50 jaar Manassas

Stephen Stills had al behoorlijke faam opgebouwd door zijn bijdrage aan Buffalo Springfield en de supergroep Crosby, Stills, Nash & Young. Nadat deze laatste groep een eerste keer op de klippen liep lag de focus voor Stills op een aantal solo albums.
In 1970 verscheen het album Stephen Stills en een jaar later kwam de opvolger Stephen Stills 2. Stills heeft z'n hele carrière de behoefte gehad een eigen band te hebben en zo vormde hij in 1971 de band Manassas.

Met deze band maakt hij een tweetal albums en het debuut uit 1972 - simpelweg Manassas geheten - viert vandaag haar 50e verjaardag. Het gaat om een dubbelalbum waarbij iedere kant een eigen thema heeft gekregen:
Kant 1 : The Raven (Rock)

Kant 2 : The Wilderness (Country Rock, Bluegrass)

Kant 3 : Consider (Folk Rock)

Kant 4 : Rock & Roll Is Here to Stay (Rock, Blues)

Vier kanten met puike muziek en persoonlijk vind ik dit Stills beste soloproject. Niet helemaal zonder de hulp van een aantal zeer bekwame muzikanten die we van diverse top bands kennen.

 

Manassas zelf bestond uit:

Stephen Stills - zang, gitaar en toetsen
Chris Hillman - zang, gitaar , mandoline
Al Perkins - zang, gitaar, pedaal steel gitaar
Paul Harris - diverse toetsen

Dallas Taylor - drums

Calvin "Fuzzy" Samuels - bass

Joe Lala - zang, percussie

 

Daarnaast kwamen een aantal andere coryfeeën helpen zoals Bill Wyman op bas en Byron Berline op viool.

 

De band is genoemd naar het plaatsje Manassas dat vooral beroemd is geworden door de Amerikaanse Burgeroorlog. De veldslag die daar 23 juli 1863 plaatsvond staat bekend als the Battle of Wapping Heightsook ook wel de the Battle of Manassas Gap genoemd.

Stills heeft altijd grote belangstelling voor de Amerikaanse Burgeroorlog gehad en had de band verzameld op het perron van het station van Manassas. De naam van de band en de naam voor het eerste album waren snel gekozen.

Binnen de hele Buffalo Springfield en Byrds stamboom mag dit album toch wel een van de betere samenwerkingen gezien worden met een heerlijk album als resultaat. Een album ook met een hoge eeuwigheidswaarde dat bij mij ook regelmatig op de schijvendraaier terecht komt.

Een jaar later kwam opvolger Down The Road. Dat album heeft wat meer Latin invloeden en kreeg beduidend minder goede kritiek. Niet helemaal terecht in mijn ogen want Stills liet op die opvolger voortreffelijk horen dat Manassas nog meer in haar mars had dan de al vier uitmuntende kantjes van het debuut.

Na twee albums met Manassas liet Stills zich helaas verleiden om weer op te trekken met zijn oude makker van Crosby, Stills & Nash al of niet met Young.

Wat het drietal en viertal nadien gezamenlijk heeft gemaakt komt niet in de buurt van de twee albums van Manassas. In mijn ogen had Stills zich beter kunnen focussen op het Manassas avontuur, want daar waren beslist nog een paar knappe albums uit naar voren gekomen.