Dit album uit 1981 toch nog maar eens draaien. Ik heb heel van deze gasten maar samen met het album Win, Lose or Draw en Reach for the Sky toch de mindere albums uit verder een heel puike catalogus.
Brothers of the Road kan je vrij vertalen als Broers van de weg, maar ik leg dat met dit album toch een beetje uit dat ze van de weg zijn.
Het is toch teveel pop en te weinig rock. Te braaf en onvoldoende rauw. Prima samenspelen - waar de ABB toch patent op heeft - maar elkaar niet uitdagen. Het is niet slecht maar Allman Bros onwaardig.
De angst begin jaren 80 was even dat dit een terugval was die niet meer goed zou komen. Maar albums die hierna kwamen zpals Seven Turns, Shades of Two Worlds bewezen gelukkig het tegendeel.
Veel andere bands hadden voor een album als dit beslist een hogere waardering in de pers gekregen. De Allman Brothers Band had al zoveel belachelijk goede albums gemaakt dat dit toch onder de maat was.
Als ik nooit wat van de Allmans had gehoord en dit was het eerste wat ik te horen kreeg, had ik er toch een 3,5 ster op geplakt. Wie het andere werk van ze kent zoals At The Fillmore, hun debuut en Eat a Peach zal maar moeilijk een bordje omhoog steken met meer dan drie sterren.
Overigens een ieder die niet zo gecharmeerd is van lange jam-sesssies van deze jongens kan dit zomaar een heel lekkere plaat vinden.
Voor mij zal het echter voor altijd een album zijn die maar zelden uit de kast komt. Toch vanmorgen nog eens opgezet, want als muzikaal behang presteert het ruim voldoende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten