Pasen met Patti

Ik ben Katholiek opgevoed en hoewel ik al ruim 40 jaar er niks meer aan doe hoest ik alle lijstje nog zo op. Palm Pasen, Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Paaszondag.

Pasen is op afstand het belangrijkste christelijke feest. Kerst is niks meer dan een geboorte vieren. We zijn allemaal geboren dat is niet bijzonder. Dat je gekruisigd wordt en een paar dagen later uit je graf opstaat mag toch wel een knappe Las Vegas act genoemd worden .

Het zijn overigens niet de lawine sprookjes waardoor ik het geloof en kerk de rug heb toegekeerd. Sterker, die verhalen zijn - net als goede muziek - prima handvaten om gebeurtenissen in het leven aan te spiegelen. Ook de liturgie kon ik wel een zwak voor hebben.

 

Dat kerken vooral gedomineerd worden door oude mannen steekt mij het meeste. In veel kerken mag je niet getrouwd zijn dus de seksuele lusten worden op kinderen losgelaten.
Homo's zijn in nagenoeg alle gevallen niet welkom. Vrouwen, kinderen en homo's vormen meer dan de helft van de wereldbevolking maar de kerken hebben daar maling aan:
Vrouwen moeten kinderen maken en koken.
Kinderen moet hun mond houden en meneer pastoor aan z'n gerief helpen.
Homo's moeten in de hel branden.

Dan ben je mij dus kwijt en al heel snel. In de 2de klas van de middelbare school had ik standaard met godsdienstles stevige discussies met de kapelaan.

 

Toch een een album gezocht bij Pasen............

Gelukkig weet ik over Pasen meer te vertellen dan over Patti Smith. Vroeger - kort nadat ik mij officieel bij de kerk had laten uitschrijven - was ik een groot fan van Patti. De mix van Rock met New Wave en Punk sprak mij enorm aan.
Toch heeft Patti bij bijna hetzelfde effect als het geloof en de kerk. Het is over de houdbaarheidsdatum heen. Daar waar ik het bij de kerk en het geloof nog wel wel een beetje uit kan leggen lukt mij dat met Patti niet.

Ik heb voor dit Paasweekend het zeer toepasselijke album Easter uit de kast getrokken. Zonder discussie een 5 sterren album...............en toch.......

Voor mij persoonlijk heeft het geen eeuwigheidswaarde. Dat laatste is een mooi woord dat past in relatie tot kerk en geloof. Juist de argumenten die ik eerder heb aangedragen past het wat mij betreft daar juist niet. 

Eeuwigheidswaarde is voor mij een resultaat achterlaten dat ondanks maatschappelijke en culturele ontwikkelingen lang gewaardeerd gaat worden.

Als ik terug ga naar het moment dat ik uit militaire dienst kwam was dit een geweldig album. Het album verscheen in het voorjaar van 1978 kort voor ik afzwaaide. Toen vond ik het geweldig en nu draai ik het al jaren niet meer.......

 

Ja "Because the Night" is een schitterende Springsteen cover en de Patti die ik daar in het Rock standje hoor staan bevalt mij wel. Het openingsnummer van dit album is het echter net of ik Blondie hoor zingen. Daar was ik eind 70er jaren ook fan van. Alleen daar heb ik pas vier albums van weggedaan omdat ook daar voor mij de eeuwigheidswaarde weg was.

 

Ook een nummer als "Ghost Dancer" krijg ik niet meer weggespoeld. Regels als We shall live again doen het met Pasen wellicht erg goed, maar ik vind het tegenwoordig een zeiknummer.

Kant twee begint met "Privilege (Set Me Free)". Die tekst vind ik nog steeds wel ok. Wat wanhopig maar ik snap het. Alleen muzikaal wordt ik er tegenwoordig wat nerveus van. Dan volgt "We Three" en dat weet ik nog steeds te waarderen. Tikje Blues, heerlijke drummer en Patti zoals ik haar nu graag hoor. Dat is zo'n nummer dat 10 minuten mag duren. Toch pakt het album over het geheel mij totaal niet meer.

Dus niet alleen de kerk maar ook Patti doet het niet meer voor mij. In dat eerste geval is het duidelijk.

Waar dat bij Patti precies in zit krijg ik niet helemaal de vinger achter. Het klinkt wat gedateerd maar dat doet oude Blues ook en dat doe ik zelfs tussen m'n brood.
Het helemaal dood analyseren heeft ook geen zin. Mooi dat Pasen er wel voor zorgt dat ik dit album nog een keer uit de kast heb getrokken: Easter van Patti Smith.