Vandaag wordt Marcus pas 35 en toch heb ik het gevoel dat hij al een eeuwigheid meedoet. We kennen Marcus natuurlijk vooral van Mumford & Sons. Deze Britse alternatieve Folk band werd in 2007 opgericht en kon al vrij snel rekenen op een enorme schare fans. Ook in ons kikkerland heeft de band een enorme aanhang.
Na het vertrek afgelopen jaar van Winston Marshall bestaat de harde kern van Mumford & Sons uit drie man:
Marcus Mumford – zang, gitaar, drum
Ben Lovett – zang piano, keyboard, accordion
Ted Dwane – zang, bas, drum
De harde kern wordt tijdens studio opnames en optredens aangevuld met een keur aan muzikanten. Mumford & Sons heeft inmiddels een knappe catalogus bij elkaar gespeeld, maar die is niet heel erg traditioneel opgebouwd.
De mannen hebben slecht vier studio albums uitgebracht maar al wel 17 (!!!) video albums! Drie gewone live albums en maar liefst zeven live EP's!
Overigens wie dit genre weet te waarderen kan gewoon blind pakken uit de catalogus van deze gasten. Slecht en matig werk gaat echt aan deze lui voorbij.
Een van de andere fraaie projecten waar Marcus Mumford aan heeft meegewerkt is de supergroep The New Basement Tapes.
Deze groep bestaat uit Jim James, Elvis Costello, Marcus Mumford, Taylor Goldsmith en Rhiannon Giddens. In 2014 bracht de groep het album Lost On The River uit met daarop uitsluitend nummers van Bob Dylan.
Dat verklaard gelijk de naam van de groep. The New Basement Tapes is immers een vette knipoog naar de beroemde opnames van Dylan en The Band. In 1967 namen Dylan en The Band een serie nummers op die al snel via bootlegs de weg naar de fans wisten te vinden. Deze opnames gingen door het leven onder de naam The Basement Tapes. Hoewel de bootlegs van een matige kwaliteit zijn kregen deze al heel snel een mythische status. Het duurde helaas tot 1975 voor de opnames op een officieel album verschenen. Voor de liefhebber verscheen in 2014 een box onder de naam The Bootleg Series Vol. 11: The Basement Tapes Complete. Hierop nagenoeg alle opnames die in 1967 door Dylan en The Band in "de kelder" zijn gemaakt.
Van Dylan zijn nog vele niet gepubliceerde opnames, maar wellicht ook veel nummers die hij zelf niet heeft opgenomen. Uit de enorme partij ongebruikt Dylan materiaal putten de vijf van The New Basement Tapes.
T Bone Burnett heeft de band samengesteld en is tevens de producer van het geheel. Het resultaat is een heerlijk ongedwongen en authentiek album. Het album bevat een rijke variantie aan verschillende muziekstijlen van Folk, Blues, Country en Rock.
De nummers zijn door Dylan met de hand geschreven en stammen uit het tweede deel van de jaren 60. Waarschijnlijk in de periode kort voor zijn dramatische motorongeluk.
Dylan heeft de nummers waarschijnlijk zelf niet opgenomen en zijn zeker nooit verschenen. Anders dus dan de vele Dylan covers die je onbewust toch vergelijkt met het origineel beginnen The New Basement Tapes dus op een soort van schone lei. Dat doen ze met verve en het is 20 nummers lang genieten.
De albumhoes heeft op de cover een foto van Jacob Riis. Schitterend tijdsbeeld uit 1888. De foto werd in 1888 in New York genomen en heeft de pakkende titel "Mullen's Alley".
Ander leuk detail aan dit album is de bijdrage van Johnny Depp die gitaar speelt op het nummer "Kansas City". Hij verving voor deze opname Elvis Costello die andere verplichtingen had.
Het blijft een boeiend gedachte experiment wat Dylan met deze schat aan nummers had kunnen doen. Misschien moeten we toch blij zijn dat hij dat niet gedaan heeft en het een stapeltje handgeschreven teksten is gebleven.
De luxe 2LP set bevat 20 nummer en de vandaag jarig Marcus levert op 14 nummers een heerlijke vocal bijdrage.
Het album is wat mij betreft nu al een klassieker en het is vooral een voorbeeld van ongecompliceerd muziek maken. Niet overgeproduceerd maar lekker ongedwongen muziek maken!
Marcus Happy Birthday!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten