Supersonic Blues Machine – Road Chronicles: Live

Eerder dit jaar blogde ik al eens over Blues Rock trio. Dat was naar aanleiding van hun album Californisoul. Heerlijke Blues Rock met een scheutje Soul en dat album maakt alleen maar hongerig naar meer.
Dus deze gasten een beetje blijven volgen en gister een nieuwe aanwinst gescoord. Een dubbele live-album van de drie Blues Rockers kwam ik in de aanbieding tegen voor het idiote bedrag van 12 Euro!

Door mijn ervaring met het album Californisoul durfde ik het blind te kopen. 12 Euro is ook niet een bedrag dat je een half jaar ziek bent als het helemaal niks is. 

Dat ziek worden zit er niet in want dit is vier kantjes puike Blues Rock. Supersonic Blues Machine bestaat uit Kenny Aronoff (drum), Kris Barras (gitaar en zang) en Fabrizio Grossi (bas en zang).

Tijdens deze opnames in Italië (Milaan, Pistoia en Brugnera) werden ze bijgestaan door een aantal extra muzikanten. De meest opvallende naam daarbij is Billy F. Gibbons die we natuurlijk allemaal kennen van ZZ Top.

Gibbons speelt zeven van de twaalf nummers mee waaronder de heerlijke Blues klassiekers "Dust My Broom" en "Got My Mojo Working".

 

Gelijk vanaf kant 1 is het heerlijk meeslepende Blues Rock en de opbouw zit erg goed in elkaar. Kant 1 wordt afgesloten met het waanzinnige "Can’t Take It No More". Spetterend gitaarspel en dit nummer is voor mij nu al een klassieker.

Kant 2 begint met "Watchagonnado". Een tikje Funky maar compleet met scherpe gitaarriffjes en lekker opzwepende zang. De mannen blijven met "Elevate" wat aan de Soul toevoegen en de zusjes Benitez laten even goed horen waarom ze juiste keuze zijn om de extra vocals te doen. Meeslepende zang en heerlijk gitaarrifjes blijven elkaar opvolgen. 

Voordat "Elevate" ten einde is geeft Kenny Aronoff de drumkit even goed op z'n duvel. Prima drummer denk je dan! Kant 2 sluiten we af met "Bad Boys" met veel nadruk op geweldige vocals.

Na kant 2 is de andere plaat aan de beurt en kant 3 begint met "Let It Be". Niet te verwarren met de versie van The Beatles en ook nu valt - naast puik gitaar en drumwerk - op hoe Soulfull deze Blues is. Heerlijke tempowisselingen die er ook voor zorgen dat dit een nummer is dat niet snel zal vervelen.

 

Dan doet Billy F. Gibbons z'n opwachting. De sfeer was al goed maar toen werd "La Grange" - wat we kennen van het ZZ Top album Tres Hombres - ingezet. Er wordt duidelijk een tandje bijgezet en Gibbons blend echt geweldig met dit power trio. Heerlijk hoe de luisteraar na een minuut of vijf even op het verkeerde been wordt gezet en het nummer een "doorstart" maakt.

Hierna volgt "Broken Heart" met iets meer Rock maar het tempo blijft ongekend hoog. Kant 4 wordt afgesloten met Blues klassieker "Dust My Broom". Altijd een risico om een klassieker te spelen die al door alle groten der aarde is beetgepakt. Geen nood........de mannen maken er een feestje van. Ze beginnen met de klassieke tekst, maar kiezen al  vrij snel voor een eigen vrije invulling. Prima want dan voeg je wat toe als artiest. Daarnaast laten ze op fenomenale wijze horen ook de pure Blues volledige te beheersen.

I'm gettin' up soon in the mornin'
I believe I'll dust my broom
I'm gettin' up soon in the mornin'
I believe I'll dust my broom

Met dit soort muziek vliegt de tijd en kant 4 is aan de beurt. We gaan met "Running Whiskey" gelijk uit de startblokken. Het is wat brutaler en de heren dagen elkaar geweldig uit.

Dan is het de beurt aan die andere heerlijk Blues-klassieker: "Got My Mojo Working". Fabio Drusin die we ook op het eerste nummer hebben gehoord mag nog een keer op harmonica los. Ook mag er voor deze Mojo versie een pluim naar toetsenist Alex Alessandroni. Blues met een vleugje Boogie Woogie. Knap gedaan!

Met "Going Down" wordt nog even stevig doorgepakt en voor de CD-versie is dit tevens het laatste nummer. 

De 2LP set die nu opstaat bevat met "The Stranger" een bonus nummer en dat extraatje samen met de schitterende hoes maken de LP versie op afstand een betere keuze dan de CD.

Tot slot mag Fabrizio Grossi een dik compliment krijgen want naast zijn bijdrage op het podium heeft hij zowel de productie als het mixen op uitmuntende wijze verzorgt.

Spetterende Blues Rock van muzikanten die er helemaal voor gaan en de kleine veneus zorgen ook hier weer voor een passende sfeer.