Daylight Again

Het is vandaag bevrijdingsdag maar met de oorlog in Oekraïne vind ik het allerminst een reden voor een feestje. Natuurlijk zijn er altijd conflicten ergens op de wereld. Afrika en Midden Oosten staan dan doorgaans vooraan in de rij. Vreselijk wat daar gebeurd, maar toch is de oorlog in Oekraïne van een heel andere orde.
Deze heeft namelijk alles in zich om uit te groeien tot een derde wereldoorlog, die al of niet gepaard gaat met inzet van kernwapens. 

Ik ben niet eens zelf bang dat ik atoombom op m'n kop krijg. Ik heb een prachtig leven gehad en als dat met een forse knal eindigt dan is dat maar zo. Alleen zou ik het vreselijk vinden voor alle jonge mensen die nog vol met ambitie zitten.

Daarnaast gaat een derde wereldoorlog er natuurlijk al helemaal niet voor zorgen dat conflicten in Afrika en het Midden Oosten opgelost gaan worden. Sterker die zullen alleen maar verder escaleren.

 

Het is ook triest aan welke strohalmen we ons op dit moment vast houden. In Oekraïne in de belegerde stad Marioepol werd deze week een groep mensen geëvacueerd die maanden geen daglicht hadden gezien. Dat vinden we dan ineens een succes. Mensen die weer daglicht zien? Serieus?

Geen feest voor mij vandaag en natuurlijk kan ik niet stilstaan bij alle problemen op deze wereld. Toch moest ik meermaals aan die mensen denken die maanden in het donker hebben gezeten: Daylight Again!

 

Een album van Crosby, Stills en Nash heeft deze titel en die maar eens tevoorschijn gehaald. Het album verscheen in 1982 en er werden drie singels van het album getrokken. 

"Wasted on the Way" en "Southern Cross" werden een redelijke hit en het album zelf haalde de platina status. Bijna twee zelfs.

Dat lijkt een succes maar is toch een schril contrast met hun debuut uit 1969 wat ruim vier maal de status platina wist te verwerven. Daylight Again is een behoorlijk Folk Rock en Country Rock album en niet meer dan dat. Als een onbekend groepje dit had gemaakt waren we verschijnkijk uit ons stoel gesprongen, maar deze drie talenten hadden best wat beter hun best mogen doen.

Het album is gewoon te gepolijst en overgeproduceerd. Hiermee bedoel ik niet de uitstekende geluidskwaliteit. Dat is prima maar het is net even te braaf allemaal. Ik mis het rauwe pittige randje. 

Dat neemt niet weg dat er wel wat fraaie teksten (wel dit keer met de nodige hulp van anderen) op het album te vinden zijn. 

Zo is de titelsong "Daylight Again" op een geslaagde manier met een couplet van "Find the Cost of Freedom" verweven tot een universele anti-war-song.

 

Wellicht heeft het brave van dit album ook te maken met de magere bijdrage van David Crosby. Geduvel met drugs zorgde dat hij slechts één enkel nummer voor dit album heeft geschreven en dat is tevens het enige nummer waar Crosby op te horen is. Het album had ook Stills & Nash mogen heten!

Opmerkelijk is de zeer ruime bijdrage van Timothy B. Schmit die we kennen van de Eagles.

Niet een slecht album en prima om bij de koffie te draaien, maar geen album wat je meeneemt als je een avond bij vrienden platen gaat draaien met een stoer glas whisky.

Bij je vrienden met een glaasje whisky een plaatje draaien ?.............voor heel veel mensen is dat heel ver weg.

Voor mij geen groot feest vandaag. Ik geniet vandaag nog meer dan normaal van een heel klein ding en ben daar dankbaar voor: koffie met een plaat: Daylight Again!