Eric Clapton - August

De maand Augustus is al even op weg en dat is een mooi moment om daar een plaat bij op te zoeken. Het aanbod is vrij groot en de keuze is gevallen op August van Eric Clapton uit 1986.

Dit album mag best wel gezien worden als een wat andere (tijdelijke) weg die Clapton is ingeslagen. Het gaat hier om het tiende soloalbum van Clapton, maar daarvoor was hij natuurlijk al heel actief in vele andere bands.

Clapton maakte deel uit van het succesvolle powertrio Cream, speelde in de Bluesbreakers, Yarbirds, Blind Faith, Derek & The Domino's, Delaney & Bonnie and Friends en maakte samen met J.J. Cale en B.B. King schitterende albums.

Een indrukwekkend rijtje lijkt mij (en ben vast wat vergeten).

 

Voor wie vooral de beginjaren van Clapton weet te waarderen zal het album August toch even wennen zijn geweest. We zagen dan ook dat vooral oudere recensisten wat minder scheutig met sterren waren dan de wat jongeren. Dit album mag dan ook wel gezien worden als een stap van Clapton om aansluiting te zoeken bij een wat jonger publiek.

Op het album werken artiesten mee zoals Phil Collins en Tina Turner. Hoewel beide ook niet meer de jongste maar hadden zij al meer connectie met een wat jonger publiek.

Tina zingt met Clapton "Tearing Us Apart" wat een van de vier singles is die van dit album zijn gehaald.

Heerlijk duet maar over de rol van Phil Collins op dit album ben ik dan minder te spreken. Voor mij is hij te dominant aanwezig. Hij drumt met uitzondering van het eerste nummer en is tevens een van de producers. 

Met name die laatste rol heeft in mijn ogen veel te veel invloed op het eindresultaat gehad. Hoe denk je dat een album gaat klinken als je het door een drummer laat produceren?

 

Town Dowd die we onder andere kennen van zijn producties bij The Allman Brothers was een van de andere producers van dit album. Dowd is inmiddels overleden maar ben eigenlijk wel benieuwd wat hij achteraf van dit album vindt.

Wie de documentaire Tom Dowd & the Language of Music (kijktip met geweldige soundtrack) heeft gezien kan niet anders bedenken dat Dowd bij August een maandagochtend dip heeft gehad. Hij heeft Collins duidelijk iets te veel ruimte heeft gegeven en dat terwijl Dowd zelf in de productieruimte wel zijn wil op kon leggen.

Op het eerste nummer zit Henry Spinetti nog achter de drumkit, maar bij de eerste tonen van het tweede nummer gaat iedere luisteraar direct raden dat Phil Collins achter de drums zit. Sterker het intro kan zomaar van een onbekende Genesis song zijn.

Strikt genomen een prima album en het zal in die tijd ook nog eens spot on zijn geweest en het album werd een van Clapton's grootste successen.  

Toch voor mij te jaren 80 en dat is ook gelijk waarom deze plaat bij mij nauwelijks uit de kast komt. Laagdrempelige tikje bombastische R&B. Eigenlijk niks mis mee maar niet helemaal mijn ding.

Persoonlijk hoor ik liever een Clapton die de Blues en Rock speelt waarbij het tijdstempel wat minder aanwezig is.

 

Toch mooi dat het weer augustus is geworden, want één draaibeurt per jaar is deze plaat toch wel waard.