50 jaar 461 Ocean Boulevard

Hoewel Clapton in 1974 al een hele rij albums had gemaakt in diverse bands was deze 461 Ocean Boulevard opmerkelijk genoeg pas zijn tweede solo album.

Clapton had al albums gemaakt met Cream, Blind Faith, The Yarbirds, The Bluesbreakers en Derek and the Dominos. 

Ook had hij aan diverse andere projecten al meegewerkt zoals The Concert for Bangladesh en een tournee met Delaney & Bonnie.

Clapton was dus al een gearriveerd artiest en ergens in Londen was in de jaren 60 al Clapton is God op de muren geschilderd. 

 

De verwachtingen waren dan ook hoog en we kunnen gerust stellen dat Clapton niet teleurstelde. Clapton koos bij dit album naast een aantal eigen composities voor een aantal klassiekers van oude blueslegendes.

Het nummer "Willie and the Hand Jive" oorspronkelijk van Johnny Otis werd uitgebracht op single en werd een klein hitje. 

 

Een grotere hit werd het nummer "I Shot the Sheriff" wat geschreven is door Bob Marley. "I Shot the Sheriff" haalde in een groot aantal landen een top tien notering en kwam in Canada en de VS zelfs op de eerste plaats van de hitlijsten.

Met "I Shot the Sheriff" laat Clapton horen niet alleen maar een bluesboy te zijn. Toch omarmt Clapton op dit album een aantal grote blueslegendes. Zo brengt hij naast de eerder genoemde Johnny Otis ook nummers van Robert Johnson en Elmore James.

 

461 Ocean Boulevard mag ik nog steeds graag draaien. Het is misschien iets minder rauw dan het werk wat Clapton daarvoor heeft gemaakt maar het luistert gewoon heel lekker weg.

In de zomer van 1974 haalde mijn vader dit album in huis. Dat zorgde ervoor dat ik mijn muziekbudget even kon gebruiken voor andere lekkere platen. Toen ik een paar jaar daarna uit huis ging was dit wel een van de eerste albums die ik gelijk ben gaan halen.......... 

.....op een natte en koude vrijdagavond in december 1978............

461 Ocean Boulevard is een klassieker vol met pareltjes. "Let It Grow" is zelfs wonderschoon en heeft net als "I Shot the Sheriff" jaren in de Top 2000 gestaan. Van mij had dat echter "Motherless Children" mogen zijn, want dat is zelfs na 50 jaar nog steeds mijn favoriete nummer van dit heerlijke album.