Vandaag doet deze drummer en medeoprichter van de legendarische band Fleetwood Mac er een jaartje bij. Fleetwood Mac werd in 1967 opgericht en bestaat nog steeds. In 1996 werd er een jaartje pauze gehouden maar verder is de band vanaf 1967 onafgebroken actief geweest.. Dit ondanks een aantal relevante wisselingen in de bezetting en de nodige persoonlijke perikelen.
De band heeft in 2018-2019 nog een vrij uitvoerig tournee gegeven. Nieuw studiomateriaal in de vorm van een volledig album laat al even op zich wachten en het is maar de vraag of dat er nog gaat komen.
De jongens en meisjes van Fleetwood Mac worden er natuurlijk ook niet jonger op en Mick wordt vandaag dan ook 75.
Strikt genomen moet er dan nog wel een studio album inzitten. Muzikanten gaan immers niet met pensioen want die willen hun creatieve ei kwijt.
Ambtenaren gaan met pensioen, muzikanten gaan dood.
Ik ben al vaker ingegaan om de enorme transitie die Fleetwood Mac heeft doorgemaakt van aanvankelijk een Britse Bluesband naar een Amerikaanse Pop Rockband.
Liefhebbers van Blues en Bluesrock zoals ik betreuren dat, maar zonder gasten als Peter Green en Danny Kirwan was het denk ik ook moeilijk die Blues lijn vast te houden.
Achteraf zijn dat ook lastige discussies. Zijn Green en Kirwan weggegaan omdat de band een ander kant op aan het bewegen was? Of is de band een andere kant opgegaan omdat twee gezichtsbepalende leden de band hadden verlaten?
Dat neemt niet weg dat het onwaarschijnlijk knap is hoe Mick Fleetwood de band door dit proces heeft weten te leiden. Het zorgde uiteindelijk tevens voor de grootste successen met Rumours (1977) als absoluut hoogtepunt.
Verkoopcijfers die we tot dat moment nog nauwelijks hadden gezien en in de VS haalde het album 20 (!!!) keer platina. Het album verkoopt overigens nog steeds erg goed en veel fans zijn na een LP, CD aan een nieuwe LP begonnen.
Het was bijna ondenkbaar dat na Rumours er weer zo'n geweldig meesterwerkje zou komen. Het duurde bijna 1000 dagen (980 om precies te zijn) voor de opvolger in de winkel lag. Het heeft dus even geduurd en niet alleen ging er een groot aantal dagen in het album zitten, het was met 1 miljoen dollar productiekosten op dat moment het duurste rockalbum wat er gemaakt was.
Het wachten werd ruimschoots beloond want Tusk is niet alleen een meesterwerk het is ook nog eens een dubbelalbum. Dus vier kantjes genieten.
Hoewel het album met "slechts" twee platina platen in de VS achterliep bij het enorme commerciële succes van Rumours doet het muzikaal totaal niet onder voor deze voorganger.
Nu we 40 jaar verder zijn draai ik Tusk zelfs vaker dan de Rumours, waarvan een ieder alle nummers wel mee kan zingen.
Rumours is wat mij betreft ook een beetje overgeproduceerd. De band barstte toen uit z'n voegen van de relatieproblemen en er moest natuurlijk voorkomen worden dat zoiets in de muziek door zou klinken.
De teksten mochten wel over de ellende gaan, maar voorkomen moest worden dat de muziekpers kon zeggen dat het wel te horen is dat er problemen zijn.
Tusk is voor mij vrijer en iets meer een zoektocht wat binnen het genre Pop Rock nog mogelijk is.
Rumours is voor mij toch vooral een album geworden voor op een feestje en Tusk geeft meer ruimte voor fijnproevers.
Goed plan..............lekker espresso erbij.
Mick Happy Birthday!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten