We zijn hard op weg naar de periode van het jaar van "de lijstjes". Eerdaags kan er gestemd worden op de Top2000 en andere aanverwante lijsten.
Met de Top2000 heb ik altijd een wat dubbel gevoel. Dat heeft vooral met dat fanclub stemmen te maken. Daarmee zijn sommige bands toch wel een beetje overbevolkt in de lijst de lijsten.
Gelukkig is de Top2000 al lang geen ouwe mannen lijst meer. Ik ben zelf een oude man maar heb toch best veel moderne muziek staan. Deze blog gaat echter vooral over herinneringen en mijmeringen over de doorgaans wat meer belegen muziek.
Op platenbeurzen, platenwinkels en op groepen op social media wordt daar dan voor het gemak maar het label op geplakt van "Vroeger had je tenminste goede muziek".
In het licht van lijstjes maken daarom eens een top 40 van precies 50 jaar geleden opgedoken. Als puber ging ik die trouw halen en ik stapelde ze op. Dat uiteraard pas nadat ik ze uit m'n hoofd had geleerd.
Toch ben ik benieuwd hoeveel nummers de muziekliefhebber uit de categorie "Vroeger was alles beter" fysiek op vinyl in de kast heeft staan uit onderstaande Top 40.
We schrijven 20 november 1971 en "Soley Soley" van The Middle Of The Road staat op nummer één. Een niemendalletje wat toch nauwelijks als een klassieker beschouwd mag worden. Muziek die de naam van de band volledig tot z'n recht brengt.
Dat neemt niet weg dat ik met veel plezier naar de videoclips van The Middle Of The Road zat te kijken als Toppop op TV was. Want laten we eerlijk zijn............de dijen van Sally Carr waren voor een puber als ik inspiratie om nachtenlang onrustig te dromen. De muziek vond ik niks maar ik had gewoon een poster van haar in m'n kamertje hangen. Tegenwoordig moet je zo uitkijken wat je zegt maar ik vond het toen een belachelijk lekker wijf! Dat zou ik nu niet meer durven zeggen maar 50 jaar gelden kon dat nog.
Ik heb ook een keer een interview van haar gezien toen ze wat ouder was en het is ook nog eens een onwijs leuke vrouw.
In de lijst van november 1971 vinden we ook nummers al "Pappie Loop Toch Niet Zo Snel" van Herman van Keeken, "Het Soldaatje" van De Zangeres Zonder Naam, "Manuela" van Jacques Herp en "Kom van Dat Dak Af" van Peter Koelewijn. Nederlandstalig deed het goed in die jaren. Niet mijn plakje kaas maar toch een goede ontwikkeling.
Naar Pop en Rock met grote eeuwigheidswaarde is het toch even zoeken. Natuurlijk die geweldige single van Rod Stewart met twee A kanten: "Maggy May" en "Reason To Believe". We vinden het op nummer 3. Net een plekje hoger dat het geweldige "Spanish Harlem" van Queen of Soul: Aretha Franklin.
Op nummer 6 staat "Imagine" van John Lennon en daarna zaken we helemaal door naar plek 19 om een onvervalste klassieker te vinden. Het is "Baba O'Riley" van The Who. Een briljant nummer afkomstig van het album Who's Next en iedere week komt het op TV nog een paar keer langs bij een Amerikaanse Politieserie.
Als het om een enkelvoudig nummer gaat één van de beste klassiekers met een zeer hoge herbruikbaarheid!
Op 23 de Earing en dat is net een plekje beter dan nieuwkomer Bill Withers met het schitterende "Ain't No Sunshine". Verderop in de lijst komen we nog Van Morrison, Santana, The Doors, Joan Baez en The band tegen. Toch heb ik zelf maar 10 van de 40 nummers in m'n collectie zitten en ik heb een bizar brede smaak qua muziek.
Dit lijstje geeft wat mij betreft een heel ander beeld dan hoe er door vele vinylliefhebbers over DIE tijd gepraat kan worden. JA...........er staan een aantal knappe nummers in met zeer hoge eeuwigheidswaarde. Maar...............
Toch even nu de eerlijke vraag: hoeveel van de singles in onderstaande lijst heb je als puber gekocht?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten