Clarence White

We staan vandaag stil bij de geboortedag van Clarence White. Hij is een van de vele Rock artiesten die door drank om het leven is gekomen. 

In het geval van White is dat echter niet door overmatig gebruik, maar is hij verongelukt door een dronken bestuurder.

Het grote publiek kent White vooral van zijn deelname aan The Byrds tussen 1969 en 1973 toen voor de eerste keer de stekker uit de band werd getrokken.

Overigens viel dat bijna gelijk met het overlijden van White op 15 juli 1973.

White had toen aan de laatste vijf studio-albums van The Byrds een zeer belangrijke bijdrage geleverd.

 

In 1969 nam White min of meer de plaats in van zijn vriend Gram Parsons die met slaande deuren na één album (Sweethart Of The Rodeo) het bij The Byrds voor gezien hield.

Naast zijn werk bij The Byrds was White actief als studiomuzikant bij Jackson Brown, Joe Cocker, Randy Newman, The Everly Brothers, Ricky Nelson en vele anderen.

Andere bands waar White deel van heeft uitgemaakt zijn The Kentucky Colonels, Nashville West, Muleskinner en The New Kentucky Colonels.

Ook zijn er de laatste jaren diverse solo-albums van White verschenen met echte gitaarkunstwerkjes. Albums die een ieder die Bluegrass en Country Rock op gitaar wil leren spelen een keer gehoord moet hebben.

White was een uitstekende zanger en prima gitarist, maar hij snapte ook echt hoe een gitaar werkte.

Dat inzicht heeft geleid tot de ontwikkeling van de B-Bender. In 1967 maakt White samen met Gene Parsons deel uit van Nashville West. White wilde een mechanisme aan zijn gitaar om met name de B snaar tijdens het spelen flink op te rekken.

Hierdoor ontstaat een wat huilend geluid wat we ook kennen van de slide gitaar. Een schitterende idee van White en Gene Parsons (kort na White kwam ook hij bij The Byrds) was handig met techniek.

White een Gene Parsons lieten hiermee zien meer te zijn dan zomaar een paar muzikanten en het ontwerp ging in eerste instantie dan ook door het leven als de Parsons/White StringBender.

Inmiddels zijn er verschillende varianten van het concept ontwikkelend, maar White en Parsons waren dus bedenkers.

 

White heeft met een dergelijke gitaar ook heel nadrukkelijk zijn stempel gedrukt op de vijf albums van The Byrds welke tussen 1971 en 1971 verschenen.

Clarence White was de vervanger bij The Byrds van Gram Parsons (geen familie van de hierboven genoemde Gene) en voor Gram was de dood van Clarence White een enorme klap. Tijdens de uitvaart van White maakte Gram Parsons met Kaufman (oa muziekproducer) de bizarre afspraak dat als een van hen zou komen te overlijden de ander op een speciale manier zorg zou dragen voor een niet alledaagse uitvaart.
De twee spraken namelijk af dat de overlevende het lichaam van de overleden vriend in de woestijn zou verbranden. 

Het leek aanvankelijk een borrelpraat-afspraak, maar toen Gram Parsons drie maanden na White overleed deed Kaufman er alles aan om aan de wens van Gram Parsons te voldoen.
Onder valse voorwendselen bemachtigde hij het lichaam van Gram Parsons en zelfs een aanhouding door de politie weerhield hem niet van de bizarre afspraak.

Het onwaarschijnlijke verhaal is verfilmd onder de titel Grand Theft Parsons met Johnny Knoxville in de rol van Kaufman.

Tussen de dood van White en Gram Parsons zat drie maanden. De dood van White is voor Gram Parsons een van de inspiraties geweest voor het schitterende nummer "In My Hour Of Darkness".

Het nummer - met Emmylou Harris als tweede stem - is een prachtig eerbetoon aan z'n vriend Clarence White en verscheen pas maanden nadat Parsons zelf was overleden.............

"In My Hour Of Darkness"

In my hour of darkness
In my time of need
Oh, Lord grant me vision
Oh, Lord grant me speed

Once I knew a young man
Went driving through the night
Miles and miles without a word
With just his high-beam lights
Who'd have ever though they'd build such a deadly Denver bend
To be so strong, to take as long as it would till the end

In my hour of darkness
In my time of need
Oh, Lord grant me vision
Oh, Lord grant me speed

Another young man safely strummed
His silver string guitar
And he played to people everywhere
Some say he was a star
But he was just a country boy, his simple songs confess
And the music he had in him, so very few possess

In my hour of darkness
In my time of need
Oh, Lord grant me vision
Oh, Lord grant me speed

Then there was an old man
Kind and wise with age
And he read me just like a book and he
Never missed a page
And I loved him like my father, and I loved him like my friend
And I knew his time would shortly come but I did not know just when

In my hour of darkness
In my time of need
Oh, Lord grant me vision
Oh, Lord grant me speed
Oh, Lord grant me vision
Oh, Lord grant me speed