Een maand geleden begon in Kopenhagen de Tour de France en de mannen reden vorige zondag hun laatste etappe met finish op de bekende Avenue des Champs-Élysées in het centrum van Parijs.
Dit is een album dat - al was het maar voor de foto's - niet kon laten staan maar het is zeker geen muziek die ik speciaal zal kopen. Als wielerliefhebber kon ik dit voor die paar Euro niet in de bakken laten staan.
We horen Poulidor verstellen over zijn carrière als wielerprof. Zodra Yvette haar accordeonspel inzet waan je je bijna op zo'n pleintje van een klein dorp in Frankrijk. Achter je hoor je de jeu de boules ballen kaatsen, een oude man strompelt voorbij met een stokbrood onder z'n arm en de Pernoud smaakt beter dan waar dan ook. Het leven is goed.
Yvette is 11 keer met de Tour de France mee geweest. Ze reed - vaak bovenop een auto - mee in de beroemde reclamekaravaan van de Tour en vermaakte met haar accordeonspel het wachtende publiek.
Ik heb het album gedraaid en leuk om Poulidor aan het woord te horen. De kans dat het album nog eens uit de kast komt is heel erg klein. Als liefhebber van vinyl EN van de wielersport was dit echter TE leuk om in de bakken te laten staan. Zeker niet als je de klaphoes openslaat en getrakteerd wordt op een heerlijke collage met foto's van Poupou hoe hij ook wel werd genoemd.
Poulidor heeft nooit de gele trui gedragen en heeft het helaas niet mee mogen maken dat het zijn kleinzoon Mathieu van der Poel wel is gelukt. Vorig jaar tijdens de tweede etappe wist van der Poel op spectaculaire wijze de gele trui te veroveren en hield deze zes dagen in zijn bezit.
Misschien een forse zijstap voor wat jullie op deze blog gewend zijn, maar ook dit is een plaat en ook nog eens met een schitterend tijdsbeeld.
Koffie en daarna nog één keer Tour kijken dit jaar. Gaat de moeite worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten