dat ik naar China op vakantie ga is dan ook nul en die taal leren gaat dus ook niet gebeuren. Los van het huidige politieke China kunnen we maar moeilijk negeren dat China een indrukwekkende culturele geschiedenis heeft.
Dat zien we ook terug in de westerse muziek. Zowel in de klassieke muziek als bijvoorbeeld de opera Opéra Chinois en in de moderne muziek is de lijst helemaal eindeloos.
Een snelle blik in eigen collectie levert al een behoorlijk wat China op:
"China White" - Little Feat
"China Roses" - Enya
"Sketches Of China" - Jefferson Airplane
"China Grove" - Doobie Brothers
"Like China" - Phil Collins
"Chinese Sleep Chant" - Coldplay
"Walking On The Chinese Wall" - Phil Baily
"Chinese Whispers" - Alan Parsons Project
En natuurlijk het fenomenale "China Girl" van David Bowie wat we terugvinden op het album Let's Dance uit 1983.
Het album begint met het geweldige "Modern Love" en als luisteraar is dan de hoes ineens heel duidelijk want je hangt bij wijze van spreken al in de touwen.
Gelijk daarachter "China Girl" en de titelsong "Let's Dance".
Het is duidelijk dat Bowie een stap naar de disco had gemaakt, maar wel twee sterren beter dan wat er in die jaren zoal gemaakt werd. Eigenlijk zette Bowie ook nu weer een standaard neer, maar niet iedere artiest heeft de kwaliteit om daar in mee te gaan.
De space albums blijven mijn favoriete Bowie albums, maar als je op een grijze dag een beetje vrolijk wil worden is het album Let's Dance een briljant medicijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten