Vandaag wordt Scaggs 77 jaar. In Nederland is hij een van de slachtoffers van in eerste instantie de opkomst van de Punk gevolgd door niemendalletjes Top 40 muziek.
De laatste 20 jaar gaat het er toch vooral om dat je met een liedje in de kroeg lekker mee kan blerren. Een volledig album is voor veel consumenten al helemaal niet meer interessant.
De moderne muziekconsument doet aan cherry picking en muziek die in het oor iets moet rijpen krijgt nauwelijks nog een kans.
Het moet laagdrempelig en vooral niet te complex zijn. Veel nummers van Scaggs liggen heerlijk in het gehoor, maar meestal pas na een paar luisterbeurten. De zappende consument van tegenwoordig heeft daar geen tijd voor en gaat in Spotify snel door naar de volgende artiest.
Scaggs begon zijn carrière begin jaren 60 en speelde in verschillende bandjes waarvan The Steve Miller Band verreweg de meest bekendste is.
Met de Steve Miller Band maakte hij twee albums: Children of the Future en Sailor. Beide albums zagen in 1968 het levenslicht en behoren tot de beste Psychedelische Rock.
Scaggs had toen al een solo plaat gemaakt maar het ging pas echt los toen hij in 1969 met het album Boz Scaggs kwam. In vergelijk met zijn debuut Boz uit 1965 was Scaggs duidelijk nog wat aan het zoeken.
Dat neemt niet weg dat dit tweede album een pareltje is met een unieke mix aan diverse muziekstijlen waarbij wel duidelijk werd dat Scaggs graag mag flirten met Blues, Rock, Soul en zelfs een beetje Jazz.
Tussen 1971 en 1980 zouden gestaag een zevental albums komen met het album Silk Degrees als fenomenaal hoogtepunt. Vijfmaal platina in de VS en het album leverde diverse hitsingles op.
In de periode 1980 en 2008 kwam Scaggs met een achttal albums. Prima werk maar buiten de VS nauwelijks in beeld terwijl het in veel gevallen gewoon om 4-5 sterren albums gaat.
In het laatste decennium maakte Scaggs een drietal albums. Deze albums zijn duidelijk gemaakt onder het motto: "in doe alleen nog wat ik leuk vind".
Dat heeft drie meesterwerkjes opgeleverd, waarvan ik er toch minimaal één van op vinyl wil hebben:
2013 Memphis
2015 A Fool To Care
2018 Out Of The Blues
Alle drie deze albums kregen in de VS onwaarschijnlijk lovende kritiek. Het is allemaal iets minder gepolijst dan megasucces Silk Degrees en dat is eigenlijk een groot compliment.
Silk Degrees is beslist een tijdloos album, maar de drie laatste albums van Scaggs zijn zo ongekend authentiek. Een grootse puurheid en een heerlijk mix van Rock, R&B, Blues en een scheutje Soul.
Diverse keren deze albums beluisterd en het album Out Of The Blues staat beslist op m'n wensenlijstje maar dan wel op vinyl!
Wel opletten wie dit album wil scoren want van dit album zijn diverse uitvoeringen. Overigens prijzig en lastig (op vinyl niet dus) te bemachtigen.
De standaard CD kost overigens al 19 euro! (21 ook al gezien!) De liefhebber wil natuurlijk de CD met extra's of nog liever de Japan (daar blijft Scaggs ongekend populair) editie met nog eens twee extra nummers.
Ook de vinyl liefhebbers moeten opletten. De standaard versie is gelijk aan de standaard CD, maar er is ook een editie in omloop met een extra 7 inch met daar de extra nummers op.
Happy shopping!
Boz Happy Birthday!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten