Over Robert Johnson zijn vele boeken geschreven en een hele reeks documentaires gemaakt. Daarnaast was hij een inspiratie voor veel films zoals Crossroads, maar vooral een inspiratie voor heel veel gitaristen.
Hoewel zijn catalogus uit nog geen 30 verschillende nummers bestaat, is Robert Johnson voor nagenoeg iedere Blues gitarist een groot voorbeeld.
Gitaristen als Keith Richards en Eric Clapton praten zelfs nu nog met heel groot ontzag over Robert Johnson.
De ongeëvenaarde stijl die Robert beheerste kon hij mede ontwikkelen door zijn lange en soepele vingers. Naast zijn unieke muzikale erfenis laat Johnson ook een enorme rij aan verhalen achter waar je vingers en duimen bij aflikt.
Niet alle verhalen spreken overigens in zijn voordeel. Zo was hij niet bij de bevalling van zijn kind. Triest verhaal want zowel de zeer jonge moeder als kind overleefde dit niet.
Triest.........
Robert is natuurlijk vooral bekend dat hij zijn ziel aan de duivel verkocht om beter gitaar te spelen. Dat deed hij op een kruispunt ergens in de Mississippi Delta. De overlevering verteld ons dat het om de kruising gaat tussen Highway 61 en 49.
Wie in God gelooft doet dat wellicht ook in de Duivel en dan heb je wel een heel mooi verhaal.
Zelf denk ik dat Robert gewoon een jaar lang kei en kei hard heeft zitten oefenen ergens onder een boom aan de rand van een katoenplantage.
Toch is al sinds jaar en dag de Crossroad tussen 61 en 49 een van de vele bedevaartsplaatsen in The Deep South als het gaat om Blues muziek.
De term Crossroads is sindsdien ook onlosmakelijk aan de Blues verbonden.
Wie in de Mississippi Delta op reis gaat zal dan ook minimaal naar het geboortehuis en de begraafplaats van Robert Johnson gaan en uiteraard naar de enige echte Crossroad!
Het meest bijzondere verhaal over Robert Johnson is echter van na zijn dood. Toch speelt hij en niemand anders in dat verhaal de hoofdrol:
Talentscout John Hammond was gecharmeerd van het werk van Robert Johnson en toen Hammond een thema avond organiseerde zetten hij Johnson hoog op de affiche.
Alleen toen er contact werd gezocht met Johnson bleek deze te zijn overleden. Op 27 jarige leeftijd en daarmee het eerste lid van Club 27.
Hammond vond echter dat een bijdrage Robert Johnson op het thema concert "From Spirtuals To Swing" niet mocht ontbreken.
Tegenwoordig zetten we wellicht een hologram op het podium, maar we schrijven 23 december 1938. De technische mogelijkheden waren dus zeer beperkt.
Hammond die onder andere ontdekker is van sterren als Billy Holiday, Aretha Franklin en Bob Dylan liet zich echter niet van de wijs brengen.
Toen de podiumgordijnen van een stamp en stampvolle Carnegie Hall opengingen stond daar een grammofoon waarop een plaat (bakeliet 78 toeren dus) van Robert Johnson werd afgespeeld.
Na afloop kreeg Johnson een staande ovatie.
Dat is toch echt een geweldig verhaal?
Briljante zet van Hammond en een unieke gebeurtenis in de muziekgeschiedenis. Heerlijk verhaal toch?
Het verhaal dat Robert Johnson zijn ziel aan de duivel verkocht blijft natuurlijk voor altijd aan Johnson hangen.
Toch vind ik persoonlijk het verhaal van de grammofoon op het podium van Carnegie Hall een stuk boeiender. Dat verhaal is namelijk echt gebeurd en dat van die duivel?
We weten natuurlijk allemaal dat Robert gewoon een jaar onder een boom "stiekem" heel hard heeft zitten oefenen.
Dat alles wel met als resultaat dat hij een van de grondleggers is van heel, heel, heel veel briljante muziek.
Het dubbelalbum King Of The Delta Blues Singers wat nu opstaat geeft een prachtig overzicht van de carrière van Robert Johnson.
Op dit album authentieke uitvoeringen van "Come On In My Kitchen", "Love in Vain" (ja ja die!) en "Sweet Home Chicago".
Ook mijn favoriete nummer van Johnson vinden we op dit album: "From Four Till Late":
From four 'till late, I was wringin' my hands and cryin'
From four 'till late, I was wringin' my hands and cryin'
I believe to my soul, that your daddy's Gulfport bound
From Memphis to Norfolk, is a thirty-six hours ride
From Memphis to Norfolk, is a thirty-six hours ride
A man is like a prisoner and he's never satisfied
A woman is like a dresser, some man always ramblin' through its drawers
A woman is like a dresser, some man always ramblin' through its drawers
It cause so many men, wear an apron overall
From four 'till late, she get with a no-good bunch and clown
From four 'till late, she get with a no-good bunch and clown
Now, she won't do nothin', but tear a good man' reputation down
When I leave this town, I'm gon' bid you fare, farewell
And when I leave this town, I'm gon' bid you fare, farewell
And when I return again, you'll have a great long story to tell
From four 'till late, I was wringin' my hands and cryin'
I believe to my soul, that your daddy's Gulfport bound
From Memphis to Norfolk, is a thirty-six hours ride
From Memphis to Norfolk, is a thirty-six hours ride
A man is like a prisoner and he's never satisfied
A woman is like a dresser, some man always ramblin' through its drawers
A woman is like a dresser, some man always ramblin' through its drawers
It cause so many men, wear an apron overall
From four 'till late, she get with a no-good bunch and clown
From four 'till late, she get with a no-good bunch and clown
Now, she won't do nothin', but tear a good man' reputation down
When I leave this town, I'm gon' bid you fare, farewell
And when I leave this town, I'm gon' bid you fare, farewell
And when I return again, you'll have a great long story to tell
Geen opmerkingen:
Een reactie posten