Gisteravond werd ik door een maatje getrakteerd op een optreden van Nits (voorheen The Nits) in Het Paard in Den Haag.
Twee aspecten waren onvermijdelijk: sentiment en de oorlog. Frontman Henk Hofstede verwoorde op indrukwekkende wijze hoe deze afschuwelijke oorlog ook de band in haar greep had.
Hij verwees ook naar hun ruime catalogus waar eigenlijk heel wat nummers in te vinden zijn die over oorlog gaan.
Op heel gepaste wijze werd door de band een mix gezocht om de oorlog niet te negeren en de bezoekers toch een lekker sentimentele avond te bezorgen.
Want met een band die al sinds 1974 bestaat en een publiek dat een rollator nodig heeft om twee uur een optreden "uit te zitten" is sentiment dominant aanwezig. Daar is ook helemaal Nits mis mee.
De drie heren gaven een puike en strakke show waarbij klassiekers als "Nescio" en "In The Dutch Mountains" onvermijdelijk voor een extra arm onthaal zorgde.
Heerlijk dat sentimentele feest der herkenning maar Nits deed mij vooral heel veel plezier met de ontmoetingen die alleen in een liedje voor kunnen komen. Dat heeft voor mij een filosofische verbinding en als we ergens behoefte aan hebben op dit moment........... verbinding!
Monet, Bob Dylan en Marvin Gay kwamen langs en misschien moet Nits eens overwegen een nummer te maken in de traditie van Desolation Row van Bob Dylan.
Ook de flirt met Leonard Cohen smaakte naar meer en de zang van Henk Hofstede werd sterk ondersteund door Robert Jan Stips op toetsen en Rob Kloet achter de imposante drumkit.
Henk verwijst in een aantal nummers naar zijn moeder, ouders en ook oma kwam langs. Ook dat zijn allemaal sentimenten en ook daar is weer Nits mis mee.........
Prima optreden van het drietal wat op gepaste en chique wijze een avond muziekplezier in wisten te passen in zeer, zeer barre tijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten