50 jaar Harvest

Onmiskenbaar Neils grootste succes maar is het daarmee ook z'n beste album? Wie door een sleutelgat naar de catalogus van Neil kijkt heeft mogelijk gelijk. Neil is echter veel meer dan Harvest.

Natuurlijk is Harvest zonder twijfel een top album, maar het is ook wel een beetje braaf. Hits als "A Heart OF Gold" en "Old Man" doen het natuurlijk prima, maar de suikerspinnen zijn natuurlijk nooit ver weg.

Harvest kwam op het moment dat ik net een paar jaar interesse in muziek had en het was een van m'n eerste 10 LP's. M'n eerste exemplaar heb ik echt grijs gedraaid, het tweede exemplaar op enig moment vervangen door een CD. Inmiddels is deze weer vervangen door een LP.

Toch is Harvest niet het album van Neil dat de laatste 40 jaar bij mij het vaakst op de draaitafel gaat. Als puber had ik weinig keuze, maar nu heb ik ruim 60 solo albums van de beste man staan. Zeker 10 maar wellicht 15 albums draai ik liever en vaker dan Neils goudmijn. 

 

Hoewel ik het antwoord boeiend kan vinden zal ik niet snel aan iemand vragen wat hij Neil's beste album vindt. Ik begin eerder met de vraag: Hoeveel verschillende albums van Neil heb je minimaal driemaal beluisterd?

Krijg ik dan 30 of hoger als antwoord kan het zomaar een boeiend gesprek worden. In mijn Top 10 Neil Young albums doe ik een aantal persoonlijk suggesties die - met een wat kritische blik -  misschien wel meer in aanmerking komen om Neil's beste album te zijn.

Harvest staat bij mij niet in dat lijstje terwijl tussen 1972 en 1978 het een van mijn meest gedraaide albums was. De waardering voor Harvest welke ik nu nog heb zit meer in het sentiment dan om de muziek zelf.

Als ik nu kritisch naar het album kijk vind ik het eigenlijk ook wat rommelig samengesteld. 

"The Needle And The Damage Done" - dat wat mij betreft een van de beste nummers van dit album is - had eigenlijk op een album als Tonight's The Night moeten belanden.

Nu verpruts het toch een beetje de feestvreugde die voor de rest over Harvest hangt. Want het eerder genoemde gouden hart en oude man zijn samen met de titelsong en "Out Of The Weekend" toch wat feel good songs. Het - wat mij betreft volledige overbodige - "Are You Ready For The Country" doet je niet uit je schoenen schudden.

Van "Alabama" kan ik dat weer een beetje blijer worden. Toch is het een wat slapjes vervolg op "Southern Man" wat op de voorganger van Harvest te vinden is. Op "Southern Man" hoor ik meer woede en veel meer ongenoegen. Zonder "Southern Man" was "Alabama" beslist een juweel geweest maar blijft nu toch een echt zwaar achter bij zijn voorganger.

 

Dan zijn er nog de heerlijk bombastische nummers "There's A World", "A Man Needs A Maid" en "Words". De drie nummers hadden wat mij betreft op kant B mogen staan met dan het liefst de extra lange versie van "Words" zoals die op het album Journey Throug The Past is te vinden.

 

Overigens heeft de gezondheid van Neil heel veel invloed gehad op de wijze hoe Harvest tot stand is gekomen. Neil had een groot aantal fysieke ongemakken waaronder zware rugklachten. Hierdoor was het onmogelijk om lang met een elektrische gitaar te staan. Een en ander dwong Neil voor een aanpak waar de akoestische gitaar de boventoon zou voeren. Voor dit album koos hij dan ook niet voor Crazy Horse als begeleidingsband maar The Stray Gators. Absolute vaklui en gepassioneerde muzikanten, maar ze spelen wel significant bravere muziek dan Crazy Horse.

Daarnaast is Neil al z'n hele leven een onwaarschijnlijk eigenzinnige kerel en die afdruk mis ik wel op dit toch wat brave album.

 

Natuurlijk blijft Harvest tot in de eeuwigheid een top album. Alleen de omvangrijke en vooral diverse catalogus van Neil verdient het beslist om verder te kijken dan dit album.

 Suggestie Harvest 2.0

 

Kant A
"Out on the Weekend"   
"Harvest"
"Heart of Gold"
"Old Man"
"Winterlong"

Kant B
"There's a World"
"A Man Needs a Maid"
"Words (Between the Lines of Age)" - lange versie