Ja wie wil dat niet……………. De band heeft precies 30 jaar bestaan en hield op toen in 1995 frontman Jerry Garcia overleed. Zoals bekend ben ik een enorm fan van The Allman Brothers. Een van de dingen waarom ik de ABB zo goed vind is het schijnbaar eindeloos kunnen jammen. Kan bij mij de hele dag opstaan en de ABB mag gezien worden als een van de beste jam-bands. Maar wie objectief door de muziekgeschiedenis wandelt zal toch moeten toegeven dat Grateful Dead de ultieme wereldkampioen jammen is. Onvermoeibaar maar dat had ook een prijs!
Daar waar de ABB vooral voor een mix gingen tussen Jazz, Rock en Blues met zo nu en dan een subtiel sausje Country zien we dat laatste element bij Grateful Dead wat nadrukkelijker aanwezig. Luisteren naar een live album van Grateful Dead die in een wat kleinere venue is opgenomen waan je je toch zo in zo’n rokerig hol? Planken op de vloer met wat knarsend zand. Je hebt al lang spijt dat je die stoere laarzen hebt aangedaan want het zweet kan nauwelijks weg. Je schuifelt en wiegt wat met je meisje en zonder dat je je het realiseert tikt de klok vier uur verder.
Ja want zo lang speelde die gasten gerust! Uitputtingsslagen waren het! Grateful Dead heeft helaas maar 30 jaar bestaan maar weinig bands zullen zo vaak op de planken hebben gestaan. Strikt genomen hebben ze zichzelf ook kapot gespeeld. Veel toeren en extreem lange concerten. Dat houdt niemand vol zeker niet in combinatie met veel drank en drugs.
Hoewel er tussen de albums een paar missers zitten is de totale erfenis geweldig. Er is dan ook een enorme collectie live-albums van ze uitgebracht die kan rekenen op waardering bij liefhebbers van jammen. Zeker een tiental officiële live-albums maar de rij niet offciele live albums is bizar. Dat komt omdat ze zo bizar vaak hebben opgetreden en zeker in die jaren zat er zo een extra stekkertje ergens in een apparaat. Zo ook op 7 november 1971 in het Harding Theater in San Francisco. Oorspronkelijk een bioscoop een tijdje een kerk en tegenwoordig een bar maar in 1971 dus de uitspan voor een optreden van Garcia en z’n maatjes. Het optreden van die dag heeft een tape opgeleverd. Ik kan mij herinneren dat daar eerst een heel slechte bootleg van gemaakt is.
Pas in 2015 is door het vage Parachute label er een fatsoenlijke CD box van gemaakt. Maar liefst drie stamp en stampvolle CD’s leverde dat op. In LP (vinyl) vorm is de muziek verdeeld over 3 dubbel LP’s. De kwaliteit is niet slecht. Geen audiofiele hoogvlieger maar goed genoeg. Zeker niet in vergelijk met de slechte bootlegs die in de jaren 70 massaal werden aangeboden.
De muziek is zoals we van Grateful Dead kennen divers. Ik heb Vol 2 uit de vinyl serie en in vier kantjes komt Psychedelic Rock, gewoon platte Rock, Country (Rock) en Folk voorbij. Maar ook een paar wat langere jams en voor liefhebbers van TOP40 muziek zal dat doorgaans wat te langdradig zijn. Ik kan het de hele dag aanhoren maar wie niet van lange (het valt trouwens wel mee) jams houdt kan beter een studio verzamelalbum van Grateful Dead kopen.
Na het overlijden van frontman Garcia zijn de overige muzikanten niet op hun kont gaan zitten. Wat die mannen allemaal zijn gaan doen kan je bijna een boek over schrijven. Kom ik nog we een keer op terug. Nu lekker genieten van Grateful Dead in de Harding Theater. Op Netflix staat een docu van Grateful Dead gitarist Bob Weir die dik de moeite is om te bekijken. Of je nu fan van Graftful Dead bent of niet is dit een fraaie muziek docu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten