Het is natuurlijk de zoveelste speciale dag waarvan het triest is dat deze er is. Natuurlijk is het een emotionele mega-dip als je partner overlijdt. Ik heb echter heel slecht nieuws. 49,951% van ons overkomt dat. Je overlijdt namelijk maar heel zelden tegelijk met je partner en ga er maar vanuit als dat het geval is we met een heel naar ongeluk te maken hebben.
Vrouwen worden doorgaans ouder dus de kans dat zij overblijven is groot. Zeker in landen waar de levenstandaard wat hoger is. Juist omdat vrouwen doorgaans ouder worden moet een aanmoedig zijn om hun zelfredzaamheid op orde te hebben. Ik heb het dan niet over koken of een wasje doen. Ik bedoel financieel voor zichzelf kunnen zorgen. Overigens niet alleen handige met het overlijden van een partner maar ook als je elkaar zat bent.
Zelfs gewoon in ons kikkerlandje zie ik bizar veel vrouwen die voor alles en nog wat afhankelijk zijn van hun man. Het begint natuurlijk al met dat malle overnemen van de achternaam............ Nooit wat van begrepen.
Plaatje dan maar. Zoeken in m'n collectie viel dat nog niet mee en in doe vandaag een beroep op de Nederlandse progressieve rockband Alquin. De band haalde haar hoogtepunten tussen 1971 en 1977. Daarna kwam er een lange adempauze en tussen 2003 en 2012 leefde de band weer op en maakte nog een aantal albums.
Progressieve Rock was echter niet meer zo populair als in de jaren 70 en de band haalde ook niet meer het niveau van die eerdere (zes?) albums.
Een van die eerdere albums is Nobody Can Wait Forever uit 1975. Sowieso al een titel met een hele fijne boodschap.
Op het album treffen we het nummer "Mr. Widow" aan en hier moeten we het vandaag mee doen, want ik heb verder zo te zien geen nummers met Widow in de titel.
Het is echter geen straf om dit album weer een keer te draaien. Heerlijke Progressieve Rock van eigen bodem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten