Op dit moment kamp ik met een behoorlijke blessure waardoor ik vorige week niet op kantoor ben geweest. Normaal ben ik iedere week één dag op kantoor.
Strikt genomen zou ik altijd thuis kunnen werken, maar na 50 jaar werk ik niet meer voor het geld maar vooral om deel te nemen aan de maatschappij.
Strikt genomen zou ik altijd thuis kunnen werken, maar na 50 jaar werk ik niet meer voor het geld maar vooral om deel te nemen aan de maatschappij.
Door de Corona is er een schema wie op welke dag op kantoor mag komen. Dat schema rouleert zodat je regelmatig andere collega's ziet.
Gewoon lekker kantoorsfeer. Als je dat overigens niet kan zeggen is het tijd om wat anders te zoeken. Het leven is te kort om bij een baas te blijven hangen waar je het niet naar je zin hebt.
Kantoor is doorgaans van 9 tot 5. Voor het eten daar dan maar even een plaatje bij gezocht.
Zelf ben ik geen groot fan van de wat zoete Country en deze plaat is meegelift in een partij die ik jaren terug heb gekocht. Toch blijf ik voorstander om zo nu en dan eens een plaat op te zetten die wat buiten je vaste stramien valt.
Dat heeft mijn muzieksmaak serieus verbreed (vooral naar Jazz en Latin) maar heeft er ook voor gezorgd dat het met sommige artiesten nooit wat gaat worden.
Met Dolly heb ik geen probleem wat niet wegneemt dat ik er nooit bewust een album van zal koppen. Komt het aanwaaien is dat prima waarbij twee a drie platen van haar in de collectie voor mij echt wel genoeg is.
Toch kunnen we over Dolly Parton maar één ding zeggen: topartiest! Bizar knap wat deze vrouw heeft opgebouwd. Ook heel speciaal hoe ze ondanks alle kitsch en uiterlijke vertoningen zo enorm maatschappelijk betrokken is. Mooi voorbeeld om niet te snel te oordelen over iemand op basis van oppervlakkige waarnemingen. Juist iets waar we wereldwijd - mede door de sociale media - de grootste hobby van hebben gemaakt.
Na een dagje kantoor...........het album 9 to 5 and Odd Jobs uit 1980.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten