Het is op de kop af 50 jaar geleden dat dit horror scenario plaatsvond. Tijdens een optreden van Stone The Crows werd gitarist Les Harvey geëlektrocuteerd. Omdat alles onder stroom stond was het niet mogelijk hem snel te redden en Harvey overleed in de ambulance op weg naar het ziekenhuis.
Het drama voltrok zich Swansea's Top Rank Suite. Van oorsprong een bioscoop en heeft tot 2016 voor entertainment dienst gedaan, maar het gebouw moest daarna plaats maken voor "new businesses" zoals dat dan zo mooi heet.
Een venue waar - ondanks de beperkte capaciteit - veel grote namen op het podium hebben gestaan. Wham, Elvis Costello, Dexy Midnight Runners, The Police, The Stranglers, Badfinger, Ten Years After, Nazareth, Hawkidn, Genesis, Jeff Beck, Deep Purple, The Who en zelfs onze "eigen" Golden Earring hebben hier op de planken gestaan.
Gezien die namen zullen daar veel legendarische en beklijvende optredens bij hebben gezeten, maar 2 mei 1972 blijft in de historie van deze venue een git en gitzwarte dag.
Stone The Crows was een Blues Rock band die in 1969 is opgericht. De band bestond uit
- Maggie Bell - zang
- Les Harvey - gitaar
- Colin Allen - drums
- James Dewar - bas en zang
- John McGinnis - toetsen
Met deze bezetting maakte de band twee albums waarvan ik persoonlijk het debuut prima weet te waarderen. Overigens was er heel veel waardering voor dit album want het leverde de band een plekje op bij het legendarische festival in het Kralingse Bos.
Het debuutalbum werd razendsnel opgevolgd door het album Ode to John Law.
Na deze twee albums vond er een wisseling plaats in de bezetting en werden James Dewar en John McGinnis vervangen door Steve Thompson en Ronnie Leahy.
Hoe had het eruit gezien als die kabel op 2 mei 1972 niet kapot was geweest....................
In 1971 volgende met deze nieuwe bezetting het album Teenage Licks en dat is tevens het laatste album waar gitarist Les Harvey op alle nummers te horen is.
Een vierde album (Ontinuous Performance) waar met Harvey al een aantal opnames voor waren gemaakt, werd afgerond met behulp van Steve Howe die we kennen van de de band Yes en Jimmy McCulloch die later speelde bij onder andere Wings.
Na het vierde album - wat toch een beetje een ode werd aan Les Harvey - was de ziel teveel uit de band het ging ieder zijns weg.
Met het debuut is het toch wel lekker worden op deze vroege maandagochtend. Meeslepende Blues Rock van een prima band met helaas een gitzwart hoofdstuk in hun te korte geschiedenis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten