50 jaar "ik ben de boodschapper maar"

Gister vierde dit album haar 50ste verjaardag. Het was Elton's zesde studio-abum en was commercieel een megasucces. In de VS maar liefst driemaal platina en twee zeer succesvolle singles. 

De singles "Crocodile Rock" en "Daniel" werden in een groot aantal landen een nummer 1 hit.

 

De eerste zeven albums van Elton vind ik echt om te smullen. Helaas schoof zijn muziekstijl daarna teveel op naar toch wat lauwe en flauwe disco. Drank en drugs deden hem in de jaren 80-90 ook niet veel goeds maar gelukkig is het met Elton goedgekomen.

Deze Don't Shoot Me I'm Only the Piano Player valt wat mij betreft in de goede periode van Elton en mogen we echt wel een klassieker noemen.

 

De titel is natuurlijk al helemaal goed en die sprak mij als jonge snaak al enorm aan. Overigens vind het nog steeds een geweldige titel. Daarnaast beschikt het album over een schitterende klaphoes.

 

In de late zomer van '73 het album wezen halen bij Radio Leo. Ik werkte toen op de Heemraadsingel in Rotterdam en om de hoek op de Vierambachtsstraat zat Radio Leo. 

Zowel wit (wasmachines, koelkasten) als bruin (hifi, tv's) goed werd daar verkocht en ze hadden een redelijke collectie LP's.
Tijdens de lunchpauze ging ik daar regelmatig staan neuzen. Ik verdiende niet veel en betaalde een crimineel bedrag aan kostgeld dus ik stond vaker met lege handen buiten dan met een nieuwe aanwinst.

 

Radio Leo had echter regelmatig aanbiedingen. Vooral als een album uit de lijsten was verdwenen. Dan zakte de prijs behoorlijk, omdat de bakken vrij moesten komen voor de nieuwste platen.

Voor een ieder met een klein budget mooie momenten om toe te slaan. Zo ook - en ik weet het nog goed - een snikhete late zomerdag in 1973.
Ik ben geen uitgesproken fan van Elton maar op de een of andere manier is deze plek in Rotterdam onlosmakelijk met dit album verbonden. Dat terwijl ik bij Leo ook albums van The Who, Doobie Brothers, Deep Purple, Santana en weet ik van wie allemaal gekocht heb.

Ieder jaar wandel ik daar wel een paar keer met een vriend die daar om de hoek woont en Radio Leo flitst dan altijd even door mijn hoofd.
Dit album is op de een of andere manier een van de stepping stones in het krokkelpaadje naar mijn onafhankelijkheid.
Don't Shoot Me I'm Only the Piano Player is niet alleen een lekker album, maar voor mij dus ook een flink portie sentiment en daar is natuurlijk niks mis mee. Sterker..........misschien wel een van de fijne dingen aan muziek...........

toch? .................nou ik ben ook maar de boodschapper............