Het vandaag jarig Hergest Ridges is het tweede album van Mike Oldfield. Een jaar eerder had Oldfield het legendarische album Tubular Bells uitgebracht. Een meesterwerk met een groot aantal elementen die we nog niet in de moderne muziek gezien hadden.
Tubular Bells werd dan ook overladen met tienen en vijf sterren beoordelingen. Dat ging de jonge Oldfield niet in de koude kleren zitten en begaf zich het liefste buiten de aandacht.
De aandacht vanwege het succes van Tubular Bells ging zelf verlammende werken en Oldfield trok zich terug op het platteland. Niet helemaal plat want vlak naast zijn verblijf stond de heuvel Hergest Ridge.
Oldfield schreef daar een hoeveelheid nieuwe muziek, maar kwam toch slecht uit de startblokken om een nieuw album op te nemen. Mede dankzij een aantal vrienden in de muziekindustrie en Virgin (platenlabel) baas Richard Branson kwam er beweging in het project.
Het album Hergest Ridge doet wellicht een tikje onder voor het meesterwerk Tubular Bells maar is gewoon een vier sterren album. Kant 1 komt wat voorzichtig op gang en persoonlijk vind ik dat er niet echt een eind aan deze moderne symfonie zit.
Ruim op de helft van Part 1 horen we die mooie droge bas die we ook kennen van Tubular Bells. Sommige kenners vinden het album mogelijk daardoor teveel lijken op de voorganger. Zelf vind ik de kracht van dit album dat het juist heel anders is.
Los van het wat voorzichtige begin en het ontbreken aan een echt einde is er in Hergest Ridge meer samenhang dan in de voorganger. Erg fraai is in Part 2 het stevige rockgedeelte.
Niet alleen ik maar wereldwijd wisten fans het album te waarderen en er gingen in het eerste jaar maar liefst 2 miljoen exemplaren over de toonbank. Een stuk minder dan de 15 miljoen (!!!) van Tubular Bells maar met Hergest Ridge liet Oldfield zien dat hij geen eendagsvlieg was en hij voor voldoende variantie in zijn catalogus kon gaan zorgen.
Door voor een waardige opvolger van Tubular Bells te zorgen kreeg Oldfield nog meer vrijheid in creativiteit. Dat heeft geresulteerd in een indrukwekkende catalogus met 26 studio albums, 14 officiële verzamelalbum en een live album.
Oldfield is inmiddels 71 en kondigde vorig jaar zijn pensioen aan. Daarmee is Retrun To Ommadown dat in 2017 verscheen een prachtig slot van een wel heel erg indrukwekkende carrière.
Nu bij de koffie: Hergest Ridge!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten